A Love Tale(Completed)

Epilogue

EPILOGUE

Muntanga lang akong umiiyak dito sa may park. Nakakainis!

Nakakahiya tuloy at pinagtitinginan na ako dito. Pesteng Alex ka, ba’t ba lagi mo nalang akong pinapaiyak at sinasaktan? T__T Bingo ka na talaga ha!

May tinawagan ako.

“Hello? Alexa pretty speaking!”

-______-“ATE ALEXA!!!!! WHYYY?!!!!!!!!”

“Hala baket?! Teka, anong problema?? At wag mo kong sigawan!”

“Sabi mo sasabihin mo sakin pag bumalik na dito sa bansa si Alex eh ba’t ganun, nakita ko sya dito?!?!”

“Sowwy. ^__^v”

“Ate Alexa naman... alam mo naman eh..... Sobrang sawi na ko sa pag-ibig tapos ginaganyan mo pa ko! Waaaaaaaaaah!”

“Hay nako, ang shunga shunga talaga ng kapatid ko. Di pa rin ba sinasabi sayo?”

“Ha? Anong sinasabi?”

“Matagal ko na nga actually gustong sabihin sayo eh, naalala mo pa ung picture na pinakita ko sayo noon na si Axel?”

“Uh... yup, bakit?”

“Let me tell you about a story of twins na laging magkasama at close na close at dumating ung time na nagkasakit ung kakambal nya. Namatay ito at napagdesisyunan ng isa nyang kambal na isabuhay ang namatay nyang kambal at patayin ang sarili nya. BOW.”

@__@ “Ate, wala akong naintindihan.”

“What I mean is, Axel died, but Axel kept living in Alex. Alex decided to be Axel except using his name.”

“Huhhhhhhh?”

“The Axel you met at the resort wasn’t Axel. Imposible un dahil under observation si Axel that time.”

“Edi sino un Axel na nasa.......”And then it dawned me.

Kaya pala sinasabi nya kung bakit pilit nya kong kinakalimutan.

Kung bakit naiinis sya dahil hanggang ngayon ay naalala pa rin nya ko.

Kaya pala parati nya kong nililigtas.

Napahagulgol na naman ako sa pag-iyak.

“Axel is....... Alex?”

Axel. Alex. He’s one. Iisa lang. Iisa lang pala ang first love at second love ko.

The Axel who saved me.... was Alex.

Ever since from the start, it was Alex who saves me.

“Hello Ate Alexa?”Pero nalowbat na pala ako. Anebeyen! Akala ko full charge toh, di pala. -__-

Nagsimula na naman bumagsak ang ulan.

 “Airi.”Napalingon ako. Parang tumigil na naman sa pagtibok ang puso ko habang pinagmamasdan si Alex na hinahabol ang hininga sanhin ng pagtakbo nya. Hinabol nya ba ako?

Bumagsak na ng tuluyan ang ulan. Anubayan, ba’t tuwing nagkikita kami, umuulan? -__- Nung nagkahiwalay kami umuulan din.

“B-Bakit ka nandito?”

Tumitig sya sakin. He reached for me and caressed my cheeks.

A tear fell again. “I’m sorry. I’m really really sorry.”Sabi nya.

I cried harder.

“Natakot ako. Natakot akong masaktan ka. When I learned I was set up with someone by my father, I thought I had no choice but to obey. Di ko alam, it was you.”