Waar we voor vechten (voltooid)

Gezinsoverleg.

Nina

"Kun je me vertellen wat er die avond is gebeurd, Nina?" de vrouw, ze moet rond de 40 zijn, heeft deze vraag nu al zeven keer gesteld. Je zou toch denken dat ze het inmiddels wel begrepen had...

"Niets wat ik niet fijn vond," merkt Nina kwaad op. 

"Ontken je dat je seks had met de jongeman?" Nina kijkt rond, ze zitten in de woonkamer met heel het gezin, ze voelt de blikken van haar ouders en haar broer op zich maar ze heeft hen nog geen enkele keer in de ogen gekeken. Dat verdienen ze niet. 

"Dat zou een beetje dom zijn, ik ben 6 maanden zwanger, en ondanks beweringen in de bijbel bestaan onbevlekte ontvangenissen niet." het sarcasme in haar toon doet, Elisa opzitten. 

"Nina! houd je manieren, mevrouw Dierckx is hier om ons te helpen bij de zaak."

"Een zaak die gebaseerd is op jullie haat," merkt Nina giftig op, nog steeds niet opkijkend. 

"Nee, dit gaat over het feit dat het strafbaar is om met een minderjarige naar bed te gaan, zelfs al is die minderjarige dom genoeg om in te stemmen." tiert haar vader plots. 

Nina rolt haar ogen en kijkt voor de eerste keer in uren in zijn ogen, met een staalharde blik. "Ik heb nergens spijt van," 

"Zijn we hier bijna klaar?" Ze richt zich weer tot de advocate die haar ouders hebben geregeld. 

"Je zegt een relatie te hebben gehad met hem, wat was de aard ervan..."

"In het begin waren we niet samen, we hadden beiden een flinke portie alcohol op, al ben ik niet kinderachtig genoeg om het daarop te steken. Ik weet dat wat we deden, onbezonnen, onvoorzichtig en dom was, maar het is nu zo."

"Je hebt een hele poos gewacht alvorens het hem te vertellen, van de baby... waarom?"

Nina lacht zonder veel humor. "Waarom denk je, het is niet gemakkelijk om als 16 jarige akkoord te gaan met een lot als dit, ik had dit veroorzaakt dus ik zou ook volwassen genoeg zijn om er de gevolgen van te dragen. De reden dat het zolang duurde was niet omdat ik kwaad was op Aaron, want dat is het antwoord jullie verwachten niet?" ik kijk de kamer rond en zie dat ze allemaal gehoopt hadden dat mijn relatie met Aaron was verder gekomen uit een soort haat- liefde ding. "Nou, zo was het niet, om eerlijk te zijn heb ik het hem gezegd na die lange tijd omdat ik me toen pas herinnerde met wie het was gebeurd. Ook Aaron wist het niet meer, onze geheugens waren een groot gat dat we samen hebben opgevuld. We waren ook niet meteen samen, ik dacht dat het een list was, dat zijn vader hem tot alles had gedwongen-"

De advocate knikt tevreden, denkend dat ze een argument heeft maar Nina is snel om die hoop in te beuken. 

"maar dat kwam gewoon voort uit een aangegroeide haat die ik meekreeg van thuis uit. Ik dacht dat het zo hoorde, mijn vader en mijn broer verafschuwen Aaron's vader en daarom dus ook Aaron, ik groeide daarmee op en deelde hun mening zonder ook maar iets van de hele beweegreden af te weten."

"Ik heb je nooit gedwongen hem te haten!" zegt haar vader snel. 

"Nee, maar ik wist niet anders pap, het is niet zo dat er veel goeds werd verteld over de familie Doorns hier, en jij Cameron, ik weet dat ik je dit eerder al vroeg... waarom haat je Aaron zo, buiten het hele basketbal rivaliteit gedoe dan, ik wil niets horen over vuil spel of over het feit dat hij wel of niet drugs neemt om zijn sportniveau op te krikken. Geef me een geldige reden, waarom je hem haat." 

Cameron geeft me een geïrriteerde blik maar blijft stil, duidelijk in het nauw gedreven. 

Nina lacht. "Je kan er niet eens een bedenken, toch?"

"Hoe zit het met het kind, hoe wou je daarvoor zorgen zonder je ouders in te lichten, hoe wou je aan de juiste vitaminen en medicijnen geraken?"

"Ik ging naar de dokte-"

"Waarom weten wij daar niets van?" sist haar moeder plots. 

"Omdat jij, Elisa," zegt Nina koud. "meer weg bent dan thuis, zeker nu jullie gaan scheiden. Trouwens de dokter heeft zwijgplicht en ik had Aaron, hij ging met me mee naar dokters afspraken, hij hield mijn haar vast wanneer ik misselijk was en hij heeft me getoond wat het is om moedig te zijn, en liefde te geven." 

"Nien, je liefdesverklaringen zullen niet veel betekenen voor de jury, hij heeft met een minderjarige geslapen. Dat is een feit, en daar kun je niet omheen. Wat weet je trouwens over de baby, Aaron vertelde me dat het een jongen is, waarom zei je niet dat je dat wist?" zegt Cameron. 

Haar ouders kijken geschokt op bij de nieuwe informatie. "Een jongen?" piept haar moeder zachtjes. 

"Mijn baby is een jongen, en de vader is Aaron... dat is alles wat jullie weten mogen," meld ik. 

De advocaat draait zich om naar Nina's ouders en wrijft haar handen nadenkend samen. "Het is geen standvaste opdracht, aangezien de liefde van jullie dochter voor deze jongen overduidelijk is, maar de feiten liegen niet ik denk dat we op dit moment voor een celstraf van enkele maanden tot een jaar aankijken en een goede kans op een contactverbod." de advocate lijkt blij met haar werk. 

"Wat, dat kunnen jullie niet doen. Aaron moet bij me zijn, ik heb hem nodig om de baby op te voeden." 

Nina's moeder zucht en negeert haar dochter volledig. "Hoe zit het met de adoptie, zal de zaak veranderen als we dat bekendmaken?" 

Nina's hart bonst over. "Welke adoptie, waar heb je het over?" 

"Nina, het lijkt ons het best om dit kind een zo goed mogelijke toekomst te geven, jij bent 16 jaar oud en dus nog niet klaar. Je moet je school afwerken, je bent een cheerleader en daarna is er nog de hoge school. Je hebt geen tijd voor een baby en sommige mensen die er wel klaar voor zijn kunnen er geen krijgen. Het is een win win situatie." legt haar moeder uit. 

"VOOR WIE PRECIES, JE WILT MIJN KIND WEGGEVEN." roept Nina. 

"Hou je mond jongedame, je hebt al genoeg schade aangericht, als dit bekend wo- ik wil er niet eens aan denken. Wat zullen de mensen wel zeggen." 

"Zijn er manieren om hem nog langer de gevangenis in te krijgen?" vraagt haar vader. 

Nina schudt haar hoofd en kijkt naar de mensen die haar familie horen te zijn. 

"Jullie zijn ongelofelijk, dit is mijn kind, mijn lichaam... wat wou je doen me vastbinden en wachten tot mijn kind er is om het daarna weg te geven aan de eerste de beste idioten?" 

"Je woont nog altijd onder mijn dak, mijn regels. Dit is een gezinsbeslissing, en aangezien jij niet in staat bent om helder te denken en er een duidelijke meerderheid is tegen de baby, is dit de juiste oplossing." 

"En wat dan met mij? Wat als ik plots onvruchtbaar wordt en nooit nog kinderen kan krijgen, wat als ik in een depressie glijdt, hoe zit het dan met school en toekomst huh, wat als dit mijn enige kans op een gelukkig leven is?" 

"Wees niet zo dramatisch Carolina." 

Nina staat op en wandelt weg. 

"Waar ga je heen?"

"Zijn je zaken niet!" 

"Je hebt huisarrest, je blijft hier!" 

"Ach, hou toch je kop pap, ik ga naar Charly."

"Je bent over 2 uur terug hoor je me," 

Ik zou er niet op rekenen, ik weet niet hoe jullie met jullie zelf kunnen leven.