Şarkı:Gel~Mabel Matiz
"Karlı günler hiçbir zaman gülmedi Adal'a. Hep kâbusu oldu."
Adal hastaneye girmeden 16 saat önce
"Ne yapıyorsun?" Arden'e döndüm.
"Kafamı toparlamaya çalışıyorum."
"Kalk uyuyalım."
"Sen git yat. 1 sigara daha içip, gelirim."
"Kutuyu bitirmişsin Adal."
"Arden lütfen git ve uyu. Kendim de değilim. Sana bağırmak istemiyorum. Geleceğim birazdan."
"Bekliyorum." dedi ve içeriye girdi. Hava fazlasıyla soğuktu. 31 Aralık tarihindeydik.Kar ufak ufak atıştırıyordu.
Bir anda abime bağırmıştım sonra kavga etmiştik ben ise evden çıkmıştım. Tek hatırladığım kanlı eller ve korku doku gözler.
Orkun abim ben çıktıktan 1 saat sonra dışarı çıkmış daha eve gelmemiş. Ben abimin konuşturmak için kaçırdığı adamları öldürmüştüm. Sokaktaki masum insanları öldürmüştüm.
Ayağa kalktım kapıyı açıp, içeriye girdim. Şöminenin önüne oturdum. Olanları hatırlamaya çalışıyordum fakat ne mümkün. Herşey silik silikti. Şömineye biraz odun attım. Şöminen hemen karşısındaki koltuğa oturdum.
16 saat sonra
"Sen... Sen nasıl böyle bir şey yaptın Adal! Kaç masum insanı öldürdün haberin var mı senin? Adal yakalanman an meselesi."
"Bilmiyorum sıçayım bilmiyorum. Ben hatırlamıyorum. Tek hatırladığım seninle kavga edip evden çıktığım. Ben... Abi ben özür dilerim ben bilerek yapmadım." dizlerimin üzerine çöküp, ellerimi sıkışan kalbime götürdüm.
"Adal sen kendini mahvettin. Bu senin son şansındı ve sen bu şansını onlarca masum insanı öldürerek harcadın. Yürü gidiyoruz." abim beni kolumdan tuttuğunda ağlamaya başladım.
"Abi, abi lütfen."
"Orkun!"
"Sakın bana karışma anne çünkü o haddini fazlasıyla aştı. Gidip, tedavi görecek."
"Hayır... Hayır abi hayır... Yalvarırım yapma." abim beni kolumdan tutup, zorla dışarıya çıkarttı. Yerler karla kaplanmıştı. Yeni yıla girmemize 1 saat kalmıştı.
"Ağlamayı kes! Kabullen artık sen hastasın tamam mı? Sen hastasın. Tedavi olman gerekiyor senin. Sorunlusun sen tamam mı? Delisin sen. Sen kendi yediğin bokları hatırlıyamayacak kadar hastasın. Gidip, tedavi olacak öyle geleceksin buraya."
"Hasta değilim ben! Hasta değilim!" beynim uyuşmaya başladı. Dizlerimin üzerine çöktüm. Hastaydım ben. Deliyim ben. "Hasta değilim."dedim kafamı sallayarak." Deli değilim."dedim kabullenemeyerek."Değilim..." konuşamıyor, ağlayamıyordum.
Hasta mıyım ben?
Deli miyim ben?
Sorunlu muyum ben?
Hastayım ben...
Deliyim ben...
Sorunluyum ben...
Abim beni kaldırıp, arabaya bindirdi. Daha sonra bir hastanenin önünde durduk. Abim telefonunu çıkarıp, birini aradı.
"Tamam ben yatışını yaptıracağım sende hızlıca gel."abim telefonu cebine atıp, arabadan indi.
YOU ARE READING
KİŞİLİKSİZ
Teen FictionAdal annesi Olivia'nın intikamını almak için kız arkadaşları ile plan yapar. Bu planın sonucun da ailesini öldürmeye çalışanlar ölecekti, Adal ise ailesi ve arkadaşları ile mutlu bir şekilde yaşayacaktır. Fakat evdeki hesap çarşıya uymadı. Adal önce...
