I Protect You {A Dutch One Direction Fanfic}

Hs; 3

Verward kijk ik de interviewer aan, het weet niet dat ik er ben maar kijkt toch de hele tijd mijn kant op. Na een uur zijn de jongens eindelijk opgehaald uit de wachtruimte, als ze bij elk interview zolang moeten wachten, kan ik snappen dat dit ongelooflijk vervelend voor ze is. ‘En, hoe denken jullie over jullie succes?’ Vraagt de interviewer. ‘Het is leuk dat zoveel mensen laten merken dat ze van ons houden, maar sommigen overdrijven en natuurlijk vinden we dat leuk.’ Roept een van de jongens, volgens mij was het Liam. ‘En natuurlijk vind ik het leuk dat ik wortels toe krijg gestuurd, maar als mensen mij elke dag 40 kilo wortels gaan geven, ga ik serieus oranje zien.’ Lacht Louis terwijl hij op de bank zit te stuiteren. ‘Ik zal wel weer, zoals gewoonlijk, serieus antwoord gaan geven op deze vraag. Wij alle vijf houden van het succes, de kans die we gekregen hebben is geweldig! En, de fans zijn geweldig!’ Lacht Zayn, ‘Alleen is het soms wel vermoeiend.’ De interviewer glimlacht naar Zayn. ‘En hoe gaat het met je kuif? Ik heb gehoord dat je van plan bent om de voorste pluk van je kuif roze te gaan verven.’ Ik verslik me in mijn eigen spuug en kijk naar Zayn. Hij kijkt net zo verbaasd als mij. ‘Roze? Kuif?’ Mompelt hij verbaasd. ‘Oké, niet dus.’ Lacht de interviewer. Zayn knikt dankbaar zijn hoofd en staart nog steeds verward voor zich uit. ‘Maar, zal ik sexy zijn als ik het wel doe?’ Vraagt hij dan serieus. ‘Uhm, Zaynieboy. Ik weet niet wat er vannacht met je gebeurd is, maar alsjeblieft, geen roze plukken in je haar!’ Roept Liam. De interviewer kijkt lachend toe hoe alle jongens beginnen te discussiëren over Zayns kuif en roze haarverf.

‘Jongens, opletten nou!’ Sis ik naar de jongens die alweer zitten te discussiëren om niets. De jongens kijken geschrokken naar me en dan weer naar de interviewer. ‘Het is serieus gewoon irritant om jullie te interviewen. Wat zien al die doldwaze gekken in jullie?’ Louis kijkt de interviewer boos aan. ‘Wie bedoelt u met doldwaze gekken?’ Vraagt hij schijnheilig. ‘Jullie fans, kneus.’ Mompelt de interviewer. Niall pakt een koekje van tafel en neemt er een hap van. Helaas voor hem zijn dit geen koekjes van meel, melk en suiker, maar koekjes van plastic. En dat is duidelijk aan Nialls reactie te zien. Hij rent naar de dichtstbijzijnde prullenbak en spuugt zijn hele mondinhoud er weer uit. ‘Dit is serieus een verschrikkelijk interview.’ Roept Liam boos. ‘Het begon allemaal zo leuk en aardig, maar toen kwam meneertje Duivel aan zetten en verpeste het hele laatste deel van het interview.’ Mompel ik boos. Niemand, maar dan ook echt niemand heeft het recht om mijn maatjes “kneuzen” te noemen. Niall komt boos terug lopen en pakt de schaal koekjes van tafel. Met de schaal loopt hij weer terug naar de prullenbak en gooit alle koekjes daar in de vuilnisbak. Zayn en Liam beginnen naar de interviewer te schreeuwen terwijl Louis en Harry lachend naar het geheel toe kijken. Gelukkig rent iemand, volgens mij een van de regisseurs, het podiumpje op en zegt in de camera dat het tijd is voor een reclame onderbreking. ‘Wij,’ Louis wijst naar de jongens en zichzelf, ‘zijn weg hier.’ Hij sleurt de jongens mee de ruimte uit. De interviewer kijkt ze alleen maar verveeld aan. ‘Kneus!’ Mompel ik nog en loop dan achter de jongens aan. ‘Ik haat  die gozer, ik haat hem. En geen enkel haartje op mijn hoofd denkt er anders over.’ Roept Liam boos terwijl hij de klapdeur dicht gooit. Er komt een barst in het glas van de deur. ‘Door lopen, ik heb geen zin in gezeik.’ Beveel ik de jongens als ik naar de barst kijk. Gelijk lopen de jongens braaf naar de auto. Bij de auto grijp ik Nialls hand en hij snapt gelukkig gelijk wat ik bedoel. Als ik weer zo klein ben als een smurf zet hij mij op zijn schouder. Voorzichtig stapt hij in de auto, waarschijnlijk is hij bang dat ik van zijn schouder af zal vallen. Zodra Niall zit klim ik vanaf zijn schouder in zijn haar, daar ga ik tussen een paar plukken op mijn buik liggen. Ik trek voorzichtig een haartje uit Nialls hoofd. Hij grijpt naar zijn hoofd, door zijn beweging rol ik bijna van zijn hoofd, ik grijp naar zijn haar. Helaas voor mij en voor Niall begeeft het haartje zich en verdwijnt ook dit haartje uit Nialls hoofd. Ik val verder van zijn hoofd af en val met een plof op zijn schouder. Ik kan me nog net vastgrijpen aan het lusje op de schoudervulling van zijn jas. Ik trek mezelf weer overeind en ga aan de zijkant van zijn nekholte zitten. ‘Mensen gebruiken als speeltoestel is af en toe echt gevaarlijk.’ Mompel ik waarna de jongens beginnen te lachen.

x+x In de auto na nog 2 interviews x+x

Ik zit op Liams been terwijl Liam de auto aan het besturen is. Doordat hij ook gas moet geven met hetzelfde been, raak ik soms mijn evenwicht kwijt waardoor ik naar voren kukel. 'Angel,' Begint Liam opeens doodserieus, 'Als jij zaad krijgt van meerdere jongens tegelijkertijd, kan je dan ook jouw bijpassende lichaam krijgen?' Gelijk zijn er 4 paar ogen op mij gericht, Liam zit mijn zijn ogen bij de weg. Ik haal mijn schouders op, ‘Nog nooit van gehoord, maar het kan vast wel.’ Doordat Liam op nieuw moet gassen val ik weer naar voren. Ik kruip weer naar achter en ga weer op zijn bovenbeen zitten. ‘Maar ik weet niet of ik dan van alle 5 de jongens een eigenschap krijg, omdat als je zwanger word door een trio, je ook niet weet door welke jongen je bent bezwangerd.’ Ik kijk de jongens stuk voor stuk aan. ‘Maar als jullie dat graag willen weten kan ik dat wel ergens op zoeken.’ Ik prent het “boek der Engelen” in mijn gedachten en zoek de juiste bladzijde op. Volgens het boek kan het wel. ‘Joo, het kan.’ Mompel ik. De jongens kijken verheugd, iets te verheugd. Net alsof ze een plannetje hebben. ‘Jullie bedoelen dat jullie mee willen helpen om mijn echte lichaam terug te krijgen?’ Vraag ik de jongens. De jongens lopen rood aan. ‘Aawh, jullie zijn zo schattig!’ Roep ik vrolijk terwijl ik naar Liams nek om hem een knuffel te geven. Ik geef alle jongens een nekomhelzing. (Wat er ongeveer hetzelfde uit ziet als je een muis een boom laat omhelzen.) Ik eindig bij Niall. Tijdens de heel erg mislukkende knuffel trek ik aan zijn oor. 'Maar, we kunnen proberen, dat is waarschijnlijk wat jullie willen.' Zeg ik een beetje twijfelachtig terwijl ik weer terug loop naar Louis.  De jongens kijken elkaar met een of andere -voor hun belangrijke- gezichtsuitdrukking aan. Ik probeer in Nialls gedachten te graven. 'Angel, blijf uit mijn gedachten.' Moppert Niall. Hum, wacht, hoe weet hij dat? 'Ow, was een gokje, aangezien je zo zit te focussen op mij en mijn vooral mijn ogen.' Zegt hij als uitleg. Ik draai mijn hoofd weer weg. Eindelijk zijn die blikken naar elkaar gestopt. 'Wie gaat zeggen?' Vraagt Louis in het algemeen. De jongens knikken met hun hoofd naar Louis, hij zucht. 'We willen best proberen, maar als het niet lukt, en ben jij daar wel klaar voor en hoe gaan we dat doen dan en...' Ik probeer met alle macht Louis' lippen op elkaar te drukken. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Dat zien we dan wel weer.' Antwoord ik. Ik heb geen zin om terug naar Liam te lopen dus ik blijf maar bij Louis zitten. 'Ik denk dat ik er wel klaar voor ben en we kunnen... STOP!!!' Schreeuw ik. Liam stopt de auto gelijk, net op tijd want er crosst net een auto langs. De jongens kijken mij verheugd aan. 'Harry, je beschermengel is best wel handig.' Zegt Liam. Ik grinnik, 'Dankjewel!' Zeggen Harry en ik tegelijk. Liam begint weer te rijden. We komen veilig thuis.

Harry's pov

Ik ben Angel zo dankbaar, anders waren we misschien wel dood geweest. Ik ben wel een beetje jaloers op Louis en Liam dat Angel steeds zo vaak bij hun zit.. Als ze op 14-jarige leeftijd al zo mooi is, hoe ziet ze er dan wel niet in haar echte lichaam uit? Vast heel mooi. Dat idee van Liam is best wel goed, maar hoe wil hij dat in hemelsnaam gaan doen en wil Angel dat echt wel? Misschien wil ze wel helemaal niet van ons 5 een eigenschap. 'Harry? Hand?' Hoor ik Angel naast mijn oor. Ik laat haar in mijn hand lopen en dan word ze groot. Hand in hand lopen we naar binnen. 'Euhm, Harry, je mag mijn hand wel los laten?' Beschaamd laat ik mijn hand uit Angels hand glijden. Angel moet er wel om lachen. Zou ze ooit zichtbaar zijn voor andere mensen? Ik besluit om het maar te vragen. 'Angel, word je ooit zichtbaar voor de andere mensen?' 'Misschien, sowieso pas als ik mijn eigen lichaam heb en als ik ook een soort van hogere functie heb.' Ze glimlacht als ze het zegt. 'Hoezo, waarom wil je dat weten?' Ik weet zo niet even iets te zeggen. 'Gewoon' Zeg ik daarom maar. Weer glimlacht ze, 'Je wil me gewoon aan de wereld showen, hè?' Lacht ze terwijl ze stil gaat staan en mij aan kijkt. Ik voel mijn wangen lichtelijk rood worden en kijk haar ongemakkelijk aan. Door mijn reactie begint ze te lachen. ‘Je bent zo schattig!’ Lacht ze waarna ze zich weer omdraait en verder loopt. We lopen de deur naar de woonkamer door, ze lacht nog steeds waardoor dat rare blikken oplevert. Zayn en Louis halen hun wenkbrauw veel betekenend op. Dat doen ze altijd als ze denken dat ik een nieuw vriendinnetje heb. Ik schud mijn hoofd. Nee, helaas niet.