Unicoad
စစ်ခန့်ပိုင်လေးကိုဇန ကသူကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ပေးပြီးကျောင်းကိုလဲသူပဲလိုက်ပို့မယ်တဲ့ ..
ထို့ကြောင့်နှိုင်းလဲ ပိုင်လေးအတွက် ကလေးထိန်းပေးမယ့်သူ ငှားခြင်းကိုဆက်မလုပ်ပဲ ဇနကိုသာ တာဝန်ယူခိုင်းထားတယ်..
ဒီလိုဆိုရင်ဒီကောင်လေး ခြေရှုပ်တော့မည်မဟုတ်ပေ.. ခါတိုင်းဆို သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ဟေးလားဝါးလားလုပ်ပြီးအလေလိုက်နေတတ်ပေမယ့် ပိုင်လေးရောက်လာတော့သူကိုယ်တိုင်မွေးထားတဲ့ကလေးတစ်ဦးလိုအချစ်ပိုပြီးစောင့်ရှောက်နေတော့ လိမ္မာတဲ့ကောင်လေးဖြစ်သွားတာပေါ့..
သို့ပေမယ့်လဲ ပိုင်လေးကိုပဲအချစ်ပိုနေတော့ဒီက လူကြီးက သဝန်တိုစိတ်တွေ ထွက်ပေါ့လာတာပေါ့..
"ငယ်... ပြင်ဆင်ပြီးရင်သွားကြမယ် ခြံထဲထွက်ခဲ့"
နှိုင်းကုတ်ကိုသေချာဝတ်ပြီး ကားထားထခြံထဲကိုလျှောက်လာပြီးသားဖနှစ်ဦးကိုရပ်စောင့်နေသည်။
"ဟုတ်ကဲ့ပါဦး"
ဇနလဲ ပိုင်လေးကိုကျောပိုးအိတ်လေးဝတ်ပေးနေရင်းဖြေလိုက်လေသည်။
ဇနက သူသေချာဆင်ပေးထားတဲ့ကလေးကိုကြည့်နေရင်း
"ပါးပါးရဲ့ သားလေးက အရမ်းချော အရမ်းခန့်တာပဲ"
ပိုင်လေးကလဲ ပြုံးနေပြီး သူ့ပါးပါးကို အကြည့်မပျက်ပေ။
"ပါးပါးရဲ့သားပဲ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့"
ကလေးရဲ့စကားကြောင့် ဇနရယ်လိုက်မိသေးတယ် ဒီကလေးက သိပ်စကားတတ်ပ။
"ဟုတ်ပါပြီ လာလာ ကျောင်းသွားကြမယ်"
ကလေးရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကားနှင့်နှိုင်းရှိရာ ခြံထဲသို့ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
လက်ကလေးဆွဲပြီးထွက်လာတဲ့သားဖနှစ်ယောက်ကိုနှိုင်းကြည့်ပြီးအနည်းငယ် သဝန်တိုစိတ်လဲပေါ်လာပြန်ရသည်။ ဒီကလေးရောက်လာမှ ဇနက သူ့ကိုသိပ်မကပ်တော့ပဲကလေးအနားပဲရစ်သီရစ်သီလုပ်နေတာကိုး..
နှိုင်းကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးတော့ ကလေးနှစ်ယောက်ကကားအနောက်ခန်းထဲအတူဝင်ထိုင်ကြသည်။ တံခါးကိုပိတ်ပြီးနောက် သူကလဲ driver ခုံမှာဝင်ထိုင်ကာ ကားစမောင်းရသည်။
