[♤]: THE ANARCHIC DELINQUENTS

Chapter 29: "ESCAPE"

CHAPTER 29

THE BADDEST DELINQUENTS

“ESCAPE”

WRITTEN BY: VASILISA ROSEMARIE SABINA

Ano sa tingin nila sa ‘min, basta na lang su-suko ng basta-basta na lang.  Hinding-hindi na kami pwedeng pumasok sa mga kulungan na ‘yan because we promised. And we promised na hinding-hindi na kami gagawa ng kung anong kabalastugan for our fatty kiddos. But dang, what’s with this bullsh[i]t. Nang dahil sa isang “Bullsh[i]t Bonnie and Clyde” thing?

Pumayag kaming mag kunwaring susuko at sasama sa mga pulis hanggang sa City Jail but hanggang do’n lang ’yun. Hindi kami pumayag ni Alexander na ipasok kami sa kulungan. One week? One week sa mukhang inodoro? No way! Hindi kami papayag na malayo sa mga bata nang kahit dalawang araw man lang. For the second time, no way. We didn’t tell Limochin and Anastasia about our escape plan dahil alam naming ko-kontra sila dito. Pero alam ko kapag naging successful ‘to, wala na silang magagawa do’n.

We all know na kaya kami pinagti-tripan ng presidente ay hindi dahil lang sa pag insulto at pag bu-bugbog namin do’n sa anak niya kundi dahil din sa na issue sa kanyang corrupt siya, kelan lang. At pag pinaandar ‘tong kabalastugang Bonnie and Clyde na ‘to, matatakpan ang issue na ‘yun sa balita. Come to think of it! ‘Yung issue’ng pag insulto namin sa presidente at pang trip namin do’n sa anak niya na ipapakulong kami, ganito-ganyan, is over dahil binayaran na sila ni Anastasia at Limochin do’n. Tapos na ‘yun pero ang hindi ko maintindihan kung bakit pumayag pa ‘tong love cats na ipalabas pa ‘tong mga gan’to kesyo ganyan-ganito.

Who cares about the reporters? Mawawala din ‘yung mga ‘yan kapag wala na silang makuhang ma-i-re-report pa sa ‘min ni Alexander. Hanggang simula lang ‘yung mga ‘yun e.

So for the short time, Alexander and I made a plan to escape this wildness and yes, the cops na madalas kung bayaran ng malaki are here to help us. And yes, madami kaming mga galamay ni Alexander pagdating sa mga ganitong kaganapan. I’m proud to say that we’re pro.

“Darling?”

“Yes, honey?” I asked sweetly. Magkasamang naka posas ‘yung kamay namin but ‘yung magkabilang dulo ng kamay namin ay may salitang sinisigaw pang “freedom”.

“Ready?” he asked, whispering.

“Yup, I’m ready for another kickass action scene,” sagot ko sa kanya.

Dumating na ‘yung mga kasabwat naming mga pulis. I don’t know what to call them anymore because actually, after the incident happened back when we insulted the president, they all got fired. Well, of course that’s because of me and Alexander so we decided to give them 5 million individually for their life expenses after this. But before that, they have to help us.

Sa madaling salita, sa pera madali mong ma-manipula ang lahat.

“Aba, napabisita yata kayo Kapitan,” sabi nung isang pulis sa mga police allies ko. Yes, I call them police allies. That’s a good name to call them. Kapitan isn’t his name, it’s just his nickname. Habang nakikipag daldalan naman siya sa mga dating colleagues niya, tinatanggalan na kami ng posas ni Alexander at inabutan na kami ng baril ng patago.

Madaming pulis pa ang mga nakapalibot sa City Jail. But nakapaikot sa ‘min ang mga police allies namin, I know ipagkakatiwala pa rin nila kami sa kanila kahit pa-paano since pulis sila dati. The reporters are still here, though.

“WEAPONS DOWN!” biglang sigaw ni Alexander habang tinutukan niya ng baril ‘yung bawat tignan niya. Pinalibutan kami ng mga police allies namin. 10 of them are protecting us while the other ten ay nasa labas waiting us.