20. A not so perfect ending

133K 3.2K 217
                                    


"Lalabas ka na bukas?"

Iyon ang tanong ni Barbara sa kanya isang umaga na nagpunta ito. Lex sighed as she looked at her. Hindi niya maintindihan kung bakit palagi nitong tinatanong sa kanya ang bagay na iyon. Halos dalawang araw na rin itong tanong ng tanong. 

"Pipigilan mo na naman ang paglabas ko?" He smirked. Hindi niya alam kung anong problema ni Barbara pero gusto na talaga niyang lumabas ng ospital para makita si Keith. He sighed. Isang linggo siyang na-confine dahil sa nangyari sa kanila ni Calen. Hindi naman malala ang sugat niya. Ayon sa doktor ay mababaw lang naman daw iyon at hindi bumaon sa mismong loob ng sikura niya. Kung may napuruhan man ay si Calen iyon, his liver got damaged at nagkaroon din ito ng sugat sa mismong ulo nito, but other than that injury, maayos naman ito. 

"Barbara, bukas na ako lalabas and you cannot do anything about it!" singhal niya dito. Napakagat labi naman ito at saka bigla siyang binatukan. 

"Aray!" reklamo niya.

"Bakit mo ako sinisigawan!" inis na sigaw nito. "Basta di ka pa pwedeng lumabas bukas, mamaya o kahit sa isang araw!" pinanlakihan siya nito ng mata. 

"Ikaw ang magbabayad ng bills ko?" inis na tanong niya. 

"Hindi, duh! Share holder ang daddy mo sa hospital na ito, sisingilin ka ba nila?" 

"Why are you always doing this? Paano ko mahahanap ang kapatid mo kung nandito ako?!" 

"Basta!" sigaw muli nito. "You stay here. Hindi ka lalabas, naiintindihan mo?" Ni hindi na siya nito hinintay pang sumagot. Bigla na lang siya nitong tinalikuran at tinungo ang pinto palabas ng kwarto niya. He sighed. He couldn't figure out what the hell was wrong with Barbara, mula ng ma-ospital siya ay palagi itong naroon, hindi ito umaalis na tila ba may hinihintay. 

He took a deep breathe and took his phone from his bed side table. He dialled Keith's number again pero tulad noon ay out of reach pa rin ito. He had sent her a hundreds pf messages these past few days pero hindi naman ito sumasagot. He wondered kung nababasa pa nito ang mga mensahe niya. 

Napakaraming tanong sa kanyang isipan, mga bagay na hindi pa malinaw. Why would Keith left just like that? Bakit ni hindi man lang ito nakipag-usap sa kanya? Ano ba talagang nangyari? Ganoon na lang ba kabilis ang naging pagsuko nito? Ang dami na nilang pinagdaanan, ang dami na nilang nalagpasan, ngayon pa ba ito sumuko?

From his peripheral vision, he saw that his door flung opened. Hindi niya binigyan pansin kung sino ang pumasok. Baka si Barbara lang iyon at sisigawan na naman siya, o kaya man mga nurses na titingnan ang sugat niya na kung siya ang tatanungin ay hindi naman dapat dahil hindi naman malalala ang lagay niya. 

"Leave me alone..." inis na wika niya. He was looking at the window. He was wondering kung nasaan na ba si Keith o kung anong ginagawa nito ngayon. Was she thinking about him? Was she aware of the fact that he misses her? When will she comeback? Will she ever comeback for him? Kung hindi ito babalik, what would happen to him? Will he end up like Caleb? Or will he be just like Calen?

"Y-you're o-kay..." 

He almost lost his breath when he recognize that voice. He turned his had slowly, uneasy and he almost cried when he saw Keith standing in front of him. 

She's here... 

She's here...

She cameback. 

She's finally here. 

One week, he realized that it didn't made any difference at all. He was still in love with her, he still wanted to spent his life with her, he still want her to be the mother of his children, the grandmother of his grandkids, he still wanted to die beside her and he still wanted to wait for her in paradise. 

The one he loves to hateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon