Comezar proxectos interesantes con esperanza de non escribirlle sempre á agonía sempre foi un dos meus máis grandes desexos. Son perseverante nese aspecto, dou máis oportunidades das que a minha mente é capaz de soportar. Preciso lanzar cuestións ó aire, que o mundo me responda, por qué este pesar remata cos meus pulos, que moitas veces sinto son os derradeiros. A verdade que sinto que a escuridade sempre me tratou con moito cariño, e vexo nela as cousas máis fermosas, dentro de todo o que poden ser. Atopo a maneira de maquillala para facela atractiva ós ollos alleos, de que nom pareza o que é... algo que nom atopo no que se considera felicidade, que me sae crúa, como é, para nada atractiva, simplemente felicidade e agarimo, que hai nalgum intre, pero rematan. Sei que tenho poucas vías, e de non saber como buscar esa boa maneira de vela, quedarei fechado na minha agradable desdita, que de boa maneira sei que, antes ou despois, rematará conmigo.
YOU ARE READING
Momentos de agarimo
PoetryViaxe sensorial entre sentimentos agradables raramente atraídos cara á miña persoa; raramente iniciados por unha nova vida;
