Chapter 35

96 8 0
                                    


Chapter 35 [BRO]

Luhan looked at me intently, hindi ako nagpatalo. Nagsukatan kami ng tingin. No one dared to unhold stares but later on, I find those eyes seemed to be longing. Hindi yung matang galit, the way na tumingin siya sakin, it was like he's missing me.


Luhan missed me.


We snapped back to reality nung may narinig kaming footsteps, running footsteps. Nung tumingin ako sa gawing kaliwa, nakita ko si Kai na tumatakbo papunta sa gawi namin. I was about to approach him but I stopped upon seeing Jhaynie on his back.


Why is he with her?


Kai stopped infront of me. He stared at me and then he threw a glance on Luhan, too. I was expecting him to rage on but he didn't, instead he asked, "Anong nangyari?" With that, I cried. Kai immediately pulled me into a hug as he hushes me. Tumingin ako ay Jhaynie na ngayon ay nakaiwas ng tingin samin, si Luhan naman ay lumayo samin its as if giving us way for our little reunion.


"Sorry, kasalanan ko." Sabi ko habang humihikbi na sa balikat niya, kung sanang agad kong hinanap si Aikee nung nagtatanong palang si ate Tesang. Napakacareless ko.


"Sssh babe, don't cry, napangit ka oh.Ngayon lang ulit kita nakita tapos ito ang isasalubong mo saakin? Yang busangot mong mukha?" Kai cupped my face.


"Pero si Aikee.." A tear feel on my cheek na agad namang pinunasan ni Kai.


"He'll be fine. Aikee's a fighter." A moment of silence fills the air as we wait for the doctor or some people to come out of the ER, umupo kami ni Kai sa upuan. 15 minutes, no news about Aikee. I'm getting so anxious. I looked at him, he looks worried too but still he managed to tell me everything is going fine. I was about to brush his back to tell him I'm with him pero naunahan ako ni Jhaynie.


"Hindi ba sabi mo kanina Aikee's a fighter?" Sabi ni Jhaynie. Natahimik ako, nakaramdam ako ng selos, pero hindi ko nalang pinansin. I'm in no place to get jealous here.


Here's more, when no one's still getting out, I offered Kai to buy him food, but he refused and when Jhaynie gave him a burger he accepted it and said, "Thanks."


I want to cry, the heck, I really wanted to cry. I felt rejected. Why did he accept that? Uh. Talking about paranoia. Napansin kong nakatingin sakin si Luhan. Napabuntong hininga nalang ako. I'm hungry, being jealous makes me hungry, I'm more like a stress-eater now, tumayo ako para pumunta ng canteen ng hospital para makakain.


"Babe, saan ka pupunta?" Tanong sakin ni Kai at hinawakan pa niya yung kamay ko, dumapo ang tingin ni Jhaynie sa kamay namin ni Kai, napalunok ito at nag-iwas ng tingin.


"Sa Canteen, kakain lang." Sabi ko, but instead of letting go of my hand hinila niya ako para maupo ulit at binigay niya sakin yung burger na bigay ni Jhaynie sa kanya. Tiningnan ko siya. Really, Kai?


"Hindi pa naman ako masyadong gutom." Sabi niya pero tinanggihan ko yung pagkain. Nagpunta pa rin ako sa canteen para bumili ng makakain kahit na ayaw ni Kai. Kahit na nawala ang gutom ko, gusto kong umalis doon kasi di ko maatim yung ginagawa ni Jhaynie. No words we said but her actions are clear, she likes Kai.


"Lalim ah?" I startled nung makita ko si Luhan na nakatayo sa tabi ko. He's staring at the garden too. Tinignan ko lang siya at may inabot siyang paper bag sakin. "Though you look good and hot being a slender, eat this. I don't want many competitors."


And then he stormed out leaving me puzzled here. Nagbalik ako sa loob ng hospital nung nahimasmasan na ako. Parang hindi pa lumalabas ang doktor kasi kung paano ko sila iniwan doon, ganun parin ang pwesto nila pati ngayon. Tinanguan ko sina Cheyenne at agad naman umusog si Kai para bigyan ako ng espasyo at makaupo sa tabi niya.


"Kai..." hinawakan ko yung kamay niya and brushed it. He beamed at me at saka niya niya ako hinalikan sa tuktok. Narinig kong tumikhim si Baekhyun sa isang banda pero di ko na lamang pinansin iyon.


"I'm sorry babe."


"Frangeline, you're not at fault. Okay? Chill." He hugged me. Chill? Hindi na nga ako makahinga dito, feeling ko kelangan ko na talaga ng dextrose dahil sa iba't ibang nararamdaman ko. Naguguluhan nang dahil sa mga kilos ni Luhan, naiinis at nagseselos kay Jhaynie at higit sa lahat, kabado dahil wala pang resulta at halos mag-iisang oras na si Aikee sa loob ng ER. "Franj, huwag kang umiyak, tamo, napangit ka oh."


Just as Kai said that, the doctor went out of the emergency room. Kinalas ni Kai ang pagkakayakap sakin at hinawakan niya ang kamay ko para salubungin ang doktor.


"Pamilya ka ba ng pasyente?"


"Kapatid ko po siya."


"Well, as of now, the patient's under observation. As per initial findings, his body responses well, good thing, he was rushed to the hospital immediately. Kung hindi baka na-coma na siya. However, your brother must take the prescribed medicines for better result." The doctor said. We are relieved, thank God, Aikee's safe.


"Kim Aikee will be transferred on a private room for further treatments." We thanked the doctor for the information.


When the doctor left, Baekhyun approached Kai, "Si Luhan ang nagdala dito kay Aikee."


Tumingin si Kai kay Luhan na kasalukuyang nakatulala saakin, nag-iwas ako ng tingin. Kinakabahan ako nung biglang lumapit si Kai sa kanya. P-in-at ni Baekhyun yung likod ko.


Hinarap ni Kai si Luhan, si Luhan naman ay napatingin sa kanya. Lahat kami dito ay halos di makahinga sa dalawa. Paano kung mag-away sila dito? Paano kung magkagulo ulit dahil nakialam si Luhan sa kay Aikee?



"Salamat, bro." and then Kai gave Luhan the 'brofist'.




365 Days with EXOTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon