Picture Perfect

xix. Creepy Baekhyun (R)

r for real. rated n nmn kayo dyan hoy!

mygod ang dami kong na-troll ba sa last chapter ahahha sorry na idedelete ko na un. hate nio na ba ako? ? ? ? ???? ? puta nakaksad sobrang na-appreciate ko yung mura pls sabihin nyong hindi nyo yun nakuha sakin yung mga un omg♡ btw, malapit na ata tong matapos?????? idk feel ko. pero siempre pag natapos to dapat tayo ay matuwa! ! ! kasi wala na kayong hihintayin na updates tapos hindi nyo na makikita yung mga mura ko kasi idedeact ko na tong account. since naging teen na naman ako, sasabak ako sa pbb. ayokong makita ni kuya ang kabalastugan ko dito. support nyo ko frens. hnd joke lang ulit yun. bat ako sasaling pbb walng wifi dun ulol. hays sobrang haba na nito ihate nyo na lang ako.

happy 12k reads!!!!!!!!!!!!!!!! thank you!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ps: dahil dito sa chapter na to, nagbasa ako ng isang hansoo fic. angst depota guys naman first hansoo fic tapos angst :(((((

advertise po ulit ako! :) (hate nio ko d2) >>> ask.fm/chenbaekyeol

________________________

xix. Creepy Baekhyun

"Luhan-ge, pano pag sinabi ko sayong aalis na ako?" sa kasalukuyan, masasabi kong nag-eeavesdrop ako sa kwarto ni Kyungsoo kung saan inimbitahan nya si Luhan. Mygod. Bakit pa nila ako pinapunta dito sa putapeteng bahay na to kung sila-sila lang din naman maguusap?

Nagsimula lang naman ang lahat ng ito ng nagimbita si Kyungsoo ng pizza sa bahay nila. Malamig ngayon sa Korea at sa sobrang pagmamadali ko, muntikan ko ng makalimutan yung mittens ko sa bahay. In other words kasi, hindi ako makakasurvive ng wala ang mittens ko. Pag kasi nilamig ang kamay ko, parang buong katawan ko sobrang lamig na rin. Ewan ko ba? Hindi ko ma-explain.

"A-aalis? Anong pinagsasasabi mo Kyungsoo?"

"Aalis. Magleleave." putangina mga bobo talaga kahit kelan eh.

"Kyungsoo, seryoso ako. Ano ang pinagsasasabi mong aalis? Aalis ka? Iiwan mo ako?"

Medyo naramdaman ko na awkward ng atmosphere nila sa loob. Ako naman, naiihi lang. Medyo pinisil ko ang betlog ko para hindi ako maihi.

"...Pano nga kung oo?"

Napa-squeak ako ng konti kasi may dumaang daga sa paanan ko. Putangina. Nung moment na yun dinasalan ko lahat ng santo kasi Aba Maria, magrerepent na po ako sa kasalanan ko sana po hindi po ako akyatin ni Mickey Mouse. Ano bang makukuha ni Mickey sakin?! Special ang birdy ko. At hindi naman sila kumakain ng ibon at itlog diba? :((((

"Kaya mo akong iwan ng ganun ganun na lang?"

"Luhan-ge, ano bang pinagsasasabi mo? Bakit para namang mawawalan ka ng sobrang halagang elemento sa buhay mo?"

Nung umalis na si Mickey, sumilip ako sa awang ng pintuan. Medyo nakalimutan ko na naiihi ako that time nung nakita ko si Kyungsoo at Luhan at nagtaka.

Kasi shit sino ba ang top sa kanila eh parehas na bottom yan.

"Sobrang halagang elemento sa buhay? Kyungsoo? Ikaw? Sa tingin mo isa ka lang elemento sa buhay ko?" hinawakan ni Luhan ang magkabilang balikat ni Kyungsoo at tinitigan ito sa mata, "Kyungsoo... buhay kita."

Tumahimik ng ilang minuto yung dalawa at tanging naririnig ko lang ay yung pag blast ng aircon sa loob ng kwarto nila bago magpatuloy si Luhan. Since maputi sya, halatang halata na yung pagkapula ng pisngi nya. "Basta...wag kang aalis okay? Magiging akin ka pa."

Magiging akin ka pa...

Ako kaya, sino ang sasabihan ko nyan?

Pagkatapos nung scene na yun ay umuwi na ako sa bahay at natulog then kinabukasan (wow hanep na time lapse pota), nagprepare ako ng sarili kong breakfast at naghanda pagalis. Nasabi ko na bang super hirap magisa sa bahay? Hays. Sobrang hirap na magprepare ng sarili sa umaga. Late na ang tulog ko dahil sa mga assignments ang aga pa ng gising ko para magprepare like what the eff lang naman.

Then the usual. Nag-commute, nakarating sa school at nakita na naman ang mga kaklase ko. Umupo ako sa tabi ni Baekhyun at kung nangaasar man si tadhana gusto kong sabihing PUTANG INAMO kasi pumasok si Luhan at Kyungsoo ng sabay sa classroom. Nabibingi na ako sa ingay ng mga kaklase ko pero rinig na rinig ko parin yung sinabi sa kanya ni Kyungsoo.

"Luhan, pwede ko bang... hawakan ang kamay mo?"

Nagtatakang tumingin sa kanila yung mga tao sa loob. Lalo na si Baekhyun at dinivert pa ang tingin sakin bago ibalik kayla Kyungsoo.

Namula naman si Luhan at kusang inintertwine ang kamay nila ni Kyungsoo. Humarap ito sa kanya at ngumiti ng maliit bago ibinaling ang tingin sa iba. Nakita ko ring medyo napangiti si Kyungsoo habang tinitignan ang kamay nilang nakapatong sa table ni Luhan.

"Sila... sila na ba?" tinignan ko si Baekhyun dahil sa tanong nya. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng sobrang pagluwag ng nararamdaman nya. Nag-nod naman ako sa kanya ng maliit.

"P-papano?"

I shrugged. "Wala naman kasing pinipiling panahon ang pagmamahal. Walang pinipiling tao at walang pinipiling oras. Nandyan lang yan sa tabi tabi at magugulat ka na lang, katabi mo na pala."

"Wow dami mo pong alam. I'm impressed." napasmirk ako at may nagflash na "NAPAKAGALING MO CHANYEOL" sa harapan ko. Pero bigla yung nawala yung ngising iyon ng nagsalita ulit si Baekhyun.

"Ikaw, may... mahal ka ba?"

Tumigil ako sa paghinga ng biglang nagflash si Baekhyun sa isip ko. Kung siguro may iniinom ako kanina ko pa yun nabuga sa mukha nya. Natanong ko na rin ang sarili ko. May mahal na ba ako?

"Wala," mahina kong sambit at umiling. "Wala akong mahal."

"Bakit?"

"Hinihintay ko pa."

"Hinihintay mo? Oh masyado ka lang nagbubulag-bulagan at hindi mo namalayan na nandyan na rin pala sya?"

Biglang naglaho yung "NAPAKAGALING MO CHANYEOL" at napaltan ng "BURN".

"Kung nandito man sya, sino naman yun?" tanong ko at hinarap sya. Hindi naman sa magaling akong magbasa ng emosyon pero yung mata ni Baekhyun, punong puno ng sakit. Hindi ko alam. Baligtad ba kami ng sitwasyon? Sya ba hinihintay nya yung magmamahal sa kanya at ako... ang hindi ko alam ay nandito na pala sya at matagal na naghihintay?

"Kung ako ba yung nagmamahal sayo na yun tatanggapin mo ako?"

"Oo."

"Oo? Wow tangina parang ang dali para sayo ah?"

"Bakit ko naman tatanggihan kung ikaw rin naman, diba?"

Medyo natakpan ko yung bibig ko kasi hindi naman dapat yun ang sasabihin ko. Kusa na lang lumabas eh. Yung para bang nawala yung facade na ginagamit ko at pinantatakip at pinantatago sa iniisip ko at mga gusto kong sabihin.

Kasi hindi ko na namalayan eh. Dumating na lang sya. Tuwing mahahawakan nya ako... parang lahat ng nasa paligid ko nagbblend and it would all fade and turn into grays. At sya... he's... he's shining. Sobrang colorful na dahil sa kanya at parang hinigop nya lahat ng kulay sa paligid. Ang mata ko, sya lang ang nakikita. And dahil sa kanya... every time na lalapit sya sakin, my body would react painfully abnormal. Na lahat ata ng kahinaan ko lumalabas tuwing nakikita ko sya, lahat ng problema ko nawawala at inako nya.

At... at gusto ko lahat to sabihin sa kanya. Na sya lang ang nakakagawa nito sakin. Na sya lang ang nakakapagparamdam sa akin ng ganto.

"Good." sambit na lang nya at ngumiti. Yun na lang ang huli kong narinig at pumasok na ang teacher namin.

Ano ba kasi dapat maramdaman ko tuwing malapit ka sakin, Baekhyun?