KİMYA REHASI | yarı texting

3.6

hoooop, evlilik teklifinden birkaç hafta sonra olan olaylardan biri bu lsmdosmdosmsl yani evlilik teklifi devamını okumayacaksınız burada, buket-utku okuyacaksınız.

ve ve ve, olaylar o kadar kurgudan bağımsız gelişti ki dünyanın en saçma bölümü olabilir 🫠🫠

(biliyorum coğunuz utkudan nefret ediyor, ben de en başta ediyordum ama çocuğum mutlu olmasın mı?)

Buket,

Hastaneden çıkmama son bir saat kalmıştı, Kafam allak bullaktı çünkü geçen gün Utku'yla kavga etmiştik, neredeyse üç gündür konuşmuyorduk bile. Beyefendi mesaj bile atmamıştı. Yüzüm biraz düşünce kafamı iki yana salladım.

Kavgada kesinlikle ben haklıydım. Sürekli kendi keyfine göre takılıyordu beyefendi. ileriden elinde kahveyle gelen Melih'i görünce Utku'yu kenara attım. Özel hayatım ve iş hayatım arasındaki farka önem veriyordum.

"Buket?" diyerek tam yanımdaki refakatçi koltuğuna oturdu. "Neyin var, birkaç gündür iyi değilsin." Omuz silktim. Bilmesine gerek yoktu. "Önemli değil ya," dediğimde kaşlarını çattı. "Emin misin? Ailenle alakalı bir şey mi oldu?" kafamı iki yana salladım. "Hayır ya, onlarla alakalı değil. Bambaşka bir konu, boş ver." dedim ve uzattığı kahveyi aldım. "Nöbete mi başlıyorsun?" dediğimde kafasını salladı. Gece nöbeti bugün onundu demek ki. "Gece çocuk katındaki yedi numaralı odadaki kıza bir şey olursa bana haber et. O kız dün gece geldi ve endişeliyim." kafasını salladı. 

"Eğer nöbetimiz denk gelseydi kafanı dağıtmak için seni dışarı çıkartmayı teklif ederdim aslında." dediğinde gülümsedim. "Kafamın dağılmaya ihtiyacı yok ki, yeterince dağınık zaten." dedim ve kahvemden bir yudum aldım. 

Nöbetimin bitmesine yarım saat kadar kalmıştı. Acil servisinin kapısına ambulans geldiğini görünce kahveyi bıraktım. "Ambulans geldi, kalk bakalım." deyip hızlı adımlarla kapıya ilerledim. Sedyeden bir adam çıkartıyorlardı. Yanında onunla beraber inen adam da, "Ben bir şey yapmadım evladım, vallahi. Arabayı sürüyordum bir anda önüme atladı." 

Sedyedeki kişiye baktığımda gördüğüm kişinin kim olması gerektiğini bilmiyordum ama Utku olmaması gerektiği kesindi. "Utku!" deyip yutkundum. "Ne olmuş?" diye sordu Melih hızla. "Fazla kan kaybetmiş, kan grubunu bilmiyoruz. Telefonu da kapalıydı ki ailesini arayıp haber verelim.  Adam arabayı normal hızda sürerken hasta da motoruyla geçiyormuş ve çarpışmışlar. Kaskı olmasaymış daha kötü durumda olabilirmiş ama çocuğun motorundaki bir parça karnını kesmiş. Yarım saattir bilinci kapalı, nabzı yavaş." Motor yüzünden olmuştu. 

"B Rh+," dediğimde Melih bana baktı. "Ne?" Sedyeyi içeri sürmeye başlayıp konuştum. "Erkek arkadaşım, kan grubu B Rh+!" diye bağırdığımda onunla gelen adam "Ya doktor kızım, ne yapalım senin sevgilini?" dediğinde derin bir nefes aldım. 

"Sedyedeki adam benim sevgilim!" diye bağırdığımda adama kal geldi. Elim ayağım boşalmıştı. Ne yapacağımı, ne yapmam gerektiğini, her şeyi unutmuştum. İlk yardım yapmam gerekse şu an, onu bile unutmuştum. Utku kaza geçirmişti, İstanbul'dan buraya geldiğini bile bilmiyordum. Melih'in yanına gittiğimde Utku'yla ilgileniyordu. "Neyi var?" diye mırıldandım. "İyi mi?" kafamı acil perdelerinin asıldığı demire kafamı yasladım. 

"Fazla kan kaybetmesi dışında ciddi bir şey yok. İyi olacak, merak etme." dediğinde kafamı salladım. "Buket," diyerek perdeyi açan kızı görünce ona döndüm. Elinde bir buket çiçek vardı ve bir poşet. "Bunlar motordan ve üzerinden çıkan şeyler." kafamı salladım. Karnına bir dikiş atılmıştı. Gözlerim dolu dolu Utku'ya bakıyordum. 

"Salak." deyip yanına gittim. Çiçeği ve eşyaları yatağa bırakıp bir köşeye oturdum. Yüzüne yapışan saçları kenara çektim. "İyiymişsin, hadi uyan." dedim ve ona bakmaya devam ettim. "Salaksın, sana küsüm ben. Şimdi üstüne bu da çıktı daha affetmeyeceğim." 

**

Normal odaya alınmıştı. Hastaneden çıkıp eve gitme planı yaparken şu an Utku'nun ailesinin haberi olmasın diye onun refakatçisi olmuştum. Uyanmamıştı ama.

"Uyan artık," deyip saçlarını okşamaya devam ettim. Biraz eğilip dudaklarımı alnına bastırdım. "Seni o sedyede görünce ödüm koptu," diye mırıldandım ve derin bir nefes aldım. "Ben sana küsken sana bir şey olsaydı seni hiç affetmezdim Utku." dedim ve ayaklandım. 

"Seninle barışmadan gitseydim olmazdı zaten," diyerek gözlerini açan sevgilimi görünce gülümsedim. "Allah'ın belası," diyerek yanağına bir öpücük bıraktım. Ayağa kalkıp kapıyı açtığımda kapının önüne gelmiş Melih'i gördüğümde gülümsedim.

"Gitmedin mi sen?" dediğinde kafamı iki yana salladım ve kapıyı açtım. "Motorcumuz uyanmış," diyerek içeri giren Melih hızla rutin olan kontrolleri yaptı. "Ağrın var mı?" diye gelen soruyla Utku yutkundu. Kaşlarımı çattığımda susması daha çok rahatsız etmişti.

"Karnımda var," normaldi. Dikiş atılmıştı karnına. "Ayaklar?" sorusuyla Utku yutkundu. "Fazla uyuşuklar," dediğinde ayaklarını kullanamadığını anlamıştım. Gözlerim dolduğunda kafamı başka bir tarafa çevirdim ve yutkundum.

Neyseki normaldi.

"Normal," dedi Melih dosyayı kapatırken. "Bir hafta içerisinde normale döner." kafamı salladım. Odanın çıkışına giderken bana döndü Melih. "Hiç uyumadıysan nasıl çalışacaksın?"

"Uyudum ben," deyip Melih'i yolladım. Utku'nun yanına gidip ona baktım. "Benim işe dönmem lazım," Utku kafasını salladı. "Beni tek bırakıyorsun yani?" kafamı salladım. "Hiç bırakmak istemiyorum, öğle yemeği vaktinde beni bekle." dediğimde kafasını salladı.

"Seni seviyorum." dediğimde elimi sıkıca tuttu. Gitmemi engellemişti. "Eğilsene," dediğinde ona doğru eğildim. Dudaklarını dudaklarıma bastırıp çekildiğinde gözlerimiz birkaç saniyeliğine kapanmıştı.

"Özür dilerim," beklenen özür gelmişti. Gülümsedim. Gülümsememin üzerine bir öpücük daha kondurdu. "Ben de seni seviyorum."

Odadan çıkmak için onu bırakıp arkamı döndüğümde eğlenen sesiyle konuşmuştu. "Burada unutulmayayım ha, tekim zaten canım sıkılır."

🩷🩷

çok uzun bir bölüm değildi. önümüzdeki bölüm affettirmeye çalışırım kendimi. yazmışken atayım dedim cünkü kafam çok dolu ve bölüm yazmam son zamanlarda imkansızlaşmaya başladı 💘💘💘

aşırı Enemies to Lovers yazasım var ama sadece bir istek...