Take Me Back Ms. Corpuz

CHAPTER 10: Cooperation

Zideya Ann Corpuz POV

"Oh pak! Pose!" Sabi ni Bea. 4th day na namin sa Palawan. At currently, nagpho-photoshoot kami pam-pose sa IG pagnaka-uwi na kami sa Manila.

"Nahihiya nako" angal ko. Gagi ang dami kasing napapatingin samin tapos ang OA pa ni Bea kala mo professional photographer.

"Shush, walang hiya hiya dito. Ipakita mo na 'ako nga pala yung taong sinaktan mo' pose" sabi ni Bea habang napalakpak si Tia at minsan ay tinutulungan niya ko sa mga pose na pede pa sakin.

Natawa naman ako at sinunod nalang sila. "Sexihan mo pa... Ayarn!" Parang proud nanay si Bea habang kinukuhanan ako ng litrato. Ganto lang ang routin namin dito, gigising, kakain, magsight seeing daw ng fish, gagawin yung nakabook na activities, swimming, photoshoot, mini-party sa gabi tapos tutulog.

At sa 4 na araw na pananatili ko dito sa Palawan ay naramdaman ko ang pagiging malaya muli. Hindi ko naenjoy ang pagiging freshman ko dahil naka-focus lang talaga ako kay Nathan dati kaya ayun, kumbaga sakanya nagre-revolve ang mundo ko noong mga panahong patay na patay pa ko kay Nathan.

Wala din Nathan na nangungulit sakin ngayon. Speaking of him, I didn't told him na pupunta akonf Palawan, I lowkey wanna know kung anong ginagawa niya ngayon. Napailing-iling nalang ako, siguro ay nagpapakasarap yun sa buhay niya dahil wala ako sa paningin niya. You know flirt and dates with other woman while I'm not around. Pero wala nakong pakealam dun, bahala na siya sa buhay niya.

"As long as hindi mo sinasabi na hindi mo na ako mahal hindi ako aalis. As I said, I will make it up to you."

"What I feel about you, this is not new to me but help me figure it out while I'm trying to gain your trust again."

Thinking about his words. He look so sincere amd determined. I bit my lower lip, I can't really help but to think deeply.

Should I? Pero baka saktan na naman niya ako. What if masira na naman ako? What if iwan niya na naman ako? What if lokohin niya na naman ako? Baka kainin niya ang mga sinabi niya dahil magsasawa din siya sakin.

For the past few days before I left him in Manila. After our break up, siya naman ang nahabol sakin ngayon na parang aso na nangangailangan ng amo. What should I do? Natatakot ako.

Hanggang sa matapos ang araw namin sa Palawan. Naging occupied nako. May mga lalaking naga-approach sakin pero hindi ko sila pinapansin dahil sa kakaisip. Minsan ay natutulala na lang ako at kinakausap ko sila Bea for advise.

What if pag-uwi ko kagaya na naman siya ng dati na nambabae?

I sighed at inayos nag higa sa first class seat ng eroplano. I will come back again. Though everything's not clear for me, I'm still confuse and analyzing my situation. Dahil kapag nagkamali ako ng desisyon ay baka magbreakdown na naman ako.

Ayaw ko nang masaktan, gusto ko na kalimutan si Nathan pero yung maliit na bahagi ng puso ko gustong gusto si Nathan.

----:(

Binaba ko ang bag ko at namaalam kine Bea. Mga 4am na ng madaling araw kami nakauwi mula Palawan. I am tired and my mind is also tired kahit na nakatulog naman ako kahit papano sa eroplano ngunit napapaginipan ko kasi yung pangyayari sa kwarto ni Nathan kasama nung Sarah kaya nagigising ako.

T*ngina naman kasi ba't kasi hindi nalang ako nagpakita sakanila para hindi natuloy yun. Tss!

Kalmado akong lumabas ng elevator at dumiretso sa apartment ko ng may makita akong tall figure sa harapan ng pinto ng apartment ko. My heart skips, kasabay noon ang pagbigat ng pakiramdam ko. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko habang papalapit sakanya.

Nakatungo lang siya at rinig ko mahinang pag-hikbi niya. Parang nasaktan ako dahil sa nakikita ko. "Nathan" I called for his name, agad siyang tumunghay at napalingon sa direksyon ko. He look so tired and his eyes are quite puffy maybe from crying.

"Anong gi--" napatigil ako sa pagsasalita ng bigla niya akong yakapin.

"Are you real?" Paos na tanong niya.

Napakunot ang noo ko, "uh, oo" sagot ko.

What happen? What happen to him? Bakit mukhang wala siyang tulog? Bakit nakatayo siya sa harapan ng apartment ko? Bakit siya naiyak?

"Oh thank god I thought you left me for good." Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya.

"Wait Nathan let go" nagpumilit ako kalasin ang yakap niya but even thoigh he looks weak, ay malakas pa din siya.

"No please, let's stay like this for a while." He then gently sniff my hair and pat my head. "I miss you Zid" sabi niya. Mas lalong lumakas ang pagkabog ng dibdib ko, hinihiling ko na sana hindi yun nararamdaman ni Nathan dahil sobrang dikit talaga namin, rinig ko din ang kabog ng dibdib niya.

Ang sarap sa tenga.

I pat his back. Baka doon ay kumalma siya at masagot niya na ang tanong ko. I am tired like so tired, gusto ko matulog pero mukhang hindi ko magagawa dahil andito siya.

We stayed like that for a while, at maya-maya ay pinakalwan niya ako sa kanyang mga bisig at hinawakan ang pisngi ko. Halata nag eyebags niya tapos tuyot na din ang labi niya. "I'm tired Nathan, let's go inside" aya ko sakanya.

Pagod siyang tumango at sinundan ako papasok ng apartment ko. Umupo siya sa couch habang ako ay binaba ang mga gamit sa tabi niya at kumuha ang tubig upang uminom at bigyan din siya ng tubig. Nakatitig ako sakanya habang nainom, inaabangan ang susunod niyang gagawin pero wala itong kibo, nakatungo lang siya.

I gave him water, "inom ka muna, dehydrated kana" sabi ko sakanya.

Sinunod niya ang sinabi ko at uminom ng tubig. Pagkatapos noon ay hinarap ko siya. "Bakit ka nandito?" Tanong ko sakanya.

"I'm here... Because I want to see you." Mahinang sabi niya.

D*mn it! Ang pogi niya padin kahit wala siyang tulog.

"In this time?" Tanong ko.

"I thought you ran away from me after Christmas party. I even give you a message kung kelan tayo pede magdate but there's no responses from you" pagexplain niya. "Day after day I waited for you outside. Expecting for you to open for me or you came back. And thank goodness you came back" he weakly give me a smile.

Parang kumirot ang puso ko, naguilty ako dahil hindi ko sinabi sakanya na pupunta akong Palawan. Pero hindi naman na niya kailangan malaman eh, wala na kami.

I sighed, "I was away for 1 week. My friend Tia just came home so we got a chance to go to Palawan." Sabi ko sakanya.

He look so tired and calm at pakiramdam ko ay wala na siyang energy para mangulit sakin. "I see" sabi niya at nagkusot ng mata. "You should've told me before you left." Sabi niya.

"But Nathan you're not my boyfriend anymore. It doesn't make sense kung magpapaalam ako sayo." Depensa ko.

"And I'm still here Zideya. Waiting for you to allow me inside your heart again" seryosong sabi niya, "how can I make it up to you kung hindi ka makiki-operate sakin? I am trying Zid, I'm trying to know you, what you like and how things go for you. Don't leave me hanging." Sabi niya.

"Nathan please talk to me. How can I do something for you kung hindi ka nakikipag-operate sakin. We're in relationship for 4 months now. Don't make it hard for me"

Para akong na deja vu dahil sa sinabi niya. Back then, it was me who is trying to understand him. But look who's working hard now.

A long silence happened at nakaramdam na din ako ng antok uli at alam kong siya din ay pagod. "I'll... Think about it. For now, matulog na muna tayo" sabi ko.

He nodded at sinundan niya ko papunta sa guest room. I told him na dun muna siya matulog at ako naman ay sa kabilang kwarto. I sighed and reflect on what he said earlier. But I was too tired now, I closed my eyes and let the darkness swallow me.

TO BE CONTINUED...