Political Destiny [A Marcos Fanfic]

Chapter 9: The Resignation

Simon's POV 

Nililinis ko na yung aking sugat sa aking balikat nang nakalabas na ng kwarto ko si Kuya Sandro. Good thing na hindi niya nahalata ang pagsagot ko kaya umalis na din siya pagkatapos.

I know Kuya Sandro was a wise person, kaya doble ingat ako at baka malaman niya na may tinatago akong sekreto. Well, I have a plan naman to tell this not only him but for whole Marcos fam. Pero sa ngayon, mag-ingat na muna ako lalo sa natatanggap kong threats at baka pati sila ay madamay pa.

Hindi ko pa rin makalimutan yung dahilan kung bakit ako nagkaroon ng hindi lang basta sugat.

Flashback...

"Hey Simon! Ayos ka lang ba? Kanina ko pa napapansin na parang wala ka sa sarili ah?" nagtatakang tanong ni Arkin sakin habang kumakain kami sa kinakainan naming restaurant.

Hindi ko lang maalis yung pag-aalala ko na baka may makakilala sakin dito bukod sa ibang fans naming babae na gusto kong makita. Yung dalawang activist na narinig kong nag-uusap, baka nakilala nga nila ako. I worried na baka madamay yung kaibigan ko pag may ginawa man sila sakin.

"Hindi ba okay itong resto na sinuggest ko?" tanong pa niya ulit saka ako napabalik sa realidad.

He already finish to eat pala at konti lang ang nabawas ko sa kinain ko. Gusto ko sana siya sabihan tungkol sa nalaman ko pero ayoko naman siya takutin knowing na madadamay pa siya sakin pag sinabi ko yung tungkol dito.

"N-no, it's okay. I'm just tired lang naman you know naman na kakauwi ko lang hehe." palusot ko naman sa kanya at di pa rin natatanggal ang pag-aalala niya.

"Naku, kita ko nga eh. I think you haven't enough sleep pa. Ipatake out mo na kaya yang pagkain mo at sa bahay ka na lang kumain." sabi naman niya saka siya tumawag ng waiter para sabihin ang pagtake out ko.

Tiningnan ko muna saglit ang phone habang iniisip ko na inside that, I capture a most important information na posibleng tatapos sa paninira ng aming pamilya. The most important, to have a justice sa mga taong pinapatay nila para pagtakpan ang mga kasamaan nila.

"Tara na Si! Hatid na kita kila Tito Bong!" tawag sakin ni Arkin ng di ko namalayan na tapos na magpatake out and immediately put my phone in my pocket saka na kami tumayo palabas ng resto.

Hindi ko maiwasan na lumingon-lingon sa paligid namin na baka sinusundan na kami ng mga taong iniiwasan ko.

"You know what Simon, kanina pa kita napapansin. Okay ka lang ba talaga?" naiirita naman nitong tanong ng nakita niya yung paglingon-lingon ko.

"A-eh, b-baka kasi may makakilala sakin na alam mo na hehe.." pagpapalusot ko at napakamot na lang ito sa ulo niya saka kami nagpatuloy sa paglakad.

Hindi ako nagkamali. Pareho na nila kami sinusundan kaya binilisan ko na ang lakad namin hanggang nakalabas na kami ng mall. Dobleng kaba ang naramdaman ko, di ko na pinansin ang pagrereklamo ni Arkin sakin dahil naiiwan ko na siya.

"Bro! Ano ba, kung may hindi ka sinasabi sakin sabihin mo na, habang patagal paweird ka ng paweird eh." pagrereklamo naman niya habang naglalakad kami bitbit ang mga pinamili niyang groceries.

Lumingon ulit ako sa paligid namin at wala na yung mga taong sumusunod samin. Dito ako lalo kinabahan at baka nasa paligid pa rin sila at sinusundan ako.

"Mauna ka na mauwi, magkocommute na lang ako—"

"A-no? Bakit? Ano ba talaga—"

"Later, I will tell you Arkin but for now—"