Een dagboek dat terug praat

• 42 •

Kaj

Zaterdag 20 februari

"Wat is er" Veronique legt een hand op mijn arm. "Niks" hoe kan ze zien dat mijn lach fake is? Ik probeer mijn lach echter te laten lijken.
"Stop maar, ik weet dat hij fake is"
Ik zucht zachtjes, hoe weet ze dat? Niet te lang over nadenken Kaj, je moet opschieten.
Weer betrap ik mezelf erop dat ik naar de stem in mijn hoofd luister.
"Dus... Zullen we ergens iets gaan eten?"
Ik knik zonder enig idee te hebben wat ze zegt.
Ik pak mijn telefoon en open de notities. Een notitie staat bij verwijderde items, zodat niemand het zou vinden. Ik selecteer de tekst en kopieer het.
"En er zat zo'n vrouw langs me, ze sliep de hele weg. En snurken!"
Veronique verteld aan een stuk door. Ze let niet op wat ik doe, gelukkig.
Ik open whatsapp en ga naar het gesprek met Veronique. De tekst uit de notitie, plak ik in whatsapp. Ik kijk even naar de plek waar ik de treinen aan kan zie komen. In de verte komt er al een trein aan.
Perfect.