"Beni sevmeye çalışın Prensesim, çünkü ben şu bir ayda bağımlısı oldum gözlerinin ve aşk bir iki kat ötesidir sevginin"
Madeline krallığının güzide prensesi, Kralın, ve Kraliçenin tek kızı güzeller güzeli Liliya, Cordelia krallığının prensi Victor i...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gece 01.00 suları, Victor'dan
Darcy'nin cesedini alan askerler uzaklaştırdığında zaman kaybetmeden Liliya'nın yanına gittim. Kendime çekip sarıldığımda nefesim titriyordu resmen, bu halde ona dokunmaya bile kıyamıyordum.
Hıçkırık sesi duyduğumda iyice kendime çektim belinden. Kollarını zorlukla kaldırıp boynuma doladığında hıçkırarak ağlıyordu. "Canım yanıyor" diye fısıldadığında içim gidiyordu bu sözlerine.
Ondan uzaklaşıp yüzünü ellerim arasına aldım "Kabus bitti, tüm yaralarını iyileştireceğime söz veriyorum Lili"
Kalkması için elimi ızattığımda ayağa kalkmaya zorlanan yüz ifadesiyle "Tamam, şşh zorlama" deyip "Boynuma sarıl" diye fısıldadım ve bacaklarından tutup kucakladım zayıf bedenini.
Korkak nefeslerini duyabiliyordum, at arabasına yürürken başının üstüne bir öpücük kondurdum ve arabaya bindim. Liliya'yı da yanıma oturtacaktım ki huysuzlanan sesleriyle kucağımda kalmak istediğini anlayıp beline elimi sardım ve omzumda yatmasına izin verdim.
Bacaklarını yanıma uzattığında ayak bileklerine baktım, morlukları görmemle bir şeyler eksiliyordu sanki benden.
Ağlaması yavaşlıyordu yol devam ettikçe, yüzüme döndüğünde eliyle kafamı yan tarafa çevirdi "Bakma yüzüme, çok çirkinim"
Dediği şeyle histerik bir gülüş sundum ona ve eğdiği başını kaldırmak için çenesini kavrayıp yüzüme çevirdim.
"Yüzündeki bir kaç morlukla kanın güzelliğini senden aldığını mı düşünüyorsun güzelim hm? Hala sana bakarken kalbim olduğundan hızlı atıyor ve güzelliğini hissediyor, konuşma böyle"
Yüzü asık şekilde kalırken yaralı dudağına ufak bir öpücük kondurup yeniden göğsüme yatırdım.
~•~•~
Saraya geldiğimizde gece geç saatlerdi, hizmetkarlar Liliya'nın yaralarıyla ilgilendi, saçlarını yıkadı ve morluklarını sardı.
Artık dinlenmesi için odaya geldiğinde iki şövalye kolundan yardımcı oluyordu. "Tamam çekilebilirsiniz" deyip yeniden kucakladım bedenini ve büyük pencerelerin önündeki geniş koltuğa oturup Liliya'yı da yanıma aldım.
Çok daha iyi durumdaydı, ipek saçları eski haline dönmüş, yaraları sarılmıştı. Pencerelere bakarak "Bitti" dediğinde "Bitti" dedim bende
Bitmişti.
Kafasını kaldırıp dizlerimin üzerinde oturur pozisyona geçtiğinde bana bakıp gülümsedi.
