Kimsenin gözlerine aşık değildim, En sevdiğim renk diye bir şey yoktu, Hiç kimse gözlerimi bir doğal taşa benzetmemişti; Onu tanıyana kadar, Onun kahverenginin en güzel tonuna sahip gözlerine bakana kadar, Bana 'Akuamarin' diyene kadar... Aylar sonra ilk kez bakıyordum gözlerine. Bu sefer hiç duygu yoktu kahvelerinde. O dükkanda gördüğüm mutluluk, o gün gördüğüm sinir, o gece gördüğüm hayal kırıklığı, umutsuzluk... Hiçbiri yoktu. Sanki birbirimizi hiç tanımamışız gibi bakıyordu. Sanki hiç aşık olmamışız gibi, sanki hiç benim olmamış gibi...