Part-32
"ေမာင္...၊ငါဗိုက္ကနည္းနည္းနာလာတယ္"
ကမာၻလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုက္ကိုကိုင္ရင္း မသာမ
ယာမ်က္ႏွာထားနဲ႔သူေဘးကိုကပ္ေျပာလာသူ...
"အရမ္းႀကီး နာေနတာလား"
ေခါင္းတဆက္ဆက္ညိတ္ျပတာေၾကာင့္ ကမာၻ စိုးရိမ္
စိတ္က ငယ္ထိပ္ထိေဆာင့္တက္သြားၿပိး ရပ္ေနတဲ့
ခင္ပြန္းအေသးေလးကိုေပြ႕ခ်ီရင္း ကားရိွရာကိုအျမန္
သြားလိုက္ၿပိး သူတို႔လာတာကိုျမင္သြားတဲ့အေစာင့္
ေတြက ကားတံခါးႀကိဳဖြင့္ေပးထားသည္။
ကားထဲကိုဝင္ထိုင္ေစလိုက္ျပိး နာက်င္ေနသူကိုအသာ
ေပြ႕ဖက္ထားရင္း ခ်ိန္းထားတဲ့ေဆး႐ံုကို ဖုန္းဆက္
လိုက္ၿပိး အျပင္ဘက္ကေနထြက္ႀကိဳေပးဖို႔ကို ေျပာ
လိုက္၏။
ဗိုက္နာေနသူအား အသာေထြးေပြ႕ရင္း ကမာၻေဆာက္
တည္ရာမရေတာ့...
"အာ့၊ေမာင္ အဟင့္!"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊အဆင္ေျပသြားမွာပါ
မငိုနဲ႔...၊မငိုနဲ႔ေနာ္ ဟုတ္ၿပိလား၊ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့
မွာ"
ရင္ခြင္ထဲကကိုယ္ငယ္ေလးက လူးလိမ့္ေနၿပိး မ်က္ရည္
ဝိုင္းေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ကမာၻကို ေမာ့ၾကည့္လာမွာ ခန
ခနပင္။အသက္ကိုျပင္းျပင္း႐ႈရင္း...
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ေမာင္ကိုယံု"
"အင္း..."
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ကိုယ္ငယ္ေလးက ေပ်ာ့ေခြလာကာ
မ်က္ႏွာေလးကပါ ျဖဴေဖ်ာ့လာ၏။
"ေရာက္ၿပိ!"
ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ရင္း ဗိုက္နာေနသူကို ကားထဲကေန
ေပြ႕ခ်ီၿပိး ကမာၻဆင္းလာေတာ့ သူနာျပဳမေတြနဲ႔ဆရာ
ဝန္ေတြက လႈပ္လႈပ္ရွားရွားေတြျဖစ္လာသည္။ယူလာ
ေပးတဲ့ကုတင္ထက္ ကိုယ္ငယ္ေလးအား ခ်ေပးလိုက္
ေတာ့ ခါးအစကအက်ႌေလးကိုဆြဲထားတဲ့လူေၾကာင့္
ကမာၻ ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့။
"ေမာင္..."
"အင္း၊ေမာင္ကေလးေလး"
"နာမွာလားဟင္"
မ်က္လံုးေလးေပကပ္ကပ္နဲ႔ေမးလာတဲ့စကား...
"ေမ့ေဆးထိုးၿပိး ေမြးမွာဆိုေတာ့မနာေလာက္ဘူး"
YOU ARE READING
Your love is peaceful
Actionကိုယ်တစ်ခါမှမရေးဖူးတဲ့typeကိုစမ်းရေးတာပါ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း/အရိုင်းဆန်တဲ့စာသားများပါတာကြောင့် ဖတ်ဖို့သေချာစဉ်းစားပြိးမှဖတ်ပါ⚠⚠⚠ ဇာတ်လမ်းကတစ်စုံတစ်ရာနှင့်တူညီခဲ့လျှင်တိုက်ဆိုင်တာဟုမှတ်ယူပေးဖို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ်⚠⚠ ဖတ်မယ် မဖတ်ဘူးဆိုတာကစာဖတ်သူတွေအပိုင်...
