Stay

Chapter 13

      1 week ng nakakalipas simula maganap ang one of my most embarrassing moment of my life. At 1 week narin akong gulong-gulo kung anong ibibigay kong christmas gift kay Sam.

"Waaaaaaaah!" I scream. Christmas is coming so quick. Bukas na yun. Ano ba kasing pwedeng iregalo sa kanya?! Huhuhuhuhu! Hopeless na talaga ko.

Tinawagan ko ang last hope ko na makakatulong sakin.

Si Paul.

"Hello Paul!" Sana naman matulungan nya ko.

"Bakit?"

"Ano bang pwedeng iregalo kay Sam?"

"Ibalot mo sarili mo." Sweet Potato! Kung malapit lang sya sakin nasabunutan ko na yan.

"Fuckyou Paul! Seryoso kasi. Ano nga?"

"Hahaha. Seriously Sammy? Kahit ano namang ibigay mo sa kanya, magugustuhan nya parin yun."

"E. Ano nga yung kahit ano na yun?!" Sa dami ng pwedeng ibigay sa kanya, hindi ako makapag decide.

"Ganito nalang. Make some effort kung gusto mo talagang special yung ibibigay mo. Paghirapan mo." sabi nya.

Paghirapan? Sh*t! Alam ko na!

"Thank you Paul! Hulog ka talaga ng langit!" sabi ko tapos end call na.

Nag search ako sa google ng "How to Bake a cake" Strawberry Cheesecake to be specific. Favorite nya kasi yun e. I know I'm sucks when it comes to baking pero I want him to appreciate my gift. Gusto kong paghirapan yung ibibigay ko sa kanya. Gusto ko special.

After kong isearch lahat ng kailangan. I grabbed my wallet at pumunta sa grocery store.

Strawberries. Cream cheese. Graham cracker. Mga main ingredients na kailangan ko. After kong mahanap yung iba umuwi narin ako at sinimulan ang battle with the oven.

I text him na pupunta ko sa kanila mamayang 12midnight. Ayaw nyang pumayag pero nagpumilit parin ako.

Sinunod ko yung instruction. Nagpaturo ako kay Manang kung paano paandarin yung oven. When everything seems to be ok, nilagay ko na yung first try ko. After one hour tumunog na yung oven so it means, ok na.

Ok na pero bakit hindi mukhang cheesecake yung gawa ko?! Huhuhu. Tinikman ko at I swear to death na ang pangit ng lasa. Jeez! I'm so stupid when it comes to baking or cooking.

8pm na. Binilisan ko nalang ulit at sineryoso ang paggagawa. Ayokong sumuko. Buti nalang marami yung ingredients na binili ko kanina. I focus on what I'm doing. I insert all my hardword sa cake na to. Sana maayos na ang outcome. Nilagay ko na ulit sa oven.

*beep* *beep* (1 msg. from Captain)

Captain: Boss.

Me: why?

Captain: Susunduin kita dyan sa bahay nyo mamaya.

Me: No need. Ilang house lang ang pagitan ng bahay mo sa bahay ko. I can go.

Captain: Basta hintayin mo ko. I'll be there and I'll pick you up before 12 midnight.

Me: Ang kulit mo talaga. Sige na nga. Take care ok? I Love You Captain.

Captain: I Love You too Boss.

Haay. Christmas Love everywhere. Nalimutan ko yung cake. OMG! Over bake ng 5 minutes pero hindi naman sunog. Dalawa tong ginawa ko para matikman ko kung ok yung lasa. At ok naman sya. Hindi kasing sarap nung mga tinitindang cake sa mga sikat na bakeshops pero makakain naman. Sinimulan ko na ang decorating part. I form those strawberries into heart shape tapos naglagay ako ng sulat na 'Merry Christmas Captain' Love, Sammy.

The cake looks fine. Hindi na masama para sa isang first timer na katulad ko. Nilagay ko sya sa magandang box at nilagyan ng ribbon na red. Pumunta muna ko sa kwarto ko. Almost 6hrs. bago ko natapos ang cake na yun. Binuksan ko yung side drawer at kinuha ko yung bracelet na binili ko dati.

Lifeline heartbeat bracelet yun. Sabi kasi yung lifeline symbol is a line used to keep contact with a person in a dangerous situation. Make sense right? I want his heart to keep on beating. Gusto ko na hindi tumigil yung line na yun. The line that connected our hearts. I want that line to keep alive.

I want him to keep on fighting.

I want his heart to keep on beating.

and

I want him to keep alive.