chapter 28

147 5 3
                                    

"AAAHHHH!!!!!! ANO!? HINDI KAPA BA TAPOS SAKTAN AKO? HINDI KAPA BA TAPOS PAIYAKIN AKO!? sya nalang yung mayron ako eh! si dein lang yung taong nakakaintindi saakin! pero bakit? bakit pati sya? bakit pati sya pinagkait mo saakin!? una si mom,  si dite? tapos ngayon si dein naman? hindi paba sapat yung sakit na binigay  mo saakin?  hindi paba sapat yung ilang taon kung pagdurusa dahil sa iniwan ako ng taong mahal?"

sigaw ko hanggang sa unti unti na akong napagod kaya luhod na ako.

andito ako ngayon sa rooftop nakatingala sa langit.

hindi ko gusto ang lumalabas sa bibig ko pero kasi nasasaktan ako kaya ko nasasabi ito. 

pagkagising ko kanina ay agad tumulo ang luha ko. hindi ko mapigilang hindi umiyak dahil bumabalik ang nangyari kanina.  ang pag kawala ni dein.

wala akong nakitang tao kanina sa room kaya  pumunta ako dito sa rooftop ng hospital.

"gaano ba ako kasamang tao para saktan mo ng ganito? hindi ko ba deserve maging masaya?" tanong ko sakanya.

unti unti kung nararamdaman ang pag patak ng ulan pero nanatili akong nakaluhod habang umiiyak.

"Am i that bad person in my past life kaya ganito? bakit hindi mo nalang kaya ako patayin? bakit hindi mo nalang ako kunin!? kinuha mo nadin naman halos lahat saakin eh! Kinuha mo na halos lahat ng dahilan para ipagpatuloy kung mabuhay!" sigaw ko  muli habang lumalakas ang ulan at kulot at kidlat.

takot ako sa kulog at kidlat pero ngayon hindi ko maramdn yung takot dahil punong puno ng sakit ang nararamdaman ko.

"ANO!!??? ANO PABANG KUKUNIN MO SAAKIN!?? KUNIN MO NA LAHAT! SAYO NA LAHAT! PATI BUHAY KO KUNIN MO NA! KUNIN MO NALANG!" nagsusumigaw na sambit.

Ubos na ubos na ako.

tumayo ako at dinuro duro sya. alam kung mali pero  patawad dahil hindi ko macontrol itong nararamdaman ko. alam kung pagisihan ko ito pagkatapos  pero sangayon, gusto ko muna ilabas ito. itong sakit na nararamdamn ko.

"ano pa gusto mo kunin saakin?! sino pa?! kunin mo na para minsanan nalang yung sakit! anoo!!!??? sabihin mo!!" sigaw ko.

"mas mabuti pa yung patay eh! kapag namatay, wala na. but how about me? buhay nga ako pero halos araw araw pinaparamdam mo naman na paulit ulit akong pinapatay." nanghihinang sambit ko.

"napapagod na ako. pagod na pagod nadin ako lord" nanghihinang sambit ko.

"can you tell me how to rest if  my pahinga is  already death?  ang sakit sakit." lumuluhang sambit ko.

"ellie!!??"

"ellie!!? oh my gosh! ellie ash!!"

naramdaman ko nalang may yumakap saakin.

"oh my gosh! you make us worried ash. kanina ka pa namin hinahanap" nag aalalang sambit ni nya habang nakayakap  saakin.

"I'm tired. pagod na  pagod na pagod na ako" umiiyak na sambit ko. basang basa na kami ng ulan ni bryle.

"sshhh... Don't say that ash."

"bakit sya? bakit hindi nalang ako? bakit sya pa?" nanghihinang sambit ko.

naramdaman ko ang paghigpit ng yakap ni bryle pero ako ay nanatiling nakatayo lang,  hindi ko manlang magawang yumakap pabalik dahil hinang hina  na ako physically, mentally and spiritually. Pagod na pagod na ako.

"sorry, I'm sorry ellie" sambit ni bryle pero hindi nalang ako umimik dahil patuloy lang ako  sa pag-iyak.

hinayaan lang akong umiyak ni bryle sa dibdib nya at ng nararamdaman nyang nanginginig na ang buong katawan ko ay nag pumilit na syang bumaba. hindi ako pumayag pero binuhat  nya ako ng pa bridal style, at dahil wala akong lakas hinayaan  ko nalang sya. 

____________

ito na  ang araw na  halos ayaw kung humating, ang ihatid sya sa huling hantungan nya.

Sobrang sakit sa dibdib.

"please! pakibuksan na! kahit saglit lang! kahit ilang segundo lang! pakibuksan naman oh!" nag mamakaawa ko sa mga  taong nag aassist para ibaba  ang kabaong ni dein.

tumingin ako kay tita demi ag lumuhod sa harap nya. "please tita——tita demi, I'm t begging you! i want to touch her for the last time. please tita!" pagmamakaawa ko.

I don't care of what people says around me,  because Im so desperate to hug my dein.

hinawakan ni tita ang pisnge ko "anak, tumayo ka dyan. hindi gugustuhin ni dein makita kang nagkakaganyan" sambit ni tita habang hinahaplos ang mukha ko.

umiling iling ako. " please tita. pabuksan hu  yung coffin ni dein. I'm begging you tita, please!" i hold her hand tightly.

tita demi nods "okay okay!  just stand up anak" agad akong tumayo at lumapit sa kabaong ni dein.

pagbukas na pagbukas nila ng kabaong ay hindi ako nagdalawang isip na yakapin si dein.

i don't care kung malamig man syang bangkay!  all i want is to hug her for the last time.

"dein! gising ka na please! gumising kana! parang awa mo na!" sambit ko habang umiiyak.

ramdam ko ang mga kamay na humahaplos sa likod ko pero hindi ko sila pinansin.

"dein!! Dein!!! huwag mo akong iwan please!! hindi ko kaya! hindi ko kaya dein! deiin!!!"

"ellie! enough!" ramdam ko na ang kamay na pumipigil saakin ng lumakas ang  sigaw ko at pilit ginigisng si dein.

"no!! don't touch me!....dein! gising na please! gumising kana! sino na ang mag pupunas ng  luha ko? sino ng yayakap saakin? sino na gigising sakin tuwing umaga———ano ba!!?? bitawan nyo ako!" galit na sambit ko pero pilit na akong nilalayo  kay dein.

"let me go!! please kuya chad!" nag mamakaawang sambit ko kila kuya chad at kuya steve pero umiling lang sila.

"NO! DEIN!!! DEIN!!!!" sigaw ko at pilit na nagpupumiglas ng makita kung unti unti na nilang binababa yung kabaong ni dein sa ilalim ng lupa.

"ano ba!  sabing bitawaa nyo ako eh!!" galit na sambit ko at binigay ang buong lakas ko para makawala sa bisignila.

agad akong lumapit kay dein pero    tuluyan na syang naibaba.

"no!! dein!! dein!!" pilit kung inaabot yung kabaong nya.

"anak, tama na. Pagpahingain mo  na si dein Anak" ramdam ko ang pagyakap ni daddy mula sa likuran ko.

"no no no daddy. you don't understand.... si dein... si dein yan daddy" umiiyak na sambit ko.

lalong  umagos  ang luha ko at sumikip ang didbdib ko ng umpisahan nang    tabunan ng lupa si dein.

No!

I can't breathe.

"d-dein...." huling bigkas ko bago ako mawalan ng malay sa bisig ng daddy. 

WISHING TO THE STAR (GXG)Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum