White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Juan Natly

De tijd gaat snel, heel erg snel. Het is rustig op het gebied van de activiteiten van de Sheriff en Julia. De kampen zijn weg, en we kunnen niet echt nieuwe activiteiten ontdekken. Alsof ze schrik van ons hebben gekregen, maar ik weet zeker dat het niet zo is.

De buik van Sayen begint steeds dikker te worden, en ik laat haar zo veel mogelijk genieten van haar zwangerschap. Ik laat haar doen wat ze wil doen, maar ik toom haar activiteiten wel een beetje in. Ze wil af en toe nog te veel doen, in plaats tijdig haar rust te nemen. Dat geeft wel eens wat wrevel, maar ze weet dat ik enkel bezorgd ben.

Sesi en Tail groeien als kool en zijn al stuk groter geworden. En ze beginnen ook een duidelijk karakter te krijgen. Het verrassende is, dat Sesi duidelijk minder angstig is, en zich niet meer erg veel van Tail laat gevallen. Ze zijn behoorlijk gelijkwaardig, wat soms wel eens leidt tot vechtpartijen. Maar meestal is een woord van ons beiden meer dan genoeg om de ergste vechtpartij te doen stoppen.

Vandaag sneeuwt het, dat doet het al enkele dagen. Normaal zou hier nu het leven stil liggen, maar doordat de wegen nu vrij gehouden worden, is er toch nog behoorlijk veel activiteit. Wat ook komt, omdat morgen de verkiezingen zijn, en we doen er alles aan om het kieslokaal zo vrij mogelijk toegankelijk te laten zijn.

Als ik door het dorp loop, dat doe ik vaak samen met Sesi en Tail, wensen de mensen me veel succes. Zo ook vandaag. Sesi en Tail lopen trots met me mee. Ik hoef ze eigenlijk niet meer aan te lijnen, maar tegenwoordig rijden er meer voertuigen rond in het dorp, en ik wil niet dat ze betrokken raken bij een ongeluk.

Ze vinden het eigenlijk niet leuk dat ik ze aan de riem houd, maar vaak loop ik dan naar het vliegveld, om ze daar los te laten. En soms ren ik met ze mee. In de hangar kleed ik me dan uit en transformeer me als wolf. Vandaag loop ik ook weer naar het vliegveld en besluit lekker met ze mee te rennen door de sneeuw.

Ze zien me naar de hangar lopen en Sesi en Tail kwispelen en huilen al van plezier, ze weten dat ik met ze ga spelen. Dat vinden ze echt geweldig leuk. Als ik de hangar weer uitloop, herinner ik me aan de woorden van Akiak. Dus ik vraag aan Yakome: 'Denk je eigenlijk nog dat je met Sesi en Tail zou kunnen praten? Akiak meende dat je de taal nog wel zou moeten kennen.'

Yakome is even stil en zegt: 'Dat is al weer even een tijdje geleden, Mark. Maar ik zal het eens proberen.'

Eerst huilt hij om Sesi en Tail naar zich toe te roepen. Die komen al snel op hem af, en kijken hem gespannen aan. Dan hoor ik Yakome opeens wat kefjes en wat gehuil maken. Sesi en Tail kijken hem verwonderd aan en schijnen hem te antwoorden.

Dan zegt Yakome: 'Mark, het is gelukt! Het is nog wel wat moeilijk, maar ik kan met ze praten. Ik zal je nu laten delen in wat we zeggen.'

Dan zegt Yakome tegen Sesi en Tail: 'We gaan nu proberen of ik Mark mee kan laten luisteren naar wat ik zeg en wat jullie horen.'

Sesi keft terug: 'Echt waar? Dat zou ik erg leuk vinden.' Ze kijkt Yakome hoopvol aan.

Ik antwoord Yakome: 'Yakome, ik kan ze horen. Hoe uniek is dat? Ik kan horen wat jullie zeggen!'

Yakome zegt dan: 'Het is gelukt, hij kan jullie horen. Maar direct met jullie praten, dat lukt nog niet.'

Dan keft Tail: 'Jippie! Nu kan hij ons eindelijk horen. Ik wil hem zeggen, dat hij de beste en de sterkte Alpha is, die ik ken. Ik ben trots dat ik in zijn roedel zit. Ik wil later net zo groot en sterk worden als hem!'

Het maakt me trots, dat Tail zo over me denkt, en Yakome voelt mijn gevoelens. Ik hoef niet te antwoorden om hem een antwoord te geven. 'Mark vindt dat heel erg lief van je, en is ook heel erg trots op jullie. Ik trouwens ook. Jullie luisteren goed naar hem, en jullie geven hem veel plezier. Dat heeft hij hard nodig, want hij werkt heel hard voor zijn roedel. Jullie helpen hem heel goed, door hem af en toe de ontspanning te geven, waardoor hij de energie heeft om door te gaan.'