Lutf-u EMANET

13. Bölüm - Hoş Geldin Yeniden

  İki buruk yüreğin günleri bir önceki günlerden farksız ilerliyordu artık. Asli görevler dışında iletişimleri de azalmıştı. Aynı evin içinde kavuşacakları bir bilet bulamıyorlardı.

  Zaman geçiyor durmak bilmiyordu. Karşıdan atak bekleye bekleye geçmişti koca bir ömür. Müberra Tesnim'in doğumundan itibaren tam tamına on iki ay geçmişti. O artık bir yaşındaydı. Yavaş yavaş yürüyor, Allah, anne, baba diyebiliyordu. Bir ihtiyacı olduğunda kendi diliyle anlatabiliyordu. Müberra değişiyordu lakin anne baba yerinde sayıyordu.

İçlerinde kalan kırgınlıkların sonunu getirememiş yazık etmişlerdi mutlu yuvalarına. Ancak Fatıma Kübra bugün farklıydı. Yüzünde hüzünle karışık sevinç vardı. Ali Hamza'nın camiden gelmesini heyecanla bekledi. Eşi anahtarıyla kapıyı açar açmaz yanına koşup sarıldı. Yanağından öptü.

- Hoş geldin Ali Hamza'm dedi.

Şaşırmıştı. Bir sene sonra ilk kez böyle bir karşılama görmüştü hanımından. Eskisi gibiydi Fatıma. Ne oldu da değişmişti. Ne oldu da özüne dönmüştü bilinmez bir sırdı.

- Hoş buldum da iyisin dimi?

- Evet. Hamdolsun daha iyiyim. Buyur gel kapıda kalma.

Ali Hamza lavaboya geçti ve ellerini yıkayıp odaya geldi. Şaşkınlıkla eşini süzüyor anlam veremiyordu.

- Bu neşeni neye borçluyuz?

- Bilmiyorum.

- Nasıl yani? Gerçekten bilmiyor musun?

- Evet bilmiyorum. Tek bildiğim sana sıkıca sarılıp öylece kalma isteği. Kabul eder misin? Aylar sonra tekrar açılır mı o kolların? Yeniden Fatıma Kübra'm der mi o güzel dilin? Öper misin yine başımdan? Okşar mısın saçlarımı bir daha? Bana bunları yapar mısın eskisi gibi? Öyle ihtiyacım var ki...

...