Blistering Love

22

22

Bumukas  ang pinto .

"Hades?" nasabi ko sa pag-aakalang bumalik si Hades, but it's Calley who entered.

Nung nakita akong naiyak ay dinaluhan ako ni Calley.

"Hey, what happened."

"Calley, what should I do. Hades knew I was pregnant."

"What!? Oh my gosh."

"I said I aborted it-." I stop.

"-Galit siya sakin Calley. I don't know what to do."

"I don't really know what to say Triana. I'm also speechless." Umiling ako kay Calley.

"No i'm sorry naipit ka pa sa gulo namin. I don't want you to make this as your problem." umiyak lang ako sa bisig ni Calley.

"Shhh don't say that. Ang problema mo ay problema ko na din." Inilingan ko ito pero pinanlakihan niya ako ng mata.

"Can you ask the doctor if when I can be discharge, Calley?"

"I already asked, bukas ay pwede ka na daw ma-discharge."

"Thank you Calley."

"You're always welcome. Now rest, you need it. Don't worry i'll text someone to look for Hades at the mean time." I felt relived to what Calley said at di na inusisa kung sino iyon.

Nakaramdaman ako ng pagod at panghigina masakit parin ang aking tiyan. Hindi ko na ilabanan ang antok at nagpalamon ulit ako sa antok.

Umaga na nang nagising ako. Wala si Calley. Nilibot ko ang tingin sa silid. Dumapo ang mata ko sa may Couch kung saan ay mahimbing na nakahiga si Hades.

Napansin ko ang mga bangas sa mukha niya. What happened to his face.

Magsasalita na sana ako nang biglang bumukas ang pinto na nag-pagising din kay Hades. Nagka-titingan kami bago umiwas pareho ng tingin. It's the doctor kasama ang nurse.

"You can be dischange now maam. But still rest your body."

"I will doc, thank you." ngumiti ito ng kaunti at tumango kay Hades.

Ang nurse naman ang nag-alis ng dextrose sa kamay ko.

Nung buksan ng doctor ang pinto ay luminga-linga ako hinahanap si Calley.
Napansin sta ito ni Hades.

"Wala na si Calley, i'll be your company." Hades coldly said.

"okay"bI only said hindi na nagawang tanongin kung nasaan si Calley or kaylan ito umalis.

Nasa room kami ngayon. Siya narin ang nag-impake ng mga gamit ko.

Kanina pa kami walang salita. No one dare to break the silence.I look at him is awe.

"Hades I'm so sorry. Let us talk please."

He only look at me, sighed and continue packing my things.

Nagsalita ulit ako.

"Masyadong madaming nangyare. I'm afraid of my parents, Hades they have big expectation on me. Hindi ko na nakayanan ang mga problem. The building , the company, my parents, pressure, everything. You're also at your peak."

Napatayo ito at tingin sakin ng seryoso. Natigilan sa mag-aayos.

"So isa ako sa may kasalanan Triana? Kasi successful na ako ganon. Tingin mo ay mawawala iyon? Hindi mo ba naisip na mas lalo pa akong magsisipag kasi hindi na ikaw lang ang meron ako, meron nang kayo. Well pero ano pa nga ba. Ano ba ako kung tutuusin pag-sinabi ng pamilya mong hiwalayan mo ko gagawin mo dba?! dba."