White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Een cadeau van Harry

Ik ben blij dat Harold ons komt ophalen, alleen Dave en Lisa lopen naar huis, ze hoeven ook niet zo ver te lopen. Ze zwaaien naar ons en we rijden weg.

De spullen uit het vliegtuig halen we morgen er wel uit. We komen langs ons huis, en ik sta er van versteld hoeveel er al gedaan is. Je kunt nu al bijna een heel huis herkennen.

De wanden van de benedenverdieping zijn al bijna klaar, en er zitten al enkele kozijnen in. Het begint nu te schemeren, maar er zijn nog steeds mensen aan het werk.

We stoppen bij de bouw en Harley komt ons tegemoet. 'En? Wat vinden jullie er van?'

'Jullie zijn behoorlijk ver gevorderd! Niet te geloven!'

Harley zegt: 'Je hebt goed werkvolk meegebracht. En iedereen schijnt te weten wat hij moet doen. Het werkt op rolletjes. Als het een beetje mee zit, kunnen we morgen de daklatten erop doen en zijn de wanden dicht. Het schiet echt veel harder op, als ik me kon voorstellen. Hebben jullie alles kunnen vinden in Fairbanks?'

'Nou, als ik de rekening zie, die ik betaald heb, denk ik niet dat ik iets vergeten ben.' Peter zegt: 'Hij heeft meer dan $300000 moeten betalen.'

Harley fluit eens door zijn tanden en zegt: 'Da's behoorlijk veel, maar dat zal toch wel niet allemaal voor het huis zijn geweest, of wel?'

'Nou nee, de duurste dingen zijn ergens anders voor. We hebben het sanitair grotendeels meegenomen, en een hoop laptops. Er zit er ook een voor jou bij, Harley. Het zit nog allemaal in het vliegtuig, dat halen we er morgen uit. De rest wordt over enkele dagen per helicopter gebracht.'

'Dat is goed nieuws. Want in dit tempo, is je huis volgende week al helemaal klaar.'

'Zeker als ze zo lang door blijven werken. Maar zo lang gaat dat ook niet meer, het wordt zo donker.'

'Nou, het wordt nog lastig iedereen naar huis te krijgen. Vooral Harry en zijn zoon krijg ik hier niet weg. Ik heb al twee keer gezegd dat ze naar huis moeten gaan, maar ze zijn er nog steeds.'

Ik loop door de nieuwbouw en zie daar Tyler nog hard bezig zijn, met het aanleggen van leidingen. Ik loop naar hem toe en zeg: 'Kom, Tyler, het is laat genoeg. Ga naar huis en ga slapen. Morgen is er weer een dag.'

Hij antwoordt: 'Dat kan wel zijn, maar zo vroeg kan ik nog niet slapen en om nou te zeggen, dat het nu zo gezellig is in die schuur, dat kan ik ook niet zeggen. Maar ik ga dadelijk even langs bij Harry, hij heeft me uitgenodigd om te komen eten. En Lucas en zijn vriendin schijnen ook te komen. Er komen er nog meer, maar ik ken nog niet iedereen.'

'Kijk aan, je maakt al een paar vrienden. Hoe bevalt het je nu hier?'

'Het is heel anders als ik gewend ben. Tot nu toe bevalt het me goed.'

'Dat hoor ik graag. Ga nu maar naar huis, het is laat genoeg, je ziet amper nog wat.'

'Je hebt gelijk. Zou ik bij jullie mogen douchen? Ik heb nog niet echt iets waar ik me daar kan wassen.'

'Vraag het maar even aan Janine, dan komt het wel goed.'

'Dank je wel, Alpha.' Hij neemt zijn spullen mee en loopt weg.

Dan loop ik naar Harry, die samen met zijn zoon druk bezig is om nog enkele planken tegen de wand te spijkeren met het nietpistool. Als hij ziet dat ik er aan kom, zegt hij tegen zijn zoon: 'Ik denk dat het tijd is om te stoppen. Het begint al donker te worden.'

Dan komt hij op me af en groet me. 'Zo, Harry. Nog laat bezig.' 'Ja, ik wou dit nog even afmaken, want morgenvroeg zal ik wel niet zo fris zijn, en kom ik wat later. Mijn vrouw en ik zijn vandaag 20 jaar getrouwd en daarom houden we een klein feestje. Lucas heeft voor ons wat drank geregeld om het te vieren.'