<---VOTES!
****
Chapter 35:
**ZAB’s POV**
Now playing: PLEASE DON’t GO.
..
Nagstart ng tumugtod yung sayaw ko. Sayaw ko para sa kanya...
Actually, minemorize ko pa ang lyrics nito. Para masabayan ko ng lip sync. Para kunwari. Sa kanya ko sinasabi ang kantang ito...
Nakakainis lang kasi eh. Alam niyo kung bakit.
(oo na. pupunta ako. no matter what! Papanuorin ko ang sayaw ng sweetie ko.)
“promise?”
(PROMISE!)
Yan ang usapan namin kagabi. Pero bakit hindi niya ako sinipot? Ang sakit lang isipin. Na ako umaasa na sana nandito siya sa tabi ko. Nandito siya sa loob ng gym nato. At nanonood sakin. kagabi pa kasi ako excited eh. Di na muna niya pinagpaliban yung business trip niya? Ganun ba kaimportante yun?
...baby please don’t go... if i wake up tomorrow would you still be here... cos i don’t know...
Narinig kong naghiyawan ang mga taong nanunuod sa gym. Alam ko magaling akong sumayaw. Alam ko yun. Yung nga lang talent ko eh. Pero pinalampas pa ni rafael na mapanuod ako.
Pumikit ako. naaninag ko yung mukha niya.
Sabi niya no matter what happened. Pupunta siya at papanuorin niya ako.
Pagdilat ko ng mata ko. Tumingin ako sa may pintuan ng gym.
At laking gulat ko... nan... nandito siya...
Nakita kong ngumiti pa siya sa akin. Kaya napangiti ako...
Akala ko bang... nasa davao siya.
“baby please don’t run away...”
Sabay ng pag pause ko. Nagsitayuan ang mga tao. Pumalakpak sila sa performance ko. Sa pagtayo nila. Hindi ko na makita si rafael. Hinanap ko pa rin siya. Agad akong bumaba ng stage.
Pumunta ako sa pintuan ng gym pero... wala na siya... o wala talaga siya at nag ha hallucinate lang ako.
**end of her POV**
BINABASA MO ANG
My Amnesia Girl (my dreamboy's sequel)
RomancePUTEK!!! he hurts me... kaya ang best thing para maka move on at tantanan niya ako is.. to pretend na ... nagka amnesia ako :) kaya lang... napakapogi niya para kalimutan at umiwas sa kanya... haha JOKE! pero ang totoo kasi... mahal ko siya ehh >_<
