Afraid to Love (Exoshidae)

12 Nakabalik na rin sa Wakas ^_^

Chapter 12 Nakabalik na rin sa Wakas ^_^

Sarangheyo03: Sorry guys kung medyo natagalan ang update, hope your still reading the story. Ayan 12th chapter na tayo. Read muna po , ayan mahaba na po kahit paano. 

SOPHIE POV

Akala ko talaga mamamatay na ako,haha ang OA ko lang noh. Natamaan lang naman ako ng bala sa braso at malayo naman yun sa puso kaya di pa ako mamamatay di ba. Nakakalunkot lang isipin na ganun ang kinahinatnan ni Kate kasi naman sobra siyang magmahal ayan tuloy sobra rin siyang nasasaktan. Lesson learned sa kanya :huwag masyado ibigay ang buong pag-ibig lalo na kung wala namang pagtingin yung tao sa iyo di ba. Mas okay pa nga kung crush lang kasi nawawala pagdating ng panahon na makikita muna yung taong totoong magmamahal sayo. Sana nga lang pag dumating siya handa ka na at umayon si destiny sayo di ba.

Ilang linggo na rin ang lumipas at nakalabas na ako sa hospital,di naman grabe yung nangyari pero syempre kailngan i-check ng maigi kaya medyo tumagal. Pero at least laging nandun si Ionne sa tabi ko. Si dad ayun sobrang nag-alala sa kalagayan ko,pano ba anman solong anak na nag alang ako mawawala pa di ba. Kaya naman sobra siyang nagpapasalamat kay GOD dahil di masyadong serious yung nangyari sa akin.

Marami rin akong na-miss gawin sa bahay kaya naman pagdating ko galing sa hospital. Ayun let’s party ang naging pangyayari sa bahay with Klein,his Gf,his friends and the whole family with Ionne of course.

Masasabi kong sobrang blessed ako dahil nga naman kahit vacation ngayon nakarating yung mga friends nila Ionne at Klein. Something came up I expected na walang mangyayring kakaiba tapos biglang sinurprise ako. Grabe lang, nakakatuwa talaga. Para naman alam niyo ang mga nagyayri eto na po.

It’s been 3 days since ng umuwi ako galing sa hospital ng makaramdam ako ng parang nag-iisa lang ako pano 3 days na ring di bumibisita si Ionne sakin,ni text at call wala. Di ko tuloy alam ang iisipin kasi naman were okay naman bago umalis sa hospital di ba.

Tinext ko siya noong umaga pero hanggang gabi wala pa rin siyang text. Ayoko namang magtanong kay Klein baka akalain niya na hiwalay na kami ni Ionne. So noong gabing iyon wala talaga akong gana, di ako kumain as in natulog na agad ako. Ang sakit isipin na kung kelan ko siya kelangan para siyang bula na naglaho. Umiyak ako hanggang sa nakatulog ako kakaisip kung bakit ang cold niya naman sa akin ngayon, di ko naman siya inaway at wala rin akong alam na pinag-awayan namin para maging ganun siya.

Nagising ako ng madaling araw, naligo agad ako at umalis. Gusto ko sa tahimik na lugar, ayoko muna sa bahay. Malulungkot lang ako lalo pag naiisip ko si Ionne. Di na ako nagpaalam sa kanila, di ko rin dinala and cellphone ko, ayokong malaman nila kung nasaan ako. Ang drama ko noh, yeah naghahanap ako ng atensyon mula sa kanya. Wala akong dalang pagkain na tulad ng magpipiknik whatever basta ang dala ko lang 100 pesos. Sana magkasya toh. Para akong nagfafasting sa lagay ko hindi naman mahal na araw pero ito ang naging routine ko for this day.

Napadpad ako sa manila bay, doon ko nakita ang malawak na  part ng tubig-dagat. I really feel comfortable kahit mag-isa lang dito. 6 am pa lang naman kaya naman ang ganda pagmasdan ng sunrise. Bakit ngayon ko lang toh nakita. First time talaga buti na lang dala ko yung camera ko, okay na yung di dala ang phone. I want to capture myself with the sunrise. Ganda kasi ng scenery eh.

Nakalimutan ko rin sabihin na di rin ako kumain ng almusal kaya naman medyo kumukulo na yung tiyan ko. May nakita akong manong na naglalako ng tinatawag nilang taho yung soy bean, tapos nilagyan ng syrup at sago. Bumili ako woth 10 pesos at oh my gosh ang sarap pala nun. First time ko rin kaya naman nag picture ulit ako with my taho.