Midnight Rapist

MIDPIST Chapter 16: Uncanny *

 Hello! ~ Uhm. Dedicated to kay @MsButterfly kasi basta mga adventures, siya yung naiisip ko! Hehe.

Sa mga gusto pala magpa dedicate, just message me. Wag sa comment sa baba kasi makakalimutan ko na naman yan. Thanks! I hope you like this one. Godbless! :)

Spring's POV

Queer, Peculiar, Outlandish, name it all, it's very beyond from what is normal.

________________________________________________________

TIITIGAN ko lang yung stair. I'm hundred percent sure that it moved by itself.

"Are you okay?" Wrench asked me.

Tumango ako. "The stair... it moved." sabi ko. Di naman ako takot, it just puzzled the hell out of me.

"Ano?" Nilapitan ni Wrench yung stair. Hinarap niya yung phone niya dun para may light. Medyo dim kasi talaga sa loob. He step on it and I was shocked nung gumalaw nga.

Yung left part ng stair, yun yung inapakan ni Wrench and it moved down, tapos yung right part naman, yung inapakan ko kanina, it moved up.

He step out at nagkatinginan kami. "Parang..."

"Seesaw." We both said.

"How can we go up there kung ganyan yung stair?" sabi ko.

Nilibot ng tingin ni Wrench yung buong lugar then he faced me, "This place is so strange. I guess, sinadya yung pagkalagay ng stair. Let's scan, baka may clue."

Tumango ako at nag smile. Ang gandang experience nito! Maghahanap kami ng clue.

Napatingin ako sa rag na inapakan ko ngayon. Bakit may rag sa harap ng stair? Oh, I think I know, para pag may umakyat dito, mas-slide yung tap sa rag pag nahulog siya. Hmmm.

Ganyan ba talaga ka-sadista ang may ari ng bahay nato? Hayy. I step out of the rag. Ngayon ko lang napansin yung nakalagay sa rag,

LOOK UP.

Diba mostly sa mga ganito, WELCOME yung nakalagay? Bakit Look Up?

Maglalakad na sana ako sa left side ko nang may marealize ako. I suddenly look up. Tinitigan ko yung ceiling, kahit medyo mataas halatang may nakalagay dun.

Tinapat ko yung phone ko dun.

"Wrench!" Tinawag ko si Wrench habang nakatingin parin ako sa taas. I feel him stand beside me. Tinuro ko yung ceiling at ng makita niya yun, binasa niya,

"Two people in one, hand in hand." pagkatapos nagkatinginan kami ni Wrench.

Nanglaki yung mata ko ng makuha ko na. Ohhhh. "I get it na. Kailangan ng two person ang sabay na umakyat diyan, in every step dapat sabay tapos hand in hand. You'll be at the left side and I'll be at the right side ng stair para-"

"balance. Yes, that's the right thing to do para makaakyat dito. Kailangan lang ng balance para di tayo malaglag." sabi niya.

Tumango ako, "Right, let's go." Hinawakan ko siya sa kamay pero agad na nilayo niya yung kamay niya sakin. Sinamangutan ko siya, "Ano ba talagang problema mo sakin ngayon ha?" sabi ko at nakapamewang. "That day nung first nating magkita ulit, okay ka naman sakin. Alam mo, mas okay pa sakin na nagaaway at naglalaitan tayo kesa ganyan ka na parang may kung anong mali sakin at iniiwasan mo ko."

Hinawakan niya ako sa braso ko. "Spring, listen, di kita iniiwasan o kung ano."

"Eh ba't ang arte mo at di ka man lang nagpapahawak?"