"სისხლი...ტკივილი...ისევ სისხლი...ხალხის შეშინებული წიოკი...ეს დასასრულია ?"
შიშისგან მეი ლოგინიდან წამოხტა-სიზმარი იყო ?-მან მობილურს დახედა და ტანაკასგან 3 გამოტოვილი ზარი ნახა.შემდეგ მობილური ხელში აიღო და გადაურეკა.
მეი:-მირეკავდი ?
ტანაკა:-იქნებ ჯერ მომესალმო ?
მეი:-ამმმ...მაპატიე,ახლახანს გავიღვიძე.
ტანაკა:-მოკლედ,ფინალის წინა დღეს გვასვენებენ,ასე რომ მოდი გასართობ ცენტრში წავიდეთ.
მეი:-კარგი,17:00-ზე გნახავ.
ტანაკა:-კარგი.
მთელი დღის განმავლობაში,მეი სიკვდილზე ფიქრობდა.ადამიანის დაბადების დღიდანვე,სიკვდილი თავის გზას იწყებს.ის ნელ-ნელა უახლოვდება მას,მაგრამ ადამიანი ვერც კი ხვდება.ძალიან სამწუხაროა,როდესაც ამ "სიკვდილის ნელ მოახლოვებას"ვინმე სხვა აჩქარებს.
17:05-ზე ტანაკა შეხვედრის ადგილას მოვიდა.
-როგორც იქნა ! წამოდი,გავერთოთ !-თქვა მეიმ.
-დამაცადე,რაღაც უნდა გითხრა...ამ სელჯას ნუღარ ემეგობრები-სერიოზული ხმით უთხრა ტანაკამ.
-მოიცადე,რატომ ?-მეის სახეს უკმაყოფილება შეეტყო.
-ისინი,ვინც ჯიმინს მოკვლას უპირებენ,ექსოლები არიან.
-ანუ,შენ გინდა თქვა,იმის გამო,რომ ის დარტყმული ბავშვები ექსოლები არიან ესეიგი სელჯაც და ყველა ექსოლიც ასეთია ?!
-არა,ეს არ მიგულისხმია ! სელჯა თავიდანვე უცნაური მეჩვენებოდა...
-უცნაური ?-არ აცადა მეიმ-უბრალო გოგოა,როგორებიც მე და შენ ვართ.ერთადერთი ვინც უცნაურია,ეს შენ ხარ,იმიტომ,რომ სელჯა არ მოგწონს და გინდა ყველაფერი მას დააბრალო !
-მეი,რა მოგდის ?! შეგიძლია ბოლომდე მომისმინო ?
-შეგიძლია უბრალოდ გაჩუმდე ?!
YOU ARE READING
Oppa
Teen Fictionეს წიგნი არის ერთ უბრალო გოგონას შესახებ,რომელმაც ქეი-პოპის ცეკვის საერთაშორისო ტურნირზე მონაწილეობა მიიღო,რის შემდგომაც ახალი თავგადასავლები გადახვდა...
