De Prins van Het Dienstmeisje

7

"Hailey! Er is bezoek voor je!", grinnikt Raya. "Ik kom!", zeg ik gauw terug. Ik loop de badkamer uit samen met Terissa. "Schiet oppp!", zegt Terissa. We komen bij de deur aan en zien de prijs staan. "Uwe hoogheid" zeggen Terissa en ik in koor, terwijl we een revérence maken. "Dames", knikt Nolan met een grijns. Die is grijns is overduidelijk voor mij bedoeld... Terissa en Raya lopen langs Nolan de kamer uit en laten me dan alleen met hem. "Sorry.. van net, het..." ratel ik op. "Neenee, het was wel leuk om te zien. Je hofdame functie zit nog helemaal in je", grapt Nolan. "Ik probeer dat een beetje van me af te zetten" lach ik. "Zullen we gaan?", vraagt Nolan dan. Ik knik en hij biedt zijn arm aan me aan. "Waar gaan we naartoe?" vraag ik. "Dat merk je zo wel" zegt hij.

We lopen naar de uitgang van het paleis en gaan dan door richting het bos wat er tegenover ligt. "Ik ben niet bepaald gekleed voor een boswandeling" zeg ik. "Gelukkig maar, ik ook niet" zegt Nolan terwijl we door lopen. "Oké, sluit je ogen" zegt Nolan dan opeens. Ik kijk hem raar aan en doe niet wat hij vraagt. "Kom op Hailey" zegt hij sip. "Oké dan" zucht ik. Ik sluit mijn ogen en voel dat Nolan een hand van me vasthoud en me begeleid door het bos. "Open je ogen maar" zegt hij terwijl hij nog steeds mijn had vast heeft. Ik open mijn ogen en zie een heel schattig boomhutje. "Wow" is het enige wat is zeg. Nolan kijkt me aan en glimlacht. Ik voel me weer warm van binnen worden. "Wil je naar boven gaan?" Vraagt hij speels. Ik kijk hem flauw aan een ren naar het laddertje toe. "Hee!" Zegt Nolan terwijl hij achter me aan rent. Als ik boven in de hut kom zie ik een kleedje met kussens liggen en sfeer lampjes hangen. Ik loop door het hutje heen en kijk vol bewondering. "En?" vraagt Nolan dan. "Het is echt prachtig!" Zeg ik.

"Hailey.." begint Nolan dan serieus. Ik kijk op en bezorgd. "Ik heb de afgelopen tijd met alle meisjes een eerste 'date' gehad. Maar ik kan met niemand echt over mijn gevoel praten...". Nolan praat door en ik raak zijn handen aan. "Ik had toch gezegd dat je altijd met mij mag praten?" zeg ik met een glimlach. "Dank je..ik wil, deze hele selectie niet meer. Er zijn een stuk of 10 meisjes die me proberen in te palmen met hun uiterlijk of me proberen te verleiden.. Ik wil niet zo'n type.." zegt hij licht geïrriteerd. "Wat voor type wil je wel?" Vraag ik. "Iemand die zichzelf kan zijn en mij gewoon als Nolan kan zien zonder al die poespas van mijn stand." Zegt hij. "Dan help ik je daarbij om die persoon te vinden." Zeg ik. Nolan kijkt me recht in mijn ogen aan. "Hoe wil je dat doen? Terwijl je zelf in deze positie bevindt. Is er geen kans dat jij...." zegt Nolan. "Nee..die kans is er niet. Ik houd van mijn plek in het paleis, maar ik zal nooit een prinses of ooit een koningin kunnen worden." zeg ik. "Dat bedoel ik niet.. Ik bedoel is er geen kans dat jij voor mij iets gaat voelen?" vraagt hij serieus. Het blijft even stil. "Nolan, dat denk ik niet.. ik bedoel.. je bent een mooie jongeman..maar ik kan niet op je verliefd worden. De positie om een goede vriendin te zijn bevalt mij beter." zeg ik. Ik zie dat Nolan teleurgesteld kijkt. "Een goede vriendin of beste vriendin hebben is ook niet verkeerd" zegt hij met een knipoog.