MİRAY [Abi Hikayesi]

[1]

Medya kapağımız🤩

İyi okumalar dilerim🩵

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ben Miray İnci Soykan.

Bir sevgi kırıntısına dahi muhtaç olan o kız benim.

Yetimhanede büyümüş,okul hayatını zorbalıklarla geçirmiş,defalarca intihar etmeye kalkışıp yine de günün sonunda hayata tutunmayı başarabilen o kız benim.

Ve şimdi 19 yıl sonra,bir ailem olduğunu öğrenip ufak çaplı bir şok yaşayan o kız sanırım yine benim.

Allahım felaket tellalı falan mıyım?

"Gerçekten çok üzgünüz Kadir Bey ve Meltem Hanım ne söyleseniz haklısınız.Ben hastane müdürü olarak sizden ve ailenizden özür dilemek istiyorum.İnanın bizde sizinle birlikte öğrendik ne diyeceğimi bilemiyorum."

Önümdeki kağıttan bakışlarımı ayırıp karşımda yaklaşık 1 saattir konuşan adama çevirdim bakışlarımı.

50 yaşlarının sonunda gibiydi,uzun boylu kır saçları vardı.Karşısında oturan adama ve kadına mahçup ve üzgün bakışlar atıyordu.

Hastane odasında sessizlik hakimdi. DNA sonucu açıklandığından beri kimseden çıt çıkmıyordu.

Ve evet ne yazık ki benimde nutkum tutulmuştu.

Yaklaşık 2 gün önce telefonumun çalmasıyla başlamıştı her şey.Doğduğum hastanenin müdürü beni aramış ve doğumda karışma ihtimalim olabileceğimi söylemişti ve acilen beni hastaneye çağırmıştı.

Dün DNA testi için gerekli olan tahlilleri almışlardı.Bugünde testin sonuçları açıklanmıştı.

Ve evet Kadir Arslan ve Meltem Arslandan alınan örnekler benimle uyuşmuştu.Biyolojik olarak anne ve babamlardı.

"Merve hanım bize ulaştığında şok olduk resmen.Bir anlık dalgınlıkla çocukları karıştırdığını daha sonra diğer kız bebeğin ölmesiyle işini kaybeder diye açıklamaya korktuğunu söyledi.Biz kendisiyle her türlü ilişkimizi kestik.Yine de onun yerine çok üzgünüm.Bunca yıl öldü olarak bildiğiniz kızınız ölmemiş aslında ne kadar üzücü! ah gerçekten çok üzgünüm!"

Biyolojik babam,konuşan müdüre doğru sert bakışlar atmaya devam ediyordu.

"Tamam semih bey lütfen daha fazla uzatmayın.Anladım çok üzgünsünüz fakat hem Merve hanım hem de sizin hastaneniz cezasız kalmayacak! Merve hanımın bir anlık dalgınlığı sonucu biz kızımıza 19 yıldır hasret yaşıyorduk!"

Kadir Beyin sözlerini bitirmesiyle,Meltem Hanımın gözyaşlarının akması bir olmuştu.

"NASIL BİR HATA YAPABILIRSINIZ YA NASIL! BEN KIZIMA SİZİN YÜZÜNÜZDEN HASRET KALDIM BUNCA YIL!! BU NASIL BİR SORUMSUZLUK! DAVA EDECEĞİM SİZİ VE HASTANENIZI SÜRÜNDÜRECEĞİM!"

Meltem Hanım bağırarak tehdit savurmaya devam ederken Kadir Bey ise onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Gerçekten ne söyleseniz haklısınız.Ama sonuçta kızınıza kavuştunuz değil mi? Bence bu işi büyütmeye gerek yok.Mahkemeye kadar taşımayın lütfen."

Kadir Beyin öldürücü bakışları bir anda hastanenin müdürünün üstüne çevrilmişti.

Ben bile oturduğum yerden çenesini ne kadar sıktığını farkedebiliyordumm.Çok sinirlenmişti.