Achter de Schermen

21. GOEIEmorgen

Ze had al heel lang niet meer zo goed geslapen, ze was kapot na het gesprek van gister, mentaal gesloopt, maar ook opgelucht. Voor het eerst sinds een aantal jaar viel ze in 1 keer in slaap, zonder gepieker, zonder stress en zonder de stem. Was alles nu opgelost? Nee absoluut niet, sterker nog, ze zou nu een heel lang en zwaar traject in gaan om beter te worden. Maar ze stond er niet alleen voor, ze had de jongens dit keer, en er stond niks in de weg, geen geheimen meer, en niemand meer uit haar verleden. Toch?

Gister hadden de jongens de hele middag en avond besteed aan het opstellen van een plan, een begeleidings plan. En die was nu af, vandaag zou Robbie hem bespreken met Mila. Het eerste deel van het plan was tegen de Stem, omdat ze tot de conclusie waren gekomen dat door die negatieve gedachtes de meeste andere problemen begonnen, las ze die dus weg zouden kunnen krijgen zouden alle andere problemen en stuk makkelijk op te lossen zijn. Er zouden wel een aantal dingen moeten veranderen voor Mila, maar 1 ding was zeker, ze ging hier niet meer weg totdat ze het zelf besloot, gister had Matthy gebeld met JGZ en ze zouden binnenkort een keer langskomen om alles te controleren en als alles dan goed zou gaan mocht Mila uit het JGZ traject en "gewoon" bij de jongens wonen, een half jaar eerder dan gepland, want Mila was nog geen 18. Ze zouden het haar nog niet vertellen totdat het zeker was, maar als het lukt zou het voor iedereen iets makkelijker worden, dan hoefden ze namelijk geen wekelijkse rapportages te schrijven en te sturen, dan zaten ze niet vast aan alle regels van jeugdzorg en dan kon Mila makkelijker een "normaal " leven gaan leiden zonder het label Jeugdzorg. Er was dan alleen 1 probleem en dat is dat Mila dan totdat ze 18 zou worden nog iets van school zou moeten volgen, en dat was nogal lastig als je al sinds je 12 niet meer echt naar school bent geweest.

"goeie morgen!" zei ze vrolijk toen ze de woonkamer in liep, waar de jongens zaten. "jij ook goeie morgen zo te zien" antwoorde Milo. Raoul had samen met Milo het ontbijt al gemaakt en klaargezet dus gingen ze met z'n allen aan de keukentafel zitten. Na het ontbijt zouden ze de video opnemen, de quiz die Mila dan zou presenteren. Ze was dit keer niet zenuwachtig ofzo, ten eerste omdat het gewoon een soort spelletje was en ten tweede omdat ze er nu op vertrouwde dat de fans haar wel mochten. Matthy was samen met Koen bezig om wat spullen in de auto te zetten die ze nodig hadden of die mee moesten naar kantoor, de andere 3 waren zich vast aan het klaar maken.

Mila ook, ze stond voor de grote spiegel in haar kamer, ze had gewoon een basic outfitje aan gedaan, gewoon een spijkerbroek met een trui, haar haar had ze in gevlochten en dat was het. Toch kwamen toen die gedachtes weer, "was ze wel goed genoeg, moest ze iets anders aan, wat als ze het niet goed deed, vonden de jongens het wel leuk dat ze mee deed" ze besloot snel naar beneden te lopen voordat ze de gedachtes echt niet meer kon stoppen, halverwege de gang kwam ze Milo tegen, die blijkbaar meteen zag dat er iets was. "wil je erover praten? mag hoor of als je gewoon ff samen wilt zitten, zeg het maar, wat wil je?" ze keek hem aan en hij keek echt bezorgd, blijkbaar was er aan haar gezicht toch meer af te lezen dan dat ze dacht "nee t gaat wel, gewoon ff kut gedachtes enzo" nog voordat ze de hele zin had afgemaakt gaf Milo haar snel een knuffel "je mag alles zeggen he, dat weet je" ze knikte.

"yo schieten jullie op, we moeten wel echt zo weg als we onze planning willen halen" het was Robbie die vanuit buiten naar binnen schreeuwde, en 5 minuten daarna zaten ze alle 6 in het busje. Onderweg naar Utrecht, waar ze de video op zouden nemen en de jongens nog wat werk zouden af maken. Het was een klein uurtje rijden naar het kantoor, maar die rit was nooit saai, ze speelde de meest random nummers af en deden karaoke, en als iedereen dat wel gezien had begon altijd iemand wel weer met een of andere vaag verhaal over iets wat ze mee gemaakt hadden. En voordat je het wist waren ze alweer op bestemming aangekomen. Raoul reed de bus de parkeer garage in en daarna stonden ze met z'n 6e in een lift die daar zeker niet voor bedoelt was, eenmaal aangekomen bij het kantoor van de jongens was er verder niemand, ook niet gek op een zondag.

Ze zetten met z'n allen het opnamehok klaar voor de video, ze hadden gelukkig niet heel veel nodig, alleen de beamer, een laptop, lampen en een paar camera's en toen kon het opnemen beginnen. Omdat het een simpelere video was koste het gelukkig ook niet veel tijd om op te nemen, maar in totaal waren ze toch al bijna 2 uur kwijt, stukjes opnieuw opnemen, de sponsor opnemen, en de quiz zichzelf koste allemaal tijd. Maar het was hartstikke leuk geworden, het was een quiz waarbij de jongens vragen moesten beantwoorden over zichzelf, heel simpel maar met de bankzitters was het nooit saai. Na het opnemen gingen de jongens allemaal nog bezig met wat werk, de een voor het eigen kanaal en de ander voor een gezamenlijke video.

Mila verveelde zich een beetje, normaal kon ze nog wel kloten met Anton of Han ofzo maar die waren er allemaal niet en ze had natuurlijk zelf ook geen werk te doen. ze keek naar buiten en zag ineens een groepje fans staan, Mila zwaaide, en toen zag ze dat de fans meteen heel blij terugzwaaide en begonnen met filmen, ze zette automatisch een paar stappen achteruit zodat ze haar niet meer konden zien. Ineens kwam een soort besef, ze zou ook bekender worden, en dit zou vaker voorkomen. Best gek eigenlijk, dat het zo kan lopen.