Los Angeles, California
KATHRYN POV
It's been three days simula nung bumalik ako dito sa Amerika, akala ko magiging normal parin yung lahat. Yung babalik pa rin ako sa dati kong ginagawa pero hindi. Feeling ko laging may kulang, Yung feeling na parang naiwan sa Pilipinas yung kaligayahan mo. Sapat na yung mga nangyari sa akin para malaman kung ano ang gusto ko at kailangan kong panindigan yon. Ayokong magpakasal sa lalaking hindi ko mahal. I won't marry other guy I don't know.
"Where's Chandria?" narinig kong tanong ni Lolo sa mga maids.
"Nasa veranda po Senior." sagot ng maid. Lahat ng maids namin PIipino, almost of our people.
"Tell her na bumaba dito, may ipapakilala ako sa kanya." utos niya
Bago pa makaakyat ang maid bumaba na ako para puntahan sila Lolo sa sala.
"Hi Lolo." bati ko
"Oh, Chandria, nandyan ka na pala, meet Enrique. Apo ni Enrico" sabi ni Lolo. Nginitian ko lang ang lalaking kasama ng kaibigan ni Lolo.
"We'll be preparing your engagement" ma awtoridad na sabi ni Senior Enrico
"What!?" sabay bulaslas namin ni Enrique.
"Magpapakasal kayong dalawa" senior Enrico
Nagsimulang tumulo ang mga luha sa mata ko. Para saan pa ang pagtakas ko kung itutuoy lang ang mga plinano nila sa buhay ko. "I don't want to marry him Lolo, I'm only sixteen, I don't want to marry a person five years older than me. I don't love him, please Lolo" pagmamakaawa ko kay Lolo.
"Sixteen years na rin nakaplano ang kasal nyo. Wala ka na magagawa. Whether you like it or not, little lady, ikakasal kayo. Manuel, anong nangyayari sa apo mo?" tanong ni Senior Enrico
"Enrico, I think it's better to stop this wedding" napatingin ako kay Lolo sa sinabi nya.
"No! Hindi ako papayag. Kailangan sa iisang pamilya lang ang magmana ng bussiness natin"
"Shut up Lolo! For once huwag ninyo ipilit ang gusto nyo!" pasigaw na sabi ni Enrique. Napatingin kaming lahat sa kanya.
"Don't talk to me like that. I'm still your grandfather!" sagot ni Sr. Enrico
"Pero Lolo, she doesn't want to marry me, either am I. She is just a little sister to me and I'm inlove with someone else" natuwa ako sa sinabi nya.
"You can't love someone else!" sabi ni Sr. Enrico at nag walk out.
"I'll talk to him" sabi ni Lolo at iniwan kami ni Enrique sa sala.
"Thank you" sabi ko sa kanya
"For what?" he asked
"Dahil ayaw mo din magpakasal. Nakakatuwa." I said
He smile. "Ikaw din naman. I have a feeling na nakita mo sa Philippines yung lalaking nagpapasaya sayo." I smile.
"How about you?" I asked
"I love her. She loves me. But.. she said where not for each other. Hindi pwede dahil sa maraming dahilan. Because of her family, at dahil magpapakasal na daw ako sa iba." kita ang lungkot sa mga mata nya habang nakaupo sa sofa
"If you really love each other madaming paraan, magagawan ng paraan." i said sitting next to him.
"Well, tell that to your Tita Yen." he said. Tiningnan ko kung saan sya nakatingin. kay Tita Yen na nasa stairs looking on us.
"Huh? you and Tita Yen. Ikaw yung guy.." I am shocked
"Yes. I love her. I love your Tita pero ayaw nya. She didn't want us to be in relationship because of this bullshit arranged marriage. Because of that two old man." I understand him.
"Why don't you marry her instead." napatingin sya sakin sa sinabi ko.
"Ang sabi ng Lolo mo gusto nya mapunta yung mga pinaghirapan nila sa iisang pamilya at gusto na ang magmamana yung mga apo nila. So, why not you and Tita. Then, I can go back to Manila for my studies." I smile wide.
Napangiti sya. "Your right. Excuse me, I have some proposal to make" He said running to somewhere. I smile, it makes everyone to be happy.
BINABASA MO ANG
Arranged Destiny
FanfictionAng Pag-ibig nakatadhana man o hindi once na maramdaman mo, mahirap ng iwasan. Handa kang maghintay para makamit ang kaligayahan. Sabi nga kung kayo ang para sa isa't isa gagawa ng paraan ang tadhana ng paraan upang kayo'y magkatuluyan.
