22-Bölüm: El veda (Final)

30 7 0
                                    

(Asya'dan...)

Bilincim açık dışardaki seslerin çoğunu duyabiliyorum. Odama birisi girdi,

- Merhaba kızım.

Bu babam dı. İçimden.

"Sanada merhaba baba"

- Bana kızgın olgunu biliyorum... senden çok özür dilerim kızım.

"Özür dilemeni gerektirecek bir şey yok baba, hatayı ben yaptım"

- Bu yüzden uyanınca seninle daha çok ilgileneceğim, seni kurtaran arkadaşın Yağız o uyandı, hatta taburcu olacak, ben seni de yanımda götürmek istiyorum... nütfen çabuk uyan.

Hıçkırık sesleri vardı, bir dakika, bilinmez ağlıyor mu?

- Ziyaret saati doldu.

Arkadan yabancı bir ses geldi, sanırım doktorun yada hemşirenin sesiydi.

Babam elimi tuttu.

- Gitmem gerek, görüşürüz.

İlk defa birinin beni terk etmemesini istiyordum, kendimi toplayıp, benim elini tutan elini tutmaya çalıştım, inşallah başarabilirim. Bir kaç saniye ses gelmedi, babam da beni tutan elini bırakmadı.

- Doktor kızım elimi tuttu!

O kadar heyecanlı bir şekilde söylemişti ki ona sarılmak istedim, onu görmek istedim. Ama bir neden beni durduruyordu.

- Koray bey, kızınız anlık bir tepki yaptı, şuan onun bu vücuduna göre çok iyi bir gelişme, gerçekten güçlü bir kızınız var.

-O benden bile güçlüdür doktor bey.

- Eğer iyi toparlarsa bir iki güne uyanır.

- Tamam o halde.

- Biz çıkalım dinlensin, yarın da mı siz girmek istersiniz yoksa-

- Onu yarın konuşuruz doktor bey.

- Ben yarın burada olmayacağım, o yüzden sordum, hemşire hanım ona göre alır.

- Ben size haber veririm sizde ona göre hemşire hanıma söylersiniz.

- Peki, biz çıkalım.

Bir kapı sesi geldi, sonra ise gözlerimi açmaya çalıştım, ama beceremedim, sonra vücudumda sol göğüsümde bir ağrı hissettim.

(Yazar'dan...)

Asya'nın nabzı yavaş yavaş yok oluyordu. Bu durumu gören Yaren.

- Doktoru çağırın!

Asya'nın bilinci kapanmak üzereydi, nedeni ise hemen ayaklanma isterken kalp krizi geçirmesiydi, doktor ve hemşireler odaya girdi, doktor eline defibrilatörü aldı, hemşireye vereceği voltları söylüyordu, ardından,

- Hocam hastayı kaybettik, ölüm saati 16.34

- Tekrar deniyoruz, elif.

- Hocam hastayı kaybettik.

- Hayır tekrar deniyoruz!

- Peki.

Son umutları olan elektriği verdiler, Asya'nın kalbi durmuştu, Yaren en yakın arkadaşını kaybettiği hissine dayanamayarak odaya daldı, defibrilatörü doktorun elinden aldı, hemşireler olaya mani olacaklardı ki, Yaren;

- Sadece bir kere, nütfen.

Doktor olumlu anlamda başını salladı, Yaren elindeki defibrilatörü için gereken voltu söyledi, doktor ise buna karşı çıkacaktı ki,

Kanlı İntikam (Tamamlandı) Where stories live. Discover now