"Obudziłem się i przez chwilę zapomniałem o tym, że cię ze mną nie ma. Wyobraziłem sobie ciebie leżącą koło mnie. Widziałem jak nerwowo przeczesujesz dłonią swoje włosy i delikatnie się uśmiechasz, a potem... Potem wypowiadasz moje imię i pytasz co chcę na śniadanie. Niemal usłyszałem twój głos, wiesz? Niemal ci odpowiedziałem. Ale wtedy nagle wszystko wróciło do szarej rzeczywistości i dotarło do mnie, że wcale nie leżysz koło mnie. Tak bardzo mi ciebie brakuje, Chloe. Kiedy zamierzasz w końcu wrócić?"
- Ona nie wróci, Calum. - Usłyszałem nad sobą głos Harry'ego, mojego psychologa.
Spoglądał na mnie zmartwiony. Nie spał dzisiaj dobrze, o czym świadczyły dość widoczne wory pod oczami. Ale co mnie to interesowało? On nie miał znaczenia. Ten kłamca nie zasługiwał na żadne współczucie.
- Przestań kłamać, Harry. Obiecała mi, że wróci, a ona dotrzymuje obietnic.
Mężczyzna westchnął cicho i założył okulary nie mając widocznie ochoty na dyskusję ze mną.
