What Lies Ahead (TMS # 1)

7

Naglakad lang ako papunta sa resort nila Third. Hindi ko na lang dinala yung bisikleta dahil medyo malapit lang naman at wala naman masyadong araw. Ngayon kami mag-se-setup ng lugar kaya sa resort din nila ang overnight namin. Gusto ko sanang umuwi dahil malapit lang naman ang bahay namin sa resort nila kaya lang pumayag na rin naman sina Mamang at Papang na doon muna ako.

Dala ang bag pack ay naglakad ako ng tahimik habang pinapakinggan ang hampas ng alon sa di kalayuan. Dalawang linggo na rin mula ng huli kong makita si Mama at masakit pa rin sa akin yung mga sinabi niya. Para namang wala akong kwentang anak kung ituring niya. Sabagay, isa lang akong pagkakamali sa mata niya at mananatiling pagkakamali na lang ako habambuhay.

"Amelia!"

Napalingon ako sa tumawag sa akin at nakitang si Naomi iyon. May dala rin siyang bag pack katulad ko, sa isang kamay ay may bitbit pa siyang plastic na may mga laman na snacks. Nakakahiya at wala man lang akong dala. Sana pala nagsabi ako kay Ma'am Ida kahapon, pero etong pagliban ko sa shop ay nakakahiya na. Mabuti na lang at napakiusapan ko siya na hindi ako papasok ngayong araw.

"Good morning." Bati ko sa kanya.

"Good morning din." Nakangiting bati niya sa akin.

Wala pa namang alas-siyete ng umaga, ang usapan kasi namin ay magkikita-kita na lang sa harap ng resort nila Third ng seven ng umaga. Alas-sais y media pa lang naman at dalawampung minutong lakaran lang naman ang gagawin namin para makapunta sa resort nila Third.

"Anong baon mong snacks, Amelia?" usisa ni Naomi sa akin.

Natigilan ako sa sinabi niya. Kailangan bang may baon na snacks? Hindi ako naabisuhan. Wala akong dala. "N-Naku, wala kasi akong dala. Pero bibili na lang ako. Ano ba mga kailangan na baon?" nahinto pa ako sa paglalakad at tinignan kung may bukas ng tindahan.

Pero wala pa! Karinderya lang ang bukas at wala namang mga snacks doon.

"Uy wag na! Ayos lang. Sigurado naman na marami ring baon yung iba at tsaka meron din sigurado sina Third kaya hindi mo na kailangan pang bumili noh." Pagpigil niya sa akin.

Nakaramdam ako ng hiya sa sinabi niya. Ibig sabihin ay ako lang ang walang dala? Nakakahiya naman iyon. Umiling ako sa kanya.

"Una ka na, Naomi. Sasaglit lang ako sa Tres baka may bukas na doon. Hindi naman pwedeng wala rin akong dala. Pasensya na ha!" Hindi ko na siya hinintay na sumagot at pinara na lang yung dumaan na tricycle.

Kung bakit naman kasi hindi ko naisip iyon kaagad. Nakakahiya!

Mabilis lang din ang biyahe papuntang Barangay Tres dahil wala pa naman gaanong sasakyan. Hihintayin ko na lang na magbukas yung grocery nila Ma'am Ida tutal seven naman ng umaga ang bukas nun.

Nag-abang ako sa harap ng shop nila at hindi naman ako napahiya dahil nakita ko kaagad siya pagbaba niya ng sasakyan.

"O, Amelia, andito ka. Akala ko ba hindi ka papasok?" tanong niya sa akin habang nagtatanggal ng padlock ng shop, tinulungan ko na rin siya para mapabilis.

"Opo, Ma'am. Kaya lang po wala po kasi akong dalang pagkain sa grupo. Ako lang po yung walang bitbit kaya sumaglit na po ako dito para bumili." Sagot ko sa kanya.

Inangat muna namin ang malaking rolling steel gate ng shop bago nagsalita ulit si Ma'am Ida, "Sabi ko naman kasi sa'yo na kumuha ka na lang muna sa tindahan para may dala ka. Ayan tuloy at bumalik ka pa dito." Aniya sa akin pagkapasok ng shop.

Binuksan niya yung mga ilaw ng tindahan pagkatapos ay yung aircon kaya umugong na agad yung tunog nun. "Kumuha ka na diyan at ilista mo na lang. Ikakaltas ko na lang sa sweldo mo sa katapusan. Ayos lang ba?" tanong niya sa akin bago nagpunta sa likuran ng snack bar.