Be That Guy

Chapter 4: Whatta Day

Dedicate this to @Lovekoto kasi alam mo na. hahah. sorry sorry sorry. alam mo namang love kita. love you ;*

'Hindi ko pinagsisihan lahat ng ito.... Na pinaglaruan kita. Ito kasi ang naging dahilan kung paano kita nakilala, kung bakit ngayon, mahal na kita. Pero sa tuwing nakikita kong nasasaktan ka, nagagalit ako sa sarili ko kung bakit ko ginawa sayo 'to. Alam kong hindi mo ako mapapatawad, pero sana paniwalaan mo namang totoo kitang mahal at hayaan mo lang ako na patuloy kong ipadama na mahal kita.'

-------------------

Chapter 4

"Manong, you don't have to drive for me. I can handle myself. Give me my keys." I told him. He's my favorite of all the people in here. Para ko na siyang lolo na tatay. Para ngang mas concern pa siya sa akin kasi kay Daddy. So I respect him a lot.

Binigay niya sa akin yung susi ng kotse ko ng walang sinabi. Nginitian lang niya ako. Then I opened my car and hopped in. At pinatakbo ko na ang kotse ko.

I'm on my way to school. Mas maaga ako ngayong pumasok since nasa akin na yung car ko at tinatamad na ako sa bahay.

After fifteen minutes, nakarating na ako sa school. It's not too far away from our house kaya mabilis lang akong nakadating at medyo mabilis din akong magpatakbo ngayon ng kotse kasi namiss ko ang kotse ko.

I'm about to park ng biglang......

*BUMP*

Shit. Did I hit on someone? Or I already did. Agad akong lumabas para tingnan kung sino yung naatrasan ko.

"You?!" Instead na maawa ako at lapitan siya para tulungan, I yelled at him.

Tiningnan ko lang siya ng masama. I don't care what I did. I'm irritated! Why of all the people in this damn school, it's him!

"Wag kang tumunganga dyan. Tulungan mo ako. Masakit kaya." sabi ni retarded sa akin. It's him again. Halata sa mukha niya na masakit talaga yung pagkakabangga ko pero I don't care.

Tatalikuran ko na siya sana pero nagsalita pa siya.

"Hindi mo talaga ako tutulungan? O kakasuhan na lang kita ng reckless driving?"

"And what do you know about this sue thing?"

"I'm a law student."

"Di halata." I gave him a fake smile and then walked away.

"Totoong kakasuhan kita. Hindi ako nagbibiro."

Okay. Blackmail. Tinulungan ko siya sa pagtayo. Kinuha ko yung mga dala niyang envelopes at papers. Application form para sa mga transferee?

"Bakit meron ka nito?" I gave him my why-do-you-have-this-look.

"Transferee." lumapit siya sa akin at kinuha yung mga papers sa kamay ko.

"Sinusundan mo ba ako?"

"Oo." at ngumiti siya sa akin ng parang aso. Cute? No, pangit.

Tiningnan ko lang siya ng masama at bumalik na sa kotse ko. I parked it at naglakad na papunta sa department ko.

That guy is really getting on my nerves. Ano bang klase ng kakulitan meron ito? Bakit ba ako ang gusto niyang pagdiskitahan. Psh.

After few moments, nakarating na ako sa akin room. Di ko namalayan na sumunod pala si retarded sa akin hanggang sa room ko. Nakita ko na lang na nasa labas siya ng room ko. At nilapitan ko siya.

"Why are you here?" I asked him.

"Hindi ko kasi alam kung saan papunta sa Dean's office."

"So?"