part-5(Zawgyi+Unicode)

952 27 0
                                    

Part-5

"အရမ္းလြမ္းတယ္ ဖိုးဖိုး"

မင္းလြန္ဖိုးဖိုးနဲ႔သူတြဲရုိိတ္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္
ကာေရရြတ္မိသည္

ဘယ္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ဖိုးဖိုးနဲ႔ကိုကိုကသူအတြက္အဖိုးတန္
သည့္လူသားေလးေတြမလား။

မင္းလြန္အေတြးလြန္ေနစဥ္သူ၏7နွစ္သားျဖစ္သည္ငယ္
ဘဝထံအေတြးမ်ားသည့္ျပန္က်ဲသြားသည္

ငယ္ဘဝ-----

"အီးဟီး~~အီးဟီး~~"

သင္တိုင္းအက်ႌအနက္ကေလးနဲ႔ေဘာင္းဘီတိုအဝါေလး
ကိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ကေလးငယ္တစ္ဦးသည္အသားေလးမ်ားပင္တုန္သည္အထိငိုယိုေနခဲ့သည္

ထို႔အခ်ိန္တြင္

"ဟိတ္~~ေပါက္စေလးဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ"

ကေလးငယ္ေလးသည္ခ်က္ခ်င္းငိုသံေလးသည္တိကနဲ႔
တိတ္သြားသည္
မ်က္နွာေလးကိုေမာ့ကာအသံလာရာစီၾကည့္မိေတာ့
ကေလးငယ္၏မ်က္နွာေလးသည္အံ့ဩသြားသေယာင္
ေခၚလိုက္ေသာ္ေကာင္ကေလး၏မ်က္နွာေလးသည္မိမိ
အားအူယားသြားသလို႔ပင္

"ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"

ခ်စ္လြန္းငယ္ကေလးငယ္အနားဝင္ထိုင္လိုက္သည္
ထို႔ကေလးငယ္၏မ်က္နွာဝိုင္းဝိုင္းေလးသည့္သူအတြက္
အူယားစရာေလးပင္

"ဖိုးဖိုးေပ်ာက္သြားလို႔~~"

ထို႔ကေလးငယ္သည္ငိုထားေသာ္မ်က္ရည္ေလးမ်ားကို
လက္ေသးေသးေလးျဖင့္ဖိသုတ္သည့္။
ခ်စ္လြန္းငယ္ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲကခ်ဳိခ်ဥ္တစ္လံုး
ကိုထုတ္ယူကာေပးလိုက္သည့္။

"ေရာ့ ကေလးေလး"

"ဟင္~~"

သူေပးေသာ္ခ်ဳိခ်ဥ္လံုးေလးကိုၾကည့္လိုက္သူကိုၾကည့္
လိုက္လုပ္ေနေသာ္ကေလးငယ္၏မ်က္နွာေလးသည္ယူ
ရန္ေဝခဲြလို႔မရသည့္ဟန္ပန္ျဖင့္တည္ရွိေနသည့္။

မင္းလြန္ေသးေသးေလးသည္ထို႔ကိုကိုေပးေသာ္ခ်ဳိခ်ဥ္
လံုးေလးကိုယူဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည့္။

လက္ေသးေသးေလးျဖင့္ဆြဲယူသြားေသာ္ခ်ဳိခ်ဥ္လံုးေလး
သည့္ခ်စ္လြန္းငယ္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးေနေတာ့မည့္။
ခ်စ္လြန္းငယ္သည္ဖြားဖြားမေကြ်းတဲ့ၾကားထဲကကိုအရမ္း
စားခ်င္တာမို႔ခိုးယူလာခဲ့ပင္မဲ့ယခုေတာ့ကေလးငယ္ထံေပးလိုက္ရသည္

Your love is peacefulWhere stories live. Discover now