"កុំថាឡើយតែឯងសូម្បីយើងក៏ឆ្ងល់ដែរ..." ថេយ៉ុង....
---------------
ថ្ងៃថ្មីក៏បានមកដល់យ៉ាងឆាប់រហ័សដោយថ្ងៃនេះអ្នកកម្លោះថេក៏បានទទួលដំណឹងពីដំណើរប្រចាំថ្ងៃរបស់នាងក្រមុំដូច្នេះអ្នកកម្លោះក៏ធ្វើជាដើរទៅស្និទ្ធស្នាលជាមួយនាងក្រមុំម្ដងបន្តិចៗរហូតមិនយូរប៉ុន្មានអ្នកទាំង២ក៏បានស្និតស្នាលដូចបំណងប៉ុន្តែបែរជាអ្នកកម្លោះទាំង២ត្រូវត្រលប់ទៅកូរ៉េវិញបាត់ទៅហើយ...
"ឯងរៀបវ៉ាលីឬនៅ???" សម្លេងអ្នកកម្លោះផាកក៏បានបន្លឺឡើងស្របពេលអ្នកម្លោះថេកំពុងអង្គុយសម្លឹងមើលទេសភាពខាងក្រៅពីក្នុងបន្ទប់របស់ខ្លួនយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម
"យើងមិនទាន់ចង់ទៅទេ" ថេយ៉ុងនិយាយតិចៗតែម្នាក់ឯងទាំងដែលភ្នែកទាំងពីរកំពុងសម្លឹងមើលទៅក្រៅកញ្ចក់... បន្តិចក្រោយមកក៏មានអង្គរក្ដម្នាក់ដើរចូលមកដើម្បីរម្លឹកពីកាលវិភាគដែលត្រូវហោះហើរ...
"សួស្តីអ្នកប្រុស"
"មានការអី?" ជីមីន
"ខ្ញុំចង់មករម្លឹកពីកាលវិភាគហោះហើររបស់អ្នកប្រុស..."
"និយាយមក" ជីមីន
"គឺកាលវិភាគហោះហើយរបស់អ្នកប្រុសទាំងពីរគឺនៅម៉ោង ០១:៣០នាទីថ្ងៃត្រង់ដូច្នេះសូមអ្នកប្រុសអញ្ជើញទៅឲ្យដល់ប្រលាន្តឲ្យបានមុនម៉ោង១១ព្រឹកព្រោះការ check-in របស់អ្នកប្រុសទាំង២នៅម៉ោង ១២:៣០នាទី..."
"បានខ្ញុំដឹងហើយ..." ជីមីន
"អញ្ចឹងខ្ញុំចេញទៅវិញហើយ"
"ឯងលឺគេ remark ម៉ោងទេ??? ដូច្នេះឆាប់រៀបអីវ៉ាន់ទៅ... នេះម៉ោងជិត៩ហើយ... " ជីមីននិយាយចប់អ្នកកម្លោះក៏ព្រមរៀបសម្លៀកបំពាក់ទាំងដែលចិត្តមិនចង់ចាកចេញសូម្បីបន្តិច...
-------------
#Airport_[១២:៣០នាទី]
"សួស្ដីបងប្រុស..." ជីមីន
"ឯងរៀបចំមកកូរ៉េវិញហើយមែនទេ???" ជេហូប
"មែនហើយ... ពួកយើងកំពុងនៅលើយន្តហោះ... ប្រហែលមួយម៉ោងទៀតទើបយន្តហោះៗហើរ..." ជីមីន
"គីមថេយ៉ុងយ៉ាងមិចហើយ???" ជេហូប
"នេះគេ... "
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ជីមីនបែរកាំមេរ៉ាដាក់ថេយ៉ុងរួចក៏និយាយប៉ុន្មាម៉ាត់ទៀតក៏បិទទូរស័ព្ទទៅដោយសារយន្តជិតហោះហើរ...
------------
#Seoul_ South Korea
"គាត់ចេញមកហើយ..." ជុងគុក
"មើលរូបរាងគេដូចមិនចង់មកវិញសោះ" យ៉ុងគី
"មែនហើយ" ជេហូប
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"បងប្រុស... បងល្អជាងគេ" ជីមីនបន្លែឡើងមកបន្ទាប់ពីជើញបងៗរបស់ខ្លួនមកទទួល
"គេកើតអី???" ជេហូប
"គេមិនចង់មកវិញទេ... ដូច្នេះទើបខ្ញុំបង្ខំគេវិញ" ជីមីន
"អញ្ចឹងទើបគេធ្វើមុខបែបនេះ" យ៉ុងគី
"ឆាប់ត្រឡប់ទៅវិញទៅ... អ្នករាល់គ្នាកំពុងចាំពួកបងញុាំបាយ" ជុងគុក
"ល្អ... តោះយើង... មែនហើយជុងគុក ឯងដឹកដៃគេផងប្រយ័ត្នគេតាមមិនទាន់ពួកយើង" ជីមីន
-----------------
សម្លេងជាន់ហ្វ្រាំងឡានក៏បានបន្លឺឡើងមកនៅចំក្លោងទ្វាចូលក្នុងវិមានមួយដែលនៅចំកណ្ដាលទីក្រុងដោយមានអមជាមួយអ្នកបំរើជាច្រើនឈរចាំស្វាគមន៍អ្នកដែលកំពុងមកដល់នោះ....
"សូមស្វាគមន៍អ្នកប្រុសត្រឡប់មកវិញ" អ្នកបំរើទាំងអស់បន្លឺឡើងមកព្រមគ្នា
"អេ... អ្នកដើរលេងបានមកដល់វិញហើយ" ណាមជុន
"ឯណាគីមថេយ៉ុង???" ជីន
"គាត់នៅទីនេះ!!!" ជុងគុកកំពុងក្រៀកដៃរបស់អ្នកកម្លោះថេចូលមក
"គេព្រមមកវិញដែរមែនទេ???" ណាមជុន
"ខ្ញុំពិបាកបង្ខំគេមកវិញណាស់... មិនស្រួលទេ... បងគួរតែឲ្យ bonus មកខ្ញុំបន្ថែម" ជីមីន
"Bonus បងងឲ្យ...ឯងដល់ពេលធ្វើតាមសន្យាយើងហើយថេ..." ជីន
"បាទ..." ថេយ៉ុង
"បងមាន project ៣-៤ ចង់ឲ្យឯងធ្វើ" ជីន
"ខ្ញុំបានលឺវាហើយ... ញុាំអីរួចខ្ញុំយកឯកសារឲ្យ..." ថេយ៉ុង
"ឯងធ្វើវារួចរាល់ហើយ???" ណាមជុន
"ខ្ញុំមិនចូលក្រុមហ៊ុនមែនតែខ្ញុំក៏អាច completed វាបានដែរ" ថេយ៉ុង
"ឯងពិតជាសាហាវមែន!!!" ជេហូប
"ល្អ... បើ project របស់ឯង success បងក៏មានកាដូរឲ្យឯងវិញដែរ..." ជីននិយាយក៏នាំអ្នករាល់គ្នាញុាំអាហារពេលល្ងាចជុំគ្នាបាត់ទៅ....
°°°°°°°សូមរង់ចាំភាគបន្ទាប់°°°°°°°°
YOU ARE READING
Aster Lover
Romanceអូនតែងតែនៅក្បែរបង, តែងតែការពារបង និងជាអ្នកផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យបងប្រៀបដូចជាចំណែកមួយនៃជីវិតបងដូច្នេះបងនិងសុំជាអ្នកការពារអូនវិញម្ដង... កុំទៅណាចោលបង...
