Chapter 2- Trixie and Renz

119 4 7
                                    

  Dedicated sa kanya to.. pangalawang inspirasyon ko toh... ang ganda kc ng book one ng MY DREAM BOY... DARK PRINCE... hindi ko alm na my ganitong talent pala tong tao na ito....

lone lots...

pkicomment nlng po kung medyo wrong...ahahah pavote na din

-------------------

“Ok Class, good morning I’m your teacher in English and I’m Mrs. Lamoste, and whether you like or not we will be together until March of the next year, Do you understand”

“Yes, Ma’am”                  

Nag discuss siya about sa grading system para sa subject niya, and requirements to be submitted to her in able to get a higher grade. At sa lahat ito ang pinakamalala na sa tingin ko ay orasyon na ng mga teacher tuwing first day of class…….

“Since it’s your first day as a senior Student make an essay about your FIRST DAY IN CLASS”

 Heto na naman ang essay about sa first day ng class namin, o hindi kaya ay tungkol sa summer vacation. Bakit ganoon wala akong maisip, nakakabaog, apat na taon na akong gumagawa ng ganito wala namang pinagkaiba ang first day nung 1st year, 2nd year at 3rd year. Hanggang sa nagpasahan nalang ng papel wala pa sa kalahati ang nasulat ako, I’m not prepared ahahaha may ganon talaga.

“Your sitting arrangement will be changed, alternate boy and girl and it’s alphabetical to avoid talking to your seatmate. Double time and arrange your seats now”

As if namang mapipigilan ang pakikipagdaldalan, kahit na babae o lalaki pa ang katabi mo basta’t gusto mong may makausap maraming paraan, mga teacher talaga oo.. at habang ang mga clasmates ko ay kanya-kanya ng bitbit ng bag ako nasa dulo lang inaantay na umayos sila sa dulo naman ako eh. At sa hindi inaasahang pagkakataon ay ang katabi kong lalaki sa kanan ay bago sa aming section. Iyong sa kaliwa ko naman kilala ko pero hindi ko close si Nathan.

“In able to know each other, everyone will introduce themselves into two or three sentences,”

 At unang-una si Mitzi dahil Abat ang apelyido nun. Tulog muna ako saglit medyo malayo pa naman ako, pero hindi ko magawa dahil tingin ng tingin sa akin itong bago kong katabi, gwapo sana pero mukhnag manyak kung tumingin…

 AFTER A FEW MORE MINUTES…….

Nagsalita na ang katabi ko

“Good morning guys, I’m Renz Lloyd Villa, Im hoping a good company with you guys since I’m new in this section thank you.”

And finally it’s my turn

“Good morning classmates, some of you know me but for the new people here in room I’m Trixie Dane Nicole Villafaranca, and please be good to me again. I have nothing to tell because were been together since 1st year, that’s all thank you”

“Excuse me anong pangalan mo?” -Renz

“Hindi mo ba ako narinig na nagpakilala, o talagang bingi ka lang, masama na yan kailangan mo na ng hearing aid”- Trix

“Narinig ko naman, pero mas gusto ko kung sasabihin mo sa akin ng personal”

“Sino ka para utusan ako na ng ganyan?"

“Ako si Renz, hindi naman kita inuutusan, pinakikiusapan kita”

“Manigas ka dyan”

“Tulungan mo ako, ndi ako makagalaw naninigas ako ahahah”

Isang evil smile ang pinakita ko sa kanya at sa awa ng maykapal nanahimik naman siya kaso ang lakas makamanyak eh, nakangiti kapag tumitingin sa akin. At pagkatapos ng one hour natapos ang first subject at ang next ay Filipino subject na sa malamang ay ang ituturo ay walang katapusang Pangngalan, pandiwa, panghalip at pang-uri….BUHAY NGA NAMAN PARANG LIFE.At tumitingin pa din siya akin, ang manyak talaga

“Can you stop staring at me” -Trix

“No, I can’t stop looking at your beautiful face”- Renz

“Huwag mo nga akong manyakin” -Trix

“Kapag tumitingin manyak na agad hindi ba pwedeng gwapo muna na pumupuri sa kagandahan”

“Ang lakas din ng self-confidence mo noh”

“Isa yan sa pundasyon ko para mabuhay.”

 Mukhang napansin ni mam Filipino na nag-uusap kami ni manyak at hindi nga ako nagkakamali dahil sinabi na nya mga pangalan namin

“Ms. Villafranca at Mr. Villa anong gingawa nyo, at ikaw Mr. Villafranca bakit hindi ka nagsusulat” -Mam Filipino

“Wala po kasi akong ballpen ma’am”

“Bakit wala kang ballpen”

“Kung minsan ma’am sa dinami-dami ng mga bagay na nasa atin na, hindi natin namamalayan na  kung ano pa ang pinakaimportante ay iyon pa ang wala sa atin”

“Simple lang ang tanong ko Mr. Villa, ang tanong ko ay bakit wala kang ballpen, ang dame mo pang word of wisdom na sinasabi”

“Kasi ma’am hindi po ako nakabili”

“Pagbibigyan kita Mr. Villa, dahil unang araw ng klase ngayon, pero sa susunod sa guidance mo nalang dalhin ang parents mo”

“Yes, Ma’am”

 Buti nga sayo....AHAHAHAHA...kala mo gwapo....ooooooopppppppssss gwapo k pla..ahaha may magandang nagawa naman pala sa iyo ang Diyos ahahah xD

Unconditional LoveWhere stories live. Discover now