CATCH ME [COMPLETE]

ALL ABOUT HIM

the next few days, Marco and i got down to business. haha. nagpaturo kame kay manang magluto. since hindi kame pwedeng magluto sa bahay nila, kasi mabubuking siya for sure, kaya naman i decided na dito na lang. wala rin naman problema kina mama at kuya, basta si Marco ang bibili ng mga pagkain para sa pagluluto niya. haha.

hindi naman siya nagreklamo dun. haha. nalaman ko na favorite ng mama niya are: sweet and sour fish and adobong karne. haha. gusto niya rin pag rice, is java. wala naman siyang pinipili pag dessert, so we decided to make a home-baked chocolate cake.

una muna kame nagpaturo kay manang kung paano lutuin ang java rice. mabuti na lang at magaling si manang magturo. haha. siya kaya ang chef sa bahay namin. haha. ang sasarap nga ng luto niya eh.

hindi naman kame nahirapan sa java rice. actually si Marco lang ang hindi nahirapan. haha. hindi naman ako nag-effort kasi wala talaga akong hilig sa pagluluto. "eeeww El, ano yan?" bigla naman sumulpot si kuya sa likod ko. nakita niya kasi na nasunog yung kanin ko. haha. sayang.

"che! alis na nga kuya." pagtataboy ko sa kanya, umalis naman din siya agad. haha. "ayoko na." sabi ko habang umupo ako sa may stool. tiningnan ko na lang si Marco kung paano niya niluluto ang java rice niya. i envy him. he's full of determination and commitment. he listens every bit of information she can get mula kay manang. bigla ko na lang naisip kung bakit wala pang girlfriend si Marco. siguro yung dahilan is because of 'THAT GIRL'. haha. hanggang ngayon hindi sinasabi ni Marco kung sino ba yun.

but what if that girl is just waiting for him? to confess his feelings towards her? imposible naman kung yung girl na yun is Jen di ba? haha. the thought of them being a couple, irritates me. haha. siguro kung sino man ang girl na yun, i bet she's so lucky to have Marco. haha. pero ang tanong...sino kaya? haha.

he's fun to be with, he's frank but i like it about him, he likes to make fun of you, he knows how to dance, to sing, he perfectly gets along with people so easily, he's sweet? i don't think so. but i can tell that he cares, he can be either a friend or a foe. he's protective, i can prove it.

"hoy!" nagulat naman ako sa boses ni Marco. tiningnan ko siya na may halong pagtataka. "ang layo ng iniisip mo. oh yan." may nilapag siya sa mesa. tapos na pala ang java rice niya. inamoy ko. mabango.

"wow, ang bango." puri ko.

"syempre. ako ang gumawa niyan eh." haaaayyy umiral na naman ang hambog na Marco. "tikman mo."

may nilagay siyang plato at kutsara sa mesa. i took a spoonful of it and brought it to my mouth. then parang nakakita ako ng mga stars. my eyes twinkled. ang sarap naman ng pagkakaluto niya.

"baka si manang ang nagluto nito." sabi ko as i stuff more of it sa plate ko. "manang, walang on-hand coaching. vocal coaching lang." sabi ko naman kay manang habang pinupuno ang bibig ko ng masarap na java rice. haha.

"inggit ka lang kasi ako natapos ko. ikaw? paglagay pa lang ng tirang kanin sa pan, sunog na. haha." pang-aasar niya. tinuro ko naman ang hawak kong kutsara sa kanya. as if parang pinagbabantaan siya.

"che! umuwi ka na!" biro ko. "wag ka nang pumunta dito." pero syempre hindi niya naman ginawa yun. haha.

now, almost everyday na pumupunta si Marco sa bahay namin para magpaturo kay manang. so as usual, hindi ko pa rin natatapos mga luto ko. haha. wala talaga akong talent pagdating dyan. kaya naman si Marco na lang ang nagluluto habang tinuturuan siya ni manang. ako naman ang ginawa ko lang ay kunan sila ng pictures pati na rin yun mga pagkain na niluto niya. haha.

madali lang pala lutuin ang adobo. haha. para sa akin lang ha? madali siyang gawin just by observing someone to do it rather than ikaw ang mismong gagawa. haha. wala man lang kahirap-hirap yun para kay Marco. after niyang lutuin yun, i took a picture of him with his adobo. haha. pwedeng maging chef si Marco. haha. ang ganda ng kuha ko. guma-gwapo lalo ang tao. haha. sinabihan ko rin siya na kasama ng mga photographs ko, isama na rin niya iyon as his gift. but then he rejected it. ako na lang raw ang magreregalo nun para sa mama niya. sabi ko naman,okay. at least may ibibigay akong gift sa mama niya. haha.