Lahat ng nilalang sa lupa'y sinilang
Mariin na hubad at walang balabal,
Sukat giniginaw sa ihip ng buhay,
Maraming pangarap hanggang sa mamatay.
Ang iba'y mapalad, kutsara ay ginto
Sagana sa hapag at bahay ay bato
Datapwa't maraming sa hirap nahango
Sukat nakanganga't tiya'y kumukulo.
Dukha't patay-gutom ang siyang pangalan
Nang abang timawang ligaya ang libingan,
Para bagang salot ang hindi mayaman
Pait at paglibak siyang kamatayan.
Sukat tinatakwil sa lahat ng bagay,
Pakunwang hahabag, kapag ka pumanaw...,
Kung pakpak mo'y iba itong angking kulay
Humayo't lumuha hindi nababagay.
Laging pakumbaba't sa lupa'y humalik
Upang luyang-paang balot pa ng putik,
Sukat sa pintua'y angking makapanhik
At yumukong lumuhod habang puso'y tigib.
Ngunit para bagang sandali'y yukayok
Lihim ang pagluha't damdamin ay tutop,
Sa ayos na upo'y huwag nang lulunok
Hinay pang ngumuya't nang hindi madukdok.
Mumurahing damit sukat pang palitan
Nang tanggaping pilit sa mga pupuntahan,
Ngumiti't gumalang sa nakatataas,
Ayusin ang bigkas nang hindi mahampas.
Ngunit, bakit ganyan tanging sinambulat
Ng isang nilalang na walang panggulat?
Aba ka ring sukat sa araw'y namulat
Pantay sa liwanag at sa lahat-lahat.
Mapalad ka't iba ang tinatamasa
At yaong sarili'y ngiti ay ginhawa,
Para bagang yaong saya't ala-ala'y
Iyong tinalikda't ipinariwara.
Lahat tayo'y papanaw sa lupang daigdig,
Ang ataul mo man'y magara ang ukit
Sa lupang hinamak nang buong malupit
Karangala'y wala't anay ang nahigit.
