Love High, Dream High

Chapter 16

so you see, as we've told you. sunod-sunod na ang update. and senti muna ang mga scenes, pero try parin namin lagyan ng mga funny moments kahit di ganun k'funny. pasensya naman mababaw kaligayahan namin eh. kaya natatawa na kami niyan.

oo, maluwag nga ata turnilyo namin sa utak. at kung matatawa kayo, aba'y magkakalahi tayo. hohoho, angkan ng mga may sayad. XD 'di joke lang.

btw, dedicated ito  kay epic_fandom simply because natotouch kami sa kanya. comments niya halos lahat ng chapters tsaka todo suporta din siya. we appreciate that very much! lablab :*

hahaha, basta eto na oh. ENJOOOOOY ♥ :)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chapter 16

Michaela's POV

*sob*"JP"

JP. He's hugging me tightly.

well, he's late. huli na. nakita ko na eh.

ansakit. ansakit-sakit makita yun.

ano yun? simple lang. NAGHAHALIKAN SI KURT AT DENISSE.

dafuq right? dito pa talaga sa school.

walanjo din tong si tadhana eh. kelangang makita ko pa talaga?! pwede namang hindi diba? tago na nga tong lugar na 'to. wala masyadong nagpupunta. tapos...

*sob*"J...JP. bakit? bakit?!!"

"shhhh. wag ka nang umiyak. Louisse, please. stop crying." sabi niya.

"shunga ka ba?! pano ako di iiyak?! pano ko patitigilin luha ko?! shunga ka rin eh. *sob* nasasaktan ako. bakit?! ano ba ginawa ko?!bakit?"

Then, I burst into tears again. I remembered my song. yung kinanta ko kanina.

ISANG MALAKING WHY KRISTOFFER KURT LEMUEL! WHY?!!! wae?! wae?! [why?! why?!]

"Louisse..." si JP, he's still hugging me tightly.

ayoko na dito. gusto ko umalis. ayoko dito. ayoko.

Tinignan ko si JP. "Please.."

Kumalas ako sa yakap niya at tumakbo palabas. oo, palabas. alam kong makikita nila ako but i don't fvckin care!

I don't know where I'm going. I just ran and ran.

sana di'ba sa pagtakbo ko mawala yung sakit? mapalitan ng pagod.

langya dn tong mga luha ko! shunga ba kayo?! pagod na ako. tumigil na kayo please! masakit na mata ko! pati puso ko din, masakit..

Pinagtitinginan na naman ako ng mga tao dito. psh, what's new?

"ANO NA NAMAN?! NGAYON LANG KAYO NAKAKITA NG TAONG UMIIYAK?!! TANGNA NYO NAMAN OH! MIND YOUR OWN LIFE!"

i'm frustrated. frustrated sa mga taong 'to! ano sila ngayon, natakot?! psh. pero pagktapos naman nito, sisirain na naman nila ako.

"Micaaaaa....." it's Ariannah. pumunta siya sa harap ko. she hugged me.

I need this.

"Ariannah.... Riann. ang sakit eh. masakit... sobrang sakit... bakit? bakit? Riannnn..." I managed to say between my sobs.

"sshhhh. it's okay..."

kumalas ako sa yakap niya.

"ANONG 'ITS OKAY'?! HINDI OKAY! HINDI OKAY! WALANG OKAY SA NAKITA KO! WALANG OKAY SA GINAWA NILA!! HINDI OKAY YUN! HINDI! KANINA PA YAN EH! SINASABIHAN NIYO AKO NG 'ITS OKAY' TAPOS PINAPATAHAN! PWEDE BA?! DI GANUN EH. KUNG GANUN, EDI SANA HINDI AKO GANITO NGAYON!!! HINDI OKAY!! BAKIT?! NARAMDAMAN NIYO NA BA KUNG GAANO KASAKIT TONG NARARAMDAM KO NGAYON?! HA?! HA?! KAYA HINDI OKAY DAHIL WALANG OKAY!! WALANG DAHILAN PARA MAGING OKAY AKO!!"