Waar we voor vechten (voltooid)

ik begrijp het... die verdiende ik

Nina

"Je wilt dat ik mee ga naar je optreden?" herhaalt Nina verdwaasd, een kriebel wurmt zich in haar buik. 

"Alleen als je wil, je hoeft je niet verplicht te voelen," Justin neemt de toasts uit de broodrooster en legt die op een bord. Nina lacht hem toe vanaf haar kruk aan de keukentafel. 

Ze knikt. "Ik voel me vereerd," 

Justin bijt op zijn onderlip en laat zijn blik naar haar lichaam in zijn grote shirt. "Mijn shirt past beter bij jou dan bij mij," bekend hij terwijl hij gaat zitten op zijn kruk. 

"Oh echt? Ik ben niet te dik?" vraagt ze nieuwsgierig, ze neemt het mes en smeert een dunne laag boter over de toast. 

"Je bent perfect," hij leunt naar voren om een kus op haar voorhoofd te drukken. 

Het is nu twee weken sinds haar ruzie met Aaron en het contact is best hard vermindert. Ze praten nog en ze gaan samen naar hun afspraken met advocaat Walters maar dat is het zowat. Geen kussen, geen melige woorden of telefoongesprekjes, geen warme knuffels doorheen de nacht... geen Aaron. Het lijkt wel alsof hij haar ruimte wilt geven en verwacht dat ze wel terugkomt alsof dit een soort van kleuter-ouder relatie is. Het tikkende geluid van regendruppels onderbreken haar gedachtengang en ze vind de ogen van Justin die haar aandachtig aanstaren. 

"Heb je nog van Aaron gehoort?" vraagt hij, duidelijk aangevend dat hij weet waar haar gedachten waren. 

Ze zucht en kijkt neer. "Het spijt me, ik doe het niet expres maar hij heeft zo'n manier om mijn gedachten over te nemen wanneer ik eigenlijk aan leukere dingen kan denken."

Justin glimlacht. "Het is oké, Nina... jullie hebben een geschiedenis samen, het is niet verboden om aan hem te denken." 

Ze knikt en wrijft afwezig over haar buik met haar rechter hand. "Wanneer heb je repetitie met je band?" vraagt ze na enkele minuten. 

Ze gaan samen naar het huis van Nick en Nathan, het zijn broers die samen met Justin in een band zitten. Nick is 19 en Nathan is 17, ze lijken qua levenstijl best veel op Justin. Ze zijn chill en nemen het leven zoals het komt, als het van Nina's standpunt afhangt bestaat stress niet in hun wereld. Ze nemen hun gitaar en tokkelen de zorgen van zich af. 

Hem zo bezig zien is een hele nieuwe ervaring voor Nina, Justin is werkelijk geweldig. 

"Dat was echt te gek," lacht ze wanneer hun set gedaan is. 

"Bedankt Nina," Nick port Justin speels in de zij, met een blik op Nina terwijl ze doet alsof ze het niet heeft gezien. 

Plots krijgt Justin een verwarde expressie op zijn gezicht en neemt zijn gsm uit zijn achterzak. Hij haalt een iphone tevoorschijn en zucht. "Wat is het?" vraagt Nathan nieuwsgierig. 

"Pap heeft weer een van zijn gezins buien, hij wil dat ik vanavond thuis ga eten met Jenna en mam,"

Nina fronst, Nathan lijkt echter enthousiast. "Jenna is thuis? Hoelang blijft ze, is alles goed met haar?" 

"Man, niet subtiel," merkt Nathans broer op met een grappige blik. 

"Ja, Nate... mijn zus is off limits, dat weet je," grijnst Justin. 

Nina maakt een link en lacht naar het drietal, het is best wel grappig dat een van zijn beste vrienden een crush heeft op Justin's zus. 

"Ach, Justin.. als de jongen haar leuk vind moet je het bemoedigen hij is best een goede match," Ze gaat staan en gaat naast hem staan. 

Aaron

Niet te geloven dat hij hier alleen staat, als Nina nu eens haar gsm zou bekijken maar nee, ze negeert hem nog altijd en nu staat hij hier dus alleen voor het huis van Nicolas Walters. De afspraak werd een uur verzet en ook al heeft hij geprobeerd Nina te verwittigen, ze geeft geen kik. 
Hij drukt op de bel en wacht tot de deur geopend wordt. 

"Goedemiddag Aaron, waar is Nina?" vraagt Nicolas met een voorzichtige lach. 

"Ze kon het niet halen," fluistert hij, "maar ik ben er... en ik heb goed nieuws, iets wat deze onhandige samenwerking sneller kan beëindigen," 

"Oh?" klinkt Nicolas verrast, terwijl hij Aaron het bureau in leidt."

"Luca, mijn beste vriend, degene bij wie de fuif plaatsvond heeft camera's in zijn huis en buiten voor de tuin... daarin is te zien hoe ik op het feest aankom en met Nina naar de kamers boven verdwijn," legt hij uit. 

Nicolas knikt, aangevend dat Aaron verder moet gaan. 

"zo is er ook te zien dat ik rond half 12 terug beneden ben en verder feest, aangezien je spermadonor bent maar geen echte vader, zal ik je iets vertellen wat je normaal zou weten, ik ben geboren op 15 maart," 

"Dat wist ik, ik ben misschien niet wat je van me verwachtte Aaron, ik ben nooit als een vader voor je geweest maar ik had altijd interesse, ik was er bij vele van je wedstrijden, ik was altijd geïnteresseerd."

Aaron knijpt zijn ogen tot spleetjes en geeft hem een blik. "Oké, hoe dan ook... de fuif ging door op 14 maart wat wil zeggen dat ik nog minderjarig was op het moment dat Nina en ik samen sliepen..ze kunnen me niet berechten als een volwassene, het bewijs staat op beeld."

Nicolas' ogen verwijden en hij schrijft alles duidelijk op. 

"D-dat is werkelijk goed nieuws, Aaron... hiermee hebben we een belangrijke troef gevonden." 

Aaron knikt, van plan om weer te vertrekken. "Hé, ik kan begrijpen dat het moeilijk voor je was om hier te komen, vooral zonder Nina.. ik ben trots op je," 

"Zou dat me iets moeten doen?" merkt Aaron koud op, zijn blik niet van Nicolas' te krijgen. 

"Nee, maar zien dat je tot zo'n sterk iemand bent op gegroeit, dat doet mij iets," zucht Nicolas, "Ik zie veel van je moeder in je, je gewoonte om tijdens een kwade bui al je woorden eruit te gooien, zonder er teveel over na te denken, pure waarheid."

"Je kunt dit niet doen," het is lang geleden dat iemand anders dan Nina Aaron zo heeft doen voelen, zo emotioneel, hij kucht om de trilling in zijn stem tegen te gaan. "Je kunt niet zomaar dingen zeggen over mij, over mam... wij betekenen niets voor jou, geen enkel kaartje... bij geen enkele verjaardag, geen enkel woord van uitleg tot ik voor je deur stond," 

Hij wil weglopen maar Nicolas trekt hem terug en slaat zijn armen om Aaron heen,  hij trekt zich meteen weer weg en kan zich niet meer concentreren zijn arm vliegt naar voren en raakt Nicolas in het gezicht. 

Aaron zet een stap naar achteren en laat de tranen een spoor trekken over zijn gezicht. 

"Shit, het spijt me, het spijt me-" Nicolas onderbreekt Aarons verontschuldigingen en trekt hem tegen zich aan, een hand tegen Aarons hoofd. 

"Het is niets, ik begrijp het... die verdiende ik," zucht Nicolas. 

"Ja, dat deed je," lacht Aaron door zijn tranen heen. 

Nicolas duwt zijn hoofd tegen dat van Aaron. "Je hoeft me niet te vergeven en ik ben nog altijd zeker van de keuze die ik 19 jaar geleden maakte, misschien had ik het contact niet volledig moeten onderbreken maar dat leek me toen de beste oplossing... ik heb een gezin, Aaron, twee kinderen. De kans om je vader te zijn heb ik vergooid maar ik zie een vriendschap waar we aan kunnen werken," 

Aaron kijkt de man aan, hij kan best zien dat hij veel van hem heeft overgenomen, de natuurlijke krullen en zijn gezichtsvorm heeft hij van Nicolas, zijn atletisch gebouwde lichaam ook misschien zelfs het gevoel voor sarcasme maar dat is ook alles er is geen echte band. Maar Nicolas heeft gelijk misschien kunnen ze er samen aan werken.

                                 **********************                            *********************                 

Bedankt voor het lezen! :)) laat me weten wat je vind? Kunnen we 30 stemmen halen? 

& happy bday to Justin Bieber, bedankt voor de glimlach op mijn gezicht tijdens de moeilijke momenten.. domme keuzes of niet.. I'll always believe. xoxo

 ----------------> Justin, Nathan & Nick