Amour Series #1 : Aimer La Maman Célibataire (COMPLETED)

CHAPTER 41

CHAPTER 41

HOW'D BEEN she was here? Carisha couldn't remember. Only Carisha know is she felt ease and calm in that place. She's feeling a hope even she only hears the beating of her heart.

Naramdaman ni Carisha na may humawak sa kamay niya at pinagsiklop ang mga iyon saka hinalikan ang likod ng palad niya.

“Hello there, baby. Another day will end, but you still didn't show some hope for me...” Panimula ng boses na iyon.

It was Ashton! W-What? ‘N-Nasaan nga ba ako?’

“But It's okay. I know you will wake up soon. Basta, just promise me you won't leave us, baby, okay? H'wag mo kaming iiwan. It's okay if you want to rest, i undertand that fully. Alam kong... Alam kong sa dami ng kasalanan ko sa 'yo ay napagod ka, kaya hahayaan kitan magpahinga. Hangga't sa kaya mo na akong harapin at patawarin...” Ang boses na 'yon... Miss na miss na niya ang baritono at panlalaki nitong boses.

Carisha want to move her fingers to give him a response, para ipaalam dito na naririnig niya ito, pero hindi niya magawa.

She felt his hand brush her hair, “i just want you to know that i never cheated on you. Will never be. Hindi ko sinabi sa 'yo kasi alam kong ma-i-stress ka lang at ayaw ko no'n. You're pregnant and it would be not healthy for you and for the babies.” He kissed her forehead, “araw-araw akong hihiningi ng kapatawaran mo hanggat sa makamit ko na ang salitang pinapatawad mo na ako.” A minute later, she felt him kiss her on the lips this time. “Uuwi na muna ako. May pupuntahan si Mama, walang magbabantay sa kanila.” Pinatakan muli nito ng halik ang labi niya bago niya ito naramdamang umalis.

Tumulo ang isang patak ng luha mula sa mga mata niya.

‘Pinapatawad na kita, Ashton. Pinapatawad na kita...’ Umiiyak niyang sabi sa kaniyang isipan ngunit hindi ito binigkas ng kaniyang mga labi.

Pakiramdam niya ay paralisado siya at hindi niya maigalaw ang kahit anong parte ng kaniyang katawan, pero kahit gano'n ay sinubukan niya. She force her fingers to move, but she couldn't!

‘Ano ang nangyari ba?’

‘Please, please, please, move, please. I wan't to see him... I wan't to see him.’ Piping pagmamakaawa niya at sinubukang muli.

Carisha felt delightful when she was able to move her one finger. Until the second one, the third one, until she abled to move all her fingers in hands and feet.

Slowly, Carisha tried to open her eyes. Mariin siyang napapikit nang tumama ang kaniyang mata sa ilaw sa kisame.

In-adjust niya ang paningin, dahan-dahan niya muling binuksan ang mga mata hanggang sa tuluyan na ang mga itong mamulat at mamasdan ang paligid.

Napatingin siya sa isang bagay na tumutunog sa kaniyang gilid, its a heart beat monitor! What the— she's in the hospital!

Dahan-dahang iniangat ni Carisha ang katawan at isinandal ang pang-itaas na bahagi ng katawan sa headress ng kama.

Pakiramdam niya ay nauuhaw siya. Namamalat ang lalamunan niya at angsakit.

Parang slow motion na bumukas ang pintuan at iniluwal ang isang babae.

Nanlalaki ang mata nitong napatitig sa kaniya at naibaksak pa ang hawak na plastic, “Beautiful Mommy...?” Parang naninigurado ang tono nito.

Tipid na ngumiti si Carisha, “t-tubig...” Hingin niya, masakit na talaga ang lalamunan niya!

Taranta itong nagtungo sa isang pintuan, siguro ay mini-kitchen at ng lumabas ay may dala ng isang basong tubig.

Nginig kamay niyang kinuha iyon at ininom ang tubig. Tulala parin sa kaniya si Hannah ngunit lumuluha.