GEÇMİŞ Mİ GELECEK Mİ?

3.6

Bölüm şarkımızı;

Perdenin Ardındakiler-Beni Kendinden Kurtar

Keyifli okumalarr

Sınır; 100 Yorum

○○○

Aniden duyduğum ses ile düşüncelerimden ayrıldım.

Karan sandalyeden düşmüş gözleri kapalı bir şekilde yerde uzanıyordu.

-"Karan!"

Oturduğum yerden kalkarak yanına gittim. Mert de elini Karan'ın boğazına koymuştu. Diğer eli de bileğindeydi. Nabzını ölçüyordu.

-"Yaşıyor. Değil mi yaşıyor Mert? Bir şey söylesene!" Kendimi ağlamamak için zor tutuyordum.

Ölemezdi.

Benim tanıdığım Karan güçlüydü, yenilemezdi.

-"Yaşıyor. Ama ne verdilerse herif ölü gibi davranıyor. Kalbinin attığını kontrol etmesem öldü derim. Bir an önce buradan çıkmamız gerek."

Mert cümlesini bitirmişti ki duyduğum silah sesleriyle yüzümü buruşturdum. Dışarıdan geliyordu ve gittikçe yaklaşıyordu.

Odada bulunan pencereye yaklaştım. Dışarıya baktım.

Dağlık bir alandaydık.

Etrafımızda bir sürü siyah araba ve silahlı adam vardı.

Aklıma Karan'ın dayısı gelince tebessüm ettim. Kurtulacaktık.

-"Mert! Ne yapacağız? Burada mı bekleyelim? Çıkalım mı dışarı?" Sorum üzerine Mert konuşarak yanıma geldi.

-"Gelenlerin Karan'ın dayısı olduğunu bilmiyoruz. Ama eğer oysa illaki içeri gelecek yada bu telefondan geri arayacak. Şuanda burada beklemek en iyisi." Başımı salladım. Doğru söylüyordu. Şu an burada güvendeydik.

Pencere kenarından ayrılıp Karan'ın yanında yere oturdum. Başını kaldırıp dizlerimin üzerine koydum. Ellerimi saçlarına daldırıp karıştırırken bir yandan da konuşuyordum.

-"İyileşeceksin. Sen böyle yatarsan ben kaçarım ki. Kim bulacak sonra beni? Mert'in hâli yok. Çok uzaklara giderim hem. Bulamazsın beni. Tabi bunların hepsi sen uyanmazsan olacak senaryo."

Bir umut belki hareketlenir diye bekledim. Söylediklerim gram fayda vermemiş hâlâ hareketsizce yatıyordu.

Aniden bulunduğumuz odanın kapısının açılmasıyla irkildim.

İçeri giren uzun boylu iri yapılı saçları hafif kırçıl ellili yaşlarda ki adam muhtemelen Karan'ın dayısıydı.