My Amnesia Girl (my dreamboy's sequel)

MAG♫ Chapter 17.4

 <--- VOTES!!! ^___^

have fun <3 

Chapter 17.4

“ella... may i ask you something? How come, alam mo yung nangyari?” sabi niya.

“ahh ... ehh... may... may ipagtatapat ako ello...”

“you call me what?” sabi niya.

Goodnessss.. i called him ello. Tsk.

“ang totoo kasi niyan ello... nagka amnesia talaga ako pero--!”

“Hanggang ngayon ba naman Zab ikakaila mo pa na hindi ka nagka amnesia?”

Huh?

Nagulat kaming pareho ni rafael. Tumingin kami sa pinanggalingan ng boses. Sa likuran namin. Isang babaeng nakatayo. Galit na galit na nakatingin sakin.

“sumira ka sa usapan. Anong sinabi ko? Wag mo siyang kakausapin o papansinin di ba?...”

“look... listen both of you... lalaine, rafael nagka amnesia talaga ako.” Sabi ko.

“no... rafael. Niloloko ka lang niya pinaglalaruan ka lang niya. Alam mo ba nung nalaman ko na hindi siya talaga nagka amnesia nung naaksidente siya ikaw agad ang inisip ko. Ang sabi ko sasabihin ko sayo pero pinagbantaan niya ako...” sabi ni lalaine at lumapit siya kay rafael ko.

Hinawakan niya yung kamay ni rafael.

“ayokong malaman mo to kasi ayoko sanang masaktan ka... tanungin mo man siya, alam kong alam niya na hindi siya nagka amnesia..” sabi ni lalaine.

Tumingin sakin si rafael. Yung mga mata niya parang... parang nakikiusap na sabihin ko na sa kanya ang totoo. Inalis niya yung kamay ni lalaine mula sa pagkakahawak nito sa kanya. At hinawakan niya ang mga kamay ko.

“ella. Sabihin mo sakin ang totoo. Nagka amnesia ka ba talaga nung... nung naaksidente ka nang araw ng monthsary natin...? ella.. nagkaamnesia ka di ba...? di ba? hindi totoo ang sinasabi ni lalaine na pinaglalaruan mo ako...”

Ewan ko pero parang napipi ako. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Kung pwede nga lang ibluetooth ko na lang sa kanya lahat ng iniisip ko, lahat ng gusto kong sabihin dahil mismong ang bibig ko, hindi ko maigalaw...

He sighed and held my hands so tight.

“ella. Please talk. Tell lalaine na you did not make fun of me... come on...”

“no ello, i did not make fun of you...” sabi ko.. hindi naman talaga eh. I did it in a purpose...

“ang sinungaling mo talaga noh zab? Narinig ko pa nga kayong nagtatawanan eh...”

“wala kang alam lalaine.” Sabi ko.

“alam.? Basta ang alam ko niloko niyo si rafael. Pinaniwala mo siyang may amnesia ka. Napakawalang kwenta mo... ang sabi mo mahal mo siya. Tapos ngayon pinipilit mong nagka amnesia ka.” Sabi ni laline

"nagka amne--"

“PWEDE BA! TAMA NA!!”

Nagulat kaming dalawa ni lalaine nung sumidaw na si rafael... nakahawak pa rin yung kamay ni rafael sakin. tiningnan niya ulit ako. Titig na nga ang ginawa niya.

“ella... ella... ngayon sabihin mo sakin. ang gusto ko yung buong katotohanan... nagka amnesia ka ba nung time na naaksidente ka sa harap ng building ng condo ko?”

“ello...”

Hindi ko pedeng sabihin na hindi. Dahil mamimis interpret niya. Baka isipin niyang niloloko ko siya. Pero talagang nagka amnesia ako eh. Nung... bata kami... kaya nga nakalimutan siya ng utak ko diba?