A Day with the Devil

Mr. Stranger meets the Ex-Boyfriend

"Huy! Mr. Stranger! Huy!"

Halos hingalin na si Janica kahahabol kay Mr. Stranger. Ang laki kasi ng mga hakbang nito.

"Try mo kaya akong hintayin!" sigaw niya.

"Try mo rin kayang bilisan ang paglakad? Half past 5 na kaya."

Talo pa ni Janica ang nag-marathon sa sobrang hingal pagkasakay nila ng elevator. Masama lang ang tingin niya kay Mr. Stranger dahil pinahabol siya nito.

"Floor 17," sabi ni Mr. Stranger sa elevator boy.

"O?" Ikinagulat naman ni Janica ang pagkakabanggit ng lalaking kasama sa floor kung nasaan ang unit ni Peter. "P-Paano mo nalaman yung—"

Napatingin siya sa ibaba nang maramdamang hinawakan nito ang kaliwang kamay niya.

"Kapag naroon na, siguraduhin mo lang na gaganti ka nga. Kung hindi, ako ang gagawa ng pabor para sa 'yo."

Hindi katiwa-tiwala ang ngising ibinigay ni Mr. Stranger kay Janica. Napalunok tuloy siya dahil sa mga lumalabas sa bibig ng lalaki. Hindi na siya sigurado kung para saan ba ang ginagawa nila sa mga oras na iyon. Lalo lang siyang dinadalaw ng malalakas na kabog sa dibdib.

Idineretso niya ang tingin sa pinto ng elevator.

Ano'ng gagawin niya? Naalala niya ang ginawa niya sa ex-boyfriend nito lang umaga. Nagwala pa naman siya sa unit nito nang maabutang marami itong babaeng kasama at pulos pa nakahubad.

Hihinga sana siya nang malalim kaso nahinto.

Napahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Mr. Stranger dahil imahen lang niya ang nakikita sa reflection at hindi kasama ang lalaki. May kuyom-kuyom ang kamay niya, na sigurado siyang nararamdaman pero pagtingin sa elevator panel ay para bang nakahawak lang siya sa hangin.

At biglang bumukas ang pinto ng elevator.

"Mr. St—"

"We're here."

Tumuloy palabas si Mr. Stranger habang hatak siya. Halo-halo na naman ang nasa utak ngayon ni Janica. Ang ex, ang gagawin dapat niya rito, si Mr. Stranger at kung bakit wala ang reflection nito sa pinto ng elevator, ang ex ulit, at kung ano-ano pa.

Nilakad ng dalawa ang hallway ng isang condominium kung saan nakatira si Peter. Tahimik doon, nagtatalo ang dilim at liwanag sa nakapatay na mga ilaw sa unang bahagi ng pasilyo at reflection ng bukas na ilaw sa bandang dulo na tumatama sa puting tiles ng hallway.

Huminto silang dalawa sa tapat ng isang pinto.

"Dito ba?" tanong ni Mr. Stranger.

Tumango naman si Janica. Kumatok ang lalaki.

"Ano'ng balak mo?" tanong ni Janica.

"Ikaw? Ano ang balak mo?"

Isang katok pa at bumukas na ang pinto.

Napaatras si Janica habang nakakunot ang noo at tinitingnan si Peter na walang pang-itaas at itim na boxers lang ang suot. Pansin ang ilang mga sugat sa mukha nitong natuyuan na ng dugo na gawa niya mismo.

"Ang lakas din ng loob mo para magpakita pa rito, ha?" maangas nitong sabi sabay lipat ng tingin kay Mr. Stranger. Lalo tuloy kumunot ang noo ni Peter.

"Alam mo," saad ni Mr. Stranger, "panira ka ng imahen ng lahi mo." Hinatak nito si Janica para iharap kay Peter. "Mag-sorry ka kay Janica."

"Huh!" Natawa naman nang mahina si Peter at saka umiling. "Ako? Magso-sorry? Nakikita mo ba 'tong mukha ko, ha, pare?" tanong nito habang tinuturo ang mukha. "'Yang babaeng 'yan ang may gawa nito. Teka nga." Tiningnan nito si Janica na nakayuko lang habang tinuturo si Mr. Stranger. "Hoy, don't tell me, lalaki mo 'to. Siya ba ang rason kung bakit lagi kang tumatanggi sa 'kin, ha?"