MY ABSOLUTE BOYFRIEND 2.0

Chapter 24- Sa'yo na lang ako...

“Love may leave your heart like a shattered glass, but keep in mind that there’s someone who’ll be willing to endure the pain of picking up the pieces so you could be whole again.”

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

CHAPTER 24- SA'YO NA LANG AKO

>>>> BELLE POINT OF VIEW<<<<

“OMO!!! Pinsan si Charles, tinatawagan ka ni Charles. Sagutin mo na dali.” ako talaga ang excited. Bakit ba kinikilig ako. Feeling ko ako lang ang panay salita dito habang nanonood kami, sobra naman kasi nilang tahimik. Itong si Zongshi may toyo pa ata pinatay ba naman ang TV kanina. Alam ko super selos siya ngayon, ako man nagseselos kasi love na love niya si Joyce. Nagulat na lang ako kasi bigla niyang inagaw ung cp ni Joyce ei natawag pa kaya si Charles sasagutan na dapat, ano ba nasa isip ng isang ito.

“Zongshi, ano ginawa mo? Bakit pinatay mo?” si Joyce nagulat sa inasta ni Zongshi, ikaw ba naman agawan ng phone tapos papatayin mo ung power and take note tinanggal pa ang battery binulsa na nga sabay labas pa pinatong na lang nito ang natirang parts sa lamesita dito sa sala. 

O_O shock si pinsan sa ginawa ni Bestfriend niya. Kita ko sa mukha ni Zongshi na galit ito, wow hah, 1st night pa lang niya dito may FQ (Friend Quarrel) na agad paano na kaya kung tumagal tagal pa siya dito sa amin baka everyday my world war in the house. Tatayo na sana si Joyce para sundan si Zongshi sa labas pero pinigilan ko na lang baka kasi lalong lumala pa ang 'FQ' nila. Mas mabuting ako na ang magpaliwanag at kumausap dito kahit wala akong karapatan na maghimasok sa problem nila, born pakialamera talaga ako hayaan nyo na.

"Pinsan ako na lang ang kakausap." tumango na lang si Joyce sa sinabi ko, kinuha niya ang remote ng TV at pinatay na ito. Wala na atang balak tapusin pa ang pinapanood namin. Tumayo din siya akala ko lalabas yun pala papasok na ng kwarto, malamang sa malamang mag-iiyak na naman ito... Haisstttt.....

Tuloy-tuloy na akong lumabas. Nakita ko si Zongshi palabas ng gate. Naku dapat ko siyang pigilan. Ano plano niya kabago-bago nya lang dito sa Manila baka mawala pa siya o hindi kaya madaan sa maraming tambay mapagtripan pa siya, baka mapagkamalan mayaman makidnap pa tapos hihingi ng ramson, saan naman kami kukuha ng pangtubos sa kanya ang masama pa nito kung wala kami paibigay baka ichop-chop man pa siya tapos itapon ung parte ng katawan sa kung saan-saan.. OMO!!! Bakit ba ito ang naiisip ko? 

"Zongshi saan ka pupunta?" tawag ko sa kanya, sumunod na rin ako palabas sa gate. Sinara ko na rin baka kung saan pa kami umabot at matagalan pagbalik, nag-iisa lang naman si Joyce sa loob baka may pumasok na rappist tapos marape pa pinsan ko, okey lang sana kung marape lang ei paano kung manlaban tapos pinukpok sa ulo, ang masama pa nito kung may dalang baril tapos barilin pa si Joyce, wala na tigok na wala na akong pinsan na Joyce... Waaahhhh ano ba puro murder scene ang nasa isip ko... Erase-erase na nga,,,,

"Sa pupuntahan?" sagot ni Zongshi, ayos din pala itong kausap noh. Syempre sa pupuntahan siya pupunta ei saan ang yung pupumtahan niya ang gulo niya i swear...

"Bakit ka sumusunod?" napansin na sumusunod na ako, tumakbo ako para mas malapit na sa kanya.

"Baka kasi mawala ka. First time mo pa lang dito sa Pinas. Saan ka ba talaga pupunta?" nangunot ang noo niya, tinignan niya akong mabuti, ayieee kinikilig nakatingin siya sa akin nosebleed ^____^

"Sabagay, samahan mo na lang ako sa bar, pwede ba? Kailangan ko rin ng makakausap ngayon." sabi niya, so ano pa ba magagawa ko. He need a crying shoulder, yan ata ang parte ko sa story ng dalawang ito ni Zongshi at Joyce they crying shoulder.