DEEPLY INLOVE WITH YOU ✓

CHAPTER 35

                                      ---

              CHAPTER 35: ATTENTION.

Art's P.O.V

"M-mommy?"

Nakita ko ang bahagyang pag tayo ni dada habang minamasdan si mommy na ngayon ay galit ang mukhang nakatingin sa amin.

Mukhang malaking gulo na naman to, tangina.

"Family dinner, huh?!"Singhal nito sa amin.

Napapikit nalang ako ng mariin dahil sa lakas ng boses ni mommy.

"Lianna."May banta sa tuno ng pagtawag ni dada kay mommy.

"What?!"

"Calm down..."

"How?!"Padabog nitong inilagay ang kamay niya sa mesa na ikinabigla namin."Nagpapakasaya ka?! Kapag kami ng anak mo tinatanggihan mo?!"Bulyaw nito kay dada.

Napalunok ako nang bumaling si mommy kay mommy shira."At ikaw!"Dinuro niya si mommy shira na ngayon ay kalmadong nakatingin lang sa kaibigan niya—dati.

"What?"

"Ang kapal ng pagmumukha mo, inagaw mo lahat sakin, pati ang mag-ina ko kinuha mo! How dare you to do this to me, shira!"Nagulat ako ng itinapon ni mommy ang laman ng wine sa mukha ni mommy shira.

"Lianna!"

"Mom."

"Mommy!"

"How dare you old woman!"Rinig kong bulyaw ni freya kay mommy.

"And who are you?"Napalunok ako.

"And what kung sino ako?!"Napakamot nalang ako sa ulo.

"Mom."Sabi ko nang akmang magsasalita pa ito.

"You betrayed me, anak. Mas binigyan mo ng pansin ang Ina mong 'yan, while me? hindi mo ba ako mahal?"Now, she's crying.

"I love you mom, and you know that..."Nakayuko kong sabi.

"Love mo'ko? Pero bakit? Bakit ang atensyon mo lagi nalang sa dada mo? Bakit hindi mo ko bigyan ng time na makipag bonding kasama ako?"Pinigilan ko ang luhang gustong lumabas.

"Dahil lagi nalang kayo'ng nasa work, mom! mabuti nga si dada ay may time pa sa akin kahit marami siyang inaasikaso. Gusto kong makasama ka pero pa'no? Madalas ka na nga lang umuuwi sa bahay, eh."Nanatili pa din akong nakayuko.

"A-anak..."Ramdam kong umiiyak ito dahil sa tono ng pagtawag niya sa akin.

Hindi ako umimik at nanatili lang na nakayuko.

"Hindi pa ako tapos sa inyo. I'll go ahead, enjoy."Gumuhit ang mapaglarong ngiti sa labi ni mommy at umalis.

"I'll talk to her..."Sabi ni dada, hindi na niya kami hinintay na sumagot at umalis na.

"Are you okay mom?/okay lang po kayo?"

Nagkatinginan naman kami ni shira nang sabay kaming nagsalita.

I looked away, hindi ko kayang tumingin sa mga mata niya.

"Okay lang ako mga, hija. Punta muna ako sa restroom."Nakangiti nitong sabi kaya nakahinga akonng maluwag.

"Are you sure? Gusto mo po bang samahan kita?"May pag-aalalang sabi ni freya kay mommy shira.

"No need, anak. I'm fine."Ngumiti pa ito kaya wala nang magawa si freya kundi ang umupo.

Bumalot ang katahimikan sa amin nang maka alis na si mommy shira.

Nakatingin lang ako sa labas, ayaw kong salubungin ang mata niya.

Bakit ba kasi kailangan pang mapunta kami sa puntong ito?

Yung lahat ng tao ay masasaktan, tangina lang eh.

Akala ko tama itong ginawa ko pero hindi pala, nakakadagdag lang pala ng sakit—sa puso.

Fvck this life, just fvck.

"B-baby..."Nandinig ang balahibo ko ng magsalita ito. Gusto na ding tumutulo ng mga luha ko pero pinigilan ko.

Nanatili pa din akong nakatingin sa labas na hindi siya pinapansin. Narinig ko pa ang paghikbi nito na ikinakuyom ng kamao ko.

"W-why?"She asked while soft sobbing.

Tumayo ako, naglakad ako palabas ng restaurant nang hindi man lang nag paalam.

Bubuksan ko na sana ang pintuan ng kotse ko ng marinig ko ang yabag niyang papalapit sa akin.

Ipagpatuloy ko sana ang pagbukas ng pintuan ng kotse ko nang maramdaman ko ang pagyakap nito sa likod ko. Inihilig nito ang ulo niya sa balikat ko.

Damn.

Hindi ko na namalayan na tumulo na pala ang luha ko ngunit pinabayaan ko lang 'yon.

Humigpit ang pagyakap nito sa likod ko. Gusto kong kumawala—oo pero hindi ko magawa.

Pumikit ako at tumingin sa kalangitan. Hindi namin deserve ang lahat ng ito.

Nagmamahal lang naman kami pero bakit umabot sa ganito?

Tangina lang.

"B-baby...why? bakit hindi mo hinayaang magpakasal sila?"Aniya habang umiiyak.

"H-hindi ba 'yon ang gusto mo? Sinunod ko lang, ava. Masakit m-man pero ginawa ko dahil 'yon ang ikakasaya niyong lahat."Nakatingin pa din sa kalangitan kong sabi. Habang siya ay nanatili pa ding nakayakap sa'kin.

"I know, and I'm sorry."Napayuko ako.

I hate it when she say sorry, I hate it.

"B-bitiw na, mas lalo akong nasasaktan, a-ava. G-get off me now, ayaw mo namang sumama sakin diba? Ayaw mong umalis tayo sa lugar na'to na hindi iniisip ang kapakanan ng iba, ayaw mong maging masaya tayo."Humihikbi kong sabi dito.

"N-no, D-don't damn l-leave."Aniya pa na mas lalong ikinatulo ng luha ko.

"Hindi naman k-kita iiwan, eh. I will stay, i will stay as your big sister."Bagsak balikat kong sabi yon.

"I c-cant have you as my sister you know that."Aniya pa.

"At hindi ko rin gusto 'yon, huli na ang lahat, ava. Tinaboy muna ako, nasaktan ako sa part na 'yon at ayaw ko pang mas lalong masaktan ngayon, magpanggap ka lang na okay ang lahat, no—tayong dalawa ang magpanggap. At sa paraan na 'yon ay sasaya sila, without knowing na tayo ay nasasaktan."Pinunasan ko ang luha ko at huminga ng malalim.

"Ginusto mo ito, ava. Pinili mo ang kaligayan ng Ina mo kesa sa ating dalawa, kaya panindigan mo ang lahat ng sakit na'to."

"At congrats. Congrats dahil sinaktan mo"ko, sinaktan mo ng husto ang puso ko, ava. Alam kong nasasaktan ka pero ginusto mo 'yon, i-i'm going."Kumawala ako mula sa pagkayap niya at muling sumakay sa kotse ko.

Walang pasintabing pina-andar ko ang kotse ko.

Patuloy pa ding tumutulo ang luha ko habang nagmamaneho, damn.

Hindi ko aakalain na aabot kami sa puntong ito. Yung puntong masasaktan kaming dalawa.

Anong gagawin ko?

I'm sorry, ava.

Ito lang ang magagawa ko, ang saktan ka.

A/N: Sorry po sa typos at error if ever man meron, thank you for reading mga babes!!