Bi' Özür İstiyorum -Hugola. [TAMAMLANDI]

9 : "Evren için?"

"İğrençti! Görüşmeyi asla kabul etmeyecektik!" Bağıra çağıra evin kapısını açıp eve girdim. Kendimden geçmiş, gözüm dönmüştü. Annem ile buluşmuştuk ama görüşmemizin ortasında babam gelmiş ve bize ağzına geleni söyleyip annemi götürmeye çalışmıştı. Tabii biz de Emre ile geri kalmayıp babamıza etmediğimiz küfürleri etmiş ve oradan ayrılmıştık. Yol boyunca Emre'nin sesi çıkmazken ben sinirden deliye dönmüştüm.

"Hey, hey! Ne oluyor?" Kaan hızlıca koltuktan kalkıp duvarlara vuran benim yanıma gelmiş ve bileklerimden tutup sakinleştirmeye çalışıyordu.

Emre kapıyı açıp hızlıca banyoya girmiş ve kapıyı kilitlemişti. Ömer banyo kapısına bir iki kere tıklattı.

"Git, yalnız kalmak istiyorum!" İçeriden Emre'nin ağlamaklı sesi yükselirken ben de ağlamaya başlamıştım.

"Buluşma kötü geçmiş anlaşılan.." Ömer mırıldanırken ben Kaan'dan bileklerimi kurtarmaya çalışıyordum.

"Kaan bırak beni!" diye bir çığlık attığımda Kaan daha sıkı kavradı bileklerimi.

"Önce sakin ol!" Ellerimin titrediğini hissederken ağlamam dahada şiddetlenmişti. Herkes başıma toplanmışken nefes darlığı çekmeme şu kadar kalmıştı.

"Neler oluyor?" Hürkan'ın merdivenden inerken merakla sorduğu sorular ve diğerlerinin açıklamaları beynimde yankılanıyordu. Kulaklarımı kapattım. Hiçbir şey duymak istemiyordum. Ağlamam artarken artık dayanamıyor gibi hissediyordum.

"Gel Ecem!" Kolumdan biri tuttuğunda ellerimi kulaklarımdan çektim. Yaşlı gözlerimi koluma çevirdiğimde Hürkan'ın sakinleştirmek için beni buradan çekmek istediğini fark ettim. Zorlamayıp ona yaklaştığımda hızlıca düşmemem için bana sarıldı. Ben de ona sarıldığımda artık daha çığlık atarcasına ağlıyordum.

"Tamam..geçti. Biz buradayız." O hareketlendiğinde ondan ayrıldım. Beni merdivenlerden çıkartırken Ekip'e seslendi.

"Siz Emre ile ilgilenin. Ben Ecem'i sakinleştirip geliyorum." Herkes onu onaylarken onun yardımıyla merdivenlerden çıkmaya başladık. Balkona geldiğimizde temiz havayı içime çektim. Gördüğüm koltuğa kendimi attım. Dizlerim artık beni kaldıramayacak şekilde titriyorlardı. Hürkan bir koşu stüdyodan bir bardak su getirdi ve bana uzattı. Önümde eğildi. Ben ellerim titreyerek su bardağını elime aldım ve dudaklarıma götürdüm. Elim titrerken içmesi bile zordu.

"Dur, yardım edeyim." Elimin üstüne elimi koydu ve bardağı sabitledi. Suyu bitirdiğimde bardağı aldı ve kenarıya koydu. Temiz havayı çekmeye devam ettim.

Bileğimdeki tokayı çıkardı ve saçlarımı toplamaya yeltendi. Yüzüme doğru yaklaştığında ellerini enseme götürdü ve saçlarımı bir araya topladı. Toka ile toplarken sadece bana bir iki santim uzaklıkta ki dudaklarını izledim.

"Pek olmadı ama.." diyerek çekildiğinde elim at kuyruğuma gitti.

"Olsun.." dedim at kuyruğumu düzeltirken. Yüzünü çok çekmemişti benden. Hala kirpiklerini seçebiliyordum.