HARUN

16

Ben geldim ,okurcanlarım.

Sadece dün görüşemedik ve nedense uzun zamandır görüşmemiş gibi hissediyorum :D

Bu aşk değil de nedir :D

Geçen bölümlerde yorumlarına cevap veremediğin okurcanlarım vardı ,inşAllah döneceğim.Bu yüzden onlardan şimdiden özür dilerim :D

Şimdi taarruz zamanı. Yorumunuz ve oyunuz bol olsun.

Hücum!!!!!!! 

:D

VERA'DAN

Yengemin daha önce böylesine kızardığına tanık olmamıştım. Çıkacak olan laf dalaşını tahmin edebiliyordum. Yardım istercesine abime baktığımda abim pür dikkatle yüzünde belli belirsiz bir ifade ile Harun'a bakıyordu. Sanırım o da benim gibi hoşlanmıştı bu durumdan. Bütün vücudumu sıcaklık basmıştı.

"Ne demek o ; eğriymiş ,doğruymuş."

Yengem kaşlarını çatarak koltuğa oturdu. Sanırım ayakta durarak harcayacağı enerjisini Harun'a çıkışmak için kullanacaktı.

Harun, cevap vermek yerine çatalını zeytine batırdı. Umurumda değilsin diyordu. Sanki bir oda dolusu insan ona bakmıyordu. Her zaman ortamı yumuşatan abim de tek kelime etmeden Harun'u izliyordu.

Yengemin Harun'u çıkışıp onu rahatsız etmesinden endişe ediyordum. O kadar gergin bir ortamdı ki az önce bana hitaben sarf ettiği sözcükler için bile sevinemiyordum. Oysa ne kadar anlamlı ve hoştu.

Kalbim dur çoşma ,zaten ortalık yangın yeri sen de beni ateşe verme.

Yengem ters ters Harun'a bakarken, Harun ekmeğine yağ sürmekle meşgul oluyordu. Buna daha fazla dayanamayan yengem "Ya Sabır." diyerek lafa girdi.

"Delikanlı ,ben burada Vera'nın iyiliği için konuşuyorum. Onun yengesiyim ben .Benim elimde büyüdü. Bak kaç yaşına geldi ne zaman evlenecek bu kız? Karalara bağlamış kendini."

Bazı insanlar kışınızı ,bahara; bazıları da baharınızı kışa çevirirdi.

Evliliği elbette istiyordum ama koca delisi de değildim. Herkesin içinde onurumu ayaklar altına alıyordu.

Bakışlarını Harun'dan çekip bana yöneltti.

"Kızım beni kötü sanma ,senin iyiliğin için konuşuyorum buraya da bunun için geldim."

Ne demek istiyordu ?

Altından bir şeyler çıkacak gibiydi.

Ne saçmalayacaktı yine ?

"Bunu herkesin içinde konuşmak istemezdim ."deyip bir böceğe bakar gibi Harun'a baktı ve sonra tekrar sözlerine devam etmek için bana döndü.

Harun herkes değildi ki hayatımızın her yerinde olan her şeydi.

Özellikle de şu aralar tanıyamadığım kalbimde.

"Vera ,kızım sana talip var."

Bir an öylece kalakaldım. Bakışlarım merakla Harun'a kaydı .Üzerinde buhar çıkan, sıcak olduğu her halinden belli olan çay bardağını sıkıca kavramış öylece önüne bakıyordu. Yüzü ifadesiz olsa da gergin olduğunu algılayabiliyordum.

Az önce sözcükleri bir kurşun gibi çekinmeden sarf eden adam ,başını öne eğmiş öylece duruyordu. Her şeyi ben mi yanlış anlamıştım. Yani gerçekten değer verse ağzını açıp tek kelime etmesi gerekmez miydi?

Korkak bir adam kesinlikle değildi.

Belki de bu konu onun için konuşmaya değer değildi.

Verilmemiş ya da konuşulmamış sözlerin hayal kırıklığını yaşıyordum.